ᾳ v6,04800 [94!ι ὃ

DEAE

OHOL JO ALISH3A^

| CORPUS | SCRIPTORUM HISTORIAE

BYZANTINA E.

EDITIO EMENDATIOR ET COPIOSIOR,

CONSILIO

B. GG NIEBUHR TII C. F.

INSTITUTA, OPERA

EI DEM NIEBUHRII, IMM. BEKKERI, L. SCHOPENI, * ΤῊ. DINDORFIORUM ALIORUMQUE PHILOLOGORUM

PARATA. das oer

--

,

GEORGIUS SYNCELLUS ET NICEPHORUS CP.

VOLUMEN Il.

1). &/

BONNAE

IMPENSIS ED. WEBERI. MDCCCXXIX.

"E ἧς

GEORGIUS SYNCELLUS

ET

NICEPHORUS CP.

EX RECENSIONE

GUILIELMI DINDORFII,

VOLUMEN Il.

BONNAE

IMPENSIS ED. WEBERI MDGCCXXIX,

PARC Tei SECO

*

G G BREDOVII DISSERTATIO

DE

GEORGII SYNCELLI CHRONOGRAPHIA.

Georg. Syncellus. II. 4

Scripsit hanc dissertationem Bredovius, quum societas litteraria Pari- siensis quaestionem de Georgii Syncelli fontibus et auctoritate pro- posuisset. Vide Epistol Paris. p. 153.

Viri doctissimi, amplissimi

Minis. Vobis gratias Musa historiae debet, quod praemiis, gloria Vestri imperii dignis, studia eruditorum ad doctrinam, no- stra aetate nimis neglectam , revocatis. — Chronologia lux histo- riae dici potest: nam si, quae gesta sunt, promiscue οἱ; sine or- dine temporis narres, animus permixta rcrum turba ita obruitur, ut tanquam in tenebris fluitans nihil discernere nec tenere queat. Nostris quidem temporibus omnis res chronologica haud. impedita videri potest, quoniam et modus anni observationibus astronomi- cis finitus est, et annorum numerus a certo temporis principio colligitur. — Longe vero aliae erant CArono/ogéae rationes apud antiquos: neque vera anni longitudo comperta erat, neque a certo principio annos numerabant; quid quod? ne ad annorum quidem numerum res gestas digerere moris erat: ad regum, immna- gistratuum, pontificum tempus eas referebant. — Itaque in gente Graecorum, quaevis respublica suam Chronologiam sequuta est: "Ithenienses rerum gestarum tempus rchontum nominibus , JLa- cedaemonii Ephororum, "rgivi annis Jlaminiarum Junonis finie- bant, (Evolvatur loco omnium 7AZzcydides initio libri secundi:

Bellum, scribit , Atheniensium eL Peloponnesiorum incepit, ἐπὶ Χρυσίδος ἐν "Aoy τότε πεντήκοντα δυοῖν δέοντα ἔτη ἱερωμένης͵ καὶ Αἰνησίου Ἐφόρου ἐν Σπάρτῃ, καὶ Πυϑοδώρου ἔτι δύο μῆνας "Agyovrog ᾿4ϑηναίοις). His diversitatibus magistratuum accedit, quod aZ alio tempore munus inibant, neque anni magistratuum, qui eodem tempore erant, inter se conveniebant , quodque apud nationes easdem principium summorum magistratuum pluries mutabatur. Archontes Athenis magistratum inibant circa solstitium aestivum; Ephori Spartanorum post collectas fruges (Plutarchus in Agide c. 15) mense Carnio, cuius initium cum mense Augusto convenit; Consules Romanorum ab anno Urbis 601 Calendis Ia- nuariis. — Ab a. U. 601 dico: nam a. 537 Cn. Servilius consul Romae Idibus Martiis magistratum iniit (Livius libr. XXII. c. 1); et anno U. 261 Postumius Agrippa et Spurius Cassius consules

4 G. G. BREDOVII

magistratum inierunt Calendis Septembribus (Dionysius Halicar- nass, VI. p. 378). !) :

Apud Graecos quidem /udi Olympici iam aetate Lycurgi circa a. 888. ante Chr. n. quinquennales, atque ad plenilunium, quod solstitium aestivum sequebatur, constituti erant, iamque ab a. 777. victores Olympici in tabulis sacris conscribebantur: atta- men non ante Alexandri M. aetatem historici Olympionicis ad res gestas digerendas usi sunt. Herodotus numerat γενεάς, Thucy- dides annos belli Peloponnesiaci; et Xenophonti (Hellen. libr. I. c. 2, II. c. 3) Olympiadum numerationem ab aliena manu in- sertam esse, vel inde patet, quod haec Olympiadum cum annis Xenophonteis comparatio sibi ipsa adversatur, etiamsi Polybius (Tom. III. pag. 41. 42. edit. Ernesti) non admonuisset, annorum Olympicorum notis, una cum Archontum nominibus positis, hi- storiam primum Timaeum distinxisse. — Atque apud Romanos non prius quam Ciceronis aetate z/nnz Urbis conditae collecti sunt, nec mirari licet, quod in diligentissima quoque collectione alius alium annorum numerum invenerit, Labor multi ac multo- rum sudoris fuit, omniuz» Consulum , omnium magistratuum ἐπωνύμων e libris, linteis, marmoribus, aere, nummis, ac saepe 6 fama hominum, nomina colligere, quemvis in locum suum dis- ponere, an totum per annum, an partem anni rempublicam ad- ministraverint consectari, quo die magistratum inierint, quibus annis initia magistratuum mutata sint conquirere ac saepe e con- iecturis tantum discernere; labor multi sudoris fuit, has magi- stratuum series plurium rerumpublicarum inter se conferre ac multarum nationum res gestas inter se coniungere,

1) Molestissimi laboris est, mutationes principii consulatus Romani e Li- vio, Dionysio Halicarnassensi, Plutarcho, Fastis 'Triumphalibus aliis- que colligere atque annos annique partes constituere, quibus conve- nire videantur. Quamquam hoc loco rationes probantes non ad rem, tamen non ingratum fore arbitror, si mutationes ipsas breviter addi- dero, quo magis elucescat, quantis difficultatibus chronologia antiqua obstructa sit, ferrumque attrahat virum:

ab a. U. pe ir ρου ἧς magistratum inierunt Calendis Octo- ribus.

a. 261 Cal. Septembr. |

a. 278 et forsan iam prius usque ad a. 301, mense Sextili, for- san Cal. Sextil.

a. 302 Idibus. Majis.

a. 910 -- 352 Idibus Decembribus.

a. 353 — 361 Calend. Octobr.

a. 962 — 363 Calend. Quinctil.

ἃ. 365 — 387 mense Ianuario. 388—420 Calendis Martiis. . 490 Calendis Quinctilibus. . 488 — 531 Calendis Maiis. . 532 — 600 Idibus Martiis. ab a. U. 601 Calendis Ianuariis.

poppm

DISSERTATIO. 9

Quamquam vero plures iam ante Cli. nat. in Aegyptiis et Persicis, maxime in Graecis Romanisque rebus ad temporis ratio- nem comparandis operam collocaverant, inter quos inprimis laudandus esse videtur Diodorus Siculus: novae tamen difliculta- tes exortae sunt, quum post Chr. nat. scriptores christzani omnes populorum res gestas ad. CArono/ogiam .Biblicam referre studue- runt, qua duce numerum annorum usque ad creationem mundi colligere posse sibi videbantur.

Omnes enim gentes ex indole generis humani, uti senex iu- ventutem laudibus effert, «nquitatem suam omnibus virtutibus corporis atque animi, pulchritudine, valetudine, longaevitate, abundantia atque excellentia rerum omnium, iustitia, innocentia, summa felicitate ornant, aureamque aelatem aliquando inter ho- mines fuisse fingunt. Inprimis laudant primos homines Zongae- vos fuisse, et Graeci, sicuti Aegyptii, Chaldaei, Phoenices, ve- teres. mille annos vixisse tradunt. (losephus Antiquit. ludaic. libr. IL. cap. 8 S. 9). — Praeter hanc communem indolem pro- prium populo [udaico iuvenili studium fuit, gentis suae ortum a piis primogenitorum nepotibus deducere, ut se, a lova suo amatissimos, prae omnibus terrae populis ostentarent, Hinc sum- ma cum diligentia Genealogiam maiorum effinxerunt: quumque caeterae gentes in universum, veteres mille annos vixisse, nar- rarent; ludaei singulos nominarunt, et singulorum annos vitae accuratius definierunt, ut continuam seriem et hominum et an- norum componere possent, quae a praesentia recta linea ad prin- cipium rerum adscenderet, ac pzos primogenitos gentis ludaicae auctores esse comprobaret. Hanc Chronologiam Iudaeorum scri- ptores christiani non a iuvenili gente fictam, sed e re vera com- positam vel a Deo ipso inspiratam esse censuerunt, unde et po- pulum Iudaicum tamquam populum Dei primum omnium ponunt, ac caeterarum gentium res gestas Iudaicis tamquam addititias in- serunt,

Primus Christianorum ad hanc rationem Chronologicon scri- psit JuZius Africanus, accuratissimus temporum observátor, uti losephus Scaliger merito eum laudat, sub imperatore M. Aurelio Antonino Heliogabalo, Olympiade 250, Grato Severiano et Seleu- co coss. anno mundi 5723 i.e. 923. post Chr. nat, e computatione Africani, aut si Dionysium Abbatem, quem Exiguum dicunt, se- qui malis, auctorem nostrae rationis annos computandi, a. 221 post Chr. (Georgius Syncellus pag. 107, 212 €t 359 ; Eusebii Chro- nicorum libr. Il. e versione latina Hieronymi pag. 173; losephi Scaligeri Animadvers. in Chronol. Euseb. pag. 212). Nomen eius significare videtur, eum in Africa natum esse. 1n Palaestina habitavit: legatus enim fuit Nicopoleos, urbis Palaestinae, loco Emmauntis vici (Lucas cap. 24 v. 13) conditae, ad Imperatorem, quem Eusebius (secundum versionem latinam Hieronymi) Anto-

o»

6 . G. G. BREDOVII

ninum Heliogabalum, Georgius Syncellus Alexandrum Severum, Heliogabali suécessorem, dicit. — Opus eius chronologicum, quinque voluminibus distinctum, iniuria temporum interiit, ne- que adhuc eruditorum aliquis collectionem fragmentorum perfe- cit, quam losephus Scaliger incepit. ,,Concisus quidem est, de Africano Photius scribit in Bibliotheca pag. 19 δ. 34; nihil ta- men cognitu necessarium omittit. Jncipit a Mosaica creatione mundi, et descendit usque Christi adventum. Succincte tamen excerpit quoque gesta iam inde a Christi aetate usque ad Macrini Imperatoris Romani imperium, quo tempore, uti ipse dicit, hoc Chronicon absolutum est, continens quinquies mille septingentos et viginti tres annos." Haec verba et inter se et cum ante cita- lis Georgii nostri Syncelli pugnare videntur: Macrinus enim anno mundi 5720 e computatione Africani (e Dionysii 5718) interiit. Fortasse vero pugna tantum ex incuria Photii est, Quamquam enim Chronicon iam in obitu Macrini finitum erat, tamen Africa- nus, qui Ántonino Heliogabalo regnante Chronicon scripsit, dicere potuit: usque ad meam aetatem sunt anni 57293. — Iam ex his locis Georgii et Photii apparet, lulium Africanum a creatzone mundi usque ad annum primum Christi quinquies mille ac quin- .gentos annos collegisse, quem numerum postea plures Dyzanti— norum scriptorum accepere. Concisus quidem fuit: annos et facta ad modum nostrarum tabularum synchronisticarum breviter tantum descripsit, uti fragmenta quoque docent, quae de Aegy- ptiarum dynastiarum atque Assyriarum enumeratione Georgius Syncellus nobis servavit, Summo vero studio omnia antiquorum scriptorum monumenta perscrutatus erat, non solum Graecorum et Romanorum, verum etiam inprimis Áegyptiorum et Chaldaeo- rum, qui origimem suam in extremam antiquitatem removere studebant. (Videas fragmentum ex Africani Chronologicis in Eusebii Praeparatione Evangelica libr. X. cap. 10). Et quod ma- xime laudandum esse videtur: primus fuit Africanus, qui e li- brorum sacrorum versione graeca ac caeteris antiquitatis monu- mentis canones chronologicos contexuit. ^ Nam qui post eum Chronologica scripsere, omnes eius vestigia sequuti sunt adeo, ut ipsum Eusebium suum losephus Scaliger totum Africani fere Chronicum in suum transscripsisse largiatur.

Eusebius enim , Pamphili Martyris contubernalis, Caesareae Palaestinae episcopus, centum annis post Africanum libros chro- nologicos scripsit, a creatione mundi usque ad annum vigesimum Constantini Magni, qui est annus Christi 397. (Euseb. Chronic. versio lat. p. 181). Pluribus de hoec Eusebiano Chronico egit Io- sephus Scaliger in Prolegomenis, e quibus passim nonnulla nobis commoda excerpere licebit, Quamvis, ait, nihil in Eusebii ca- none antiquitatis reconditae sit, quod non ab Africano hauserit, et quamvis saepius in Africani sententia refuütanda Eusebii pru-

DISSERTATIO. 7

dentia et fides desideretur: tantam tamen horum Chronicorum praestantiam esse, ut nullum vetus scriptum extet de ratione tem- porum, quod cum hoc comparari possit: imo nullum paulo ve- tustius esse, quod ab hoc derivatum non sit, Maxime igitur do- lendum esse, hoc praeclarum opus mancum ad nos pervenisse. Nam prior liber integer desideratur, qui censuales, ut Tertulliani verbo utamur, omnium vetustissimarum nationum et regnorum continuit, Quae huius libri fragmenta apud Georgios inprimis, Syncellum et Cedrenum, servata sunt, Iosephus Scaliger collegit, plura autem pro more suo inserens, quae non Eusebii esse viden- iur. Liber posterior, quem χανόνα auctor inscripsit, integer quidem superest, sed est tantum quasi index quidam et summa- rium superioris. Utrumque Latine convertit .B. JZieronymus, qui sub imperatoribus Romanis Gratiano et Theodosio vixit, circa aun. 390. Plura ei in his Chronicis vertendis humanitus exci- disse, iam ex eo coniicere licebit, quod, uti ipse in prooemio fa- letur, notario velocissime dictaverit; et Scaliger multos errores interpretis collegit. Non vero interpretis tantum officio functus est, verum ex parte quoque scriptoris: nam et Graeca fidelissime expressit, et nonnulla, quae intermissa videbantur, adiecit ma- xime in Romana historia, de Tranquillo (i. e. Suetonio) et cae- leris illustribus historicis curiosissime excerpens. Α Constantini autem anno vigesimo (327) usque ad Consulatum Augustorum Valentis sexies et Valentiniani iterum (i. e. ann. Chr. 378) totam Hiefonymi est. (Conf. Hieronymi praefationem). Attamen ne la- lina quidem. haec versio integra superest: in priori libro multae et amplae lacunae sunt.

Textum véro graecum versionemque latinam. multis in locis, maxime in numeris, a librariis depravatam, esse, iamiam apparet. Nam et facillime in notulis numerorum describendis incuria ac casu erràtur, maxime in numeris Romanis, qui paucis tantum notis I, V, X, L, C, D, M, iisdemque ergo saepius repetitis scri- buntur; et nasutuli amant errores calculi, qui sibi videntur, ad suam computationem corrigere; aut notas a diligentibus lectoribus margini adscriptas textui inserere: unde nulli codices magis vi- liorum scatent, quam chronologici. .Exemp/a se offerunt zn zpso anno mundi finiendo, quo Christum natum. esse «Eusebius pu- taverit, — Ab Adamo ad Diluvium usque colligit «205 2242, lestibus Georgio Syncello p. δά. ac, Tirone Prospero p. 284 iu Graevii Thesaur. Tom. XIL., quibus consentit versio latina Hiero- nymi pag. 8 et 158. His addit annos 942 a Diluvio ad Abrahae nativitatem: ergo sunt ab Adamo ad Abraham «anni 8184, uti do- cent Georgius p. 86. 87. 99. 111. 326. Hieronymus ac Tiro Pro- sper l. c., atque ipse Eusebius in prooemio ad posteriorem Chro- nicorum librum versionis latinae p. 55; nam in Graecis ultima huius prooemii desunt. — 1n priori quidem libro versionis la-

ὃ G. G. BREDOVII

tinae Eusebii p. 9. ab anno Diluvii ad Abrahae usque uativitatem anni 1072 colliguntur: mox vero apparet, librarium esse in culpa, qui ad monitum Georgii Syncelli numerum Eusebianum mutave- rit. Pluribus enim locis Georgius in Eusebium invehit, quod inter Diluvium et Abraham annos 130 omiserit, À

Huic summae annorum 3184 Eusebius in Canone graeco p. 186. ab Abraha ad Christi nativitatem addit annos 9015: ergo ab Adamo ad Christum sunt 5199 anni. ldem numerus annorum. 2015 legitur in versione latina Hieronymi p. 256, atque in Tiro- nis Prosperi Chronico p. 283. Idem fere numerus in Eusebii Praefatione ad librum Chronicorum posteriorem colligitur hac ratione:

— Ab anno decimo quinto Tiberii Caesaris, quo Christus, triginta annos natus, docendi initium fecit, ad Darii regis Persarum annum secundum, quo Hierosolymis templum in- stauratum est, retro colligens Eusebius ponit annos . . . 548.

A Darii anno secundo, qui in primum Olympiadis sexa- gesimae quintae incurrit, ad primam usque Olympiadem 1. e. ad Oziae Iudaeorum regis annum liiis quo tem- pore Esaias clarüit, ann. . . . . . το ον ΑΝ Ab Olympiade prima ad captam usque Troiam, sub Labdonis iudicis Ebraeorum tempora, septem annos antequam Sampson Ebraeis imperabat BURG uiro pice 00

(in latina versione Hieronymi bis legitur 406).

-^ -Ab hoc tempore usque ad Mosen et Cecropem . . 329. À Mose et. Cecrope ad primum usque Abrahae annum et Nin impériuta. ὦ 0 0.5. o. y Cus du HORN

Colliguntur anni 2046.

(secundum versionem latinam 2044.) His detrahe annos Christi 30. |

Restant ab Abraha ad Christum 2016.

(aut 9014.) Lectionem textus Graeci veram esse censeo, atque, uti Chrono- logi antiqui saepe solent, non annos triginta iam perfectos Eu- sebius detraxisse mihi videtur, sed triginta et unum, quo vitae auno Christus docere incepit. Hisque detractis numerus anno- rum 2015 nobis restat. Numeri vero Hieronymi (p. 55 et 158) 406 et 2044 corrigendi esse videntur.

In libro decimo Praeparationis Evangelicae cap. 9. Eusebius summarium tamquam canonum chronologicorum exhibens, uno numero excepto omnes numeros eosdem habet: nempe a Troia capta ad Mosen usque computat non 329, sed annos quadringen- ios. Tamen hoc in loco neque errorem auctoris neque incuriam librarii deprehendere mihi videor. Annus 829 accuratissime com- putatus est ad nativitatem Mosis. Quum vero Moses centum et

DISSERTATIO. | 9

viginti annos vixerit maximeque anno octogesimo vitae floruerit ; sine errore Eusebius scribere potuit: Si a tempore Ilii capti qua- dringentos anuos sursum versus numeraveris, Mosen apud He- braeos, apud Graecos Cecropem reperies.

Idem annus mundi Eusebianus colligitur e chronographia Georgii Syncelli pag. 396: reprehendit enim Eusebium, quod ab Adamo ad Abraham non 3312, sed 3184, atque ab Abraha rur- sum ad mortem Christi, non 2221, sed 2048, summatim ergo 5232 annos contra Apostolorum traditionem computaverit. Cui sum- mae si annos vitae Christi 33 detraxeris, restant 5199 usque ad primum annum Christi. — Eundemque fumcerum colligo e pag. 169, qua Eusebium ab Adamo ad Constantini M. annum vigesi- mum non 5816 annos computasse Georgius reprehendit, sed er- rore annos 990 omisisse. Computavit ergo Eusebius annos "is (s9xsg) non, uti expressum est sgx£ , 5591. - Conferas p. 35. € pag. 36. A. B. Idem numerus colligitur ex Hieronymi latina ver- sione p. 181, qui annum vigesimum Constantini M. ponit annum 2342 post Abraham natum. $i vero ad annos 2342, summam an- norum 3184 ab Adamo ad Abraham addis; eadem summa tibi est 5526. Annus autem vigesimus Constantini M, est ann. 327 post Chr. nat.: ergo ex hac quoque ratione annus 5199 mundi est secundum Eusebii computationem primus annus Christi.

Omnibus his locis diversorum librorum et auctorum consen- lientibus, ius nobis esse arbitror, mutandi numeros, inprimis eos, qui forte in ipso Eusebio et in eadem pagina tum cum hac Chro- nologia Eusebiana probata tum inter se pugnant. Credere enim non licet, hominem sanae mentis in eodem libro atque in eadem pagina sibi contradicere velle. Ρ. 186. Canonis graeci Eusebius annos 2015 ab Abraha ad Mosen computaverat: plagula autem versa p. 188. ab Adamo ad secundum annum Darii 4770 ann nu- merantur, et a secundo anno Darii usque ad decimum quintum Tiberii 548; ergo summatim 5318: de quibus si 30 detrahis, re- stat primus annus Christi 5288. — Magis hac dissensione mo- verer, nisi omnes fere numeros huius loci perturbatos ac depra- vatos esse luculentissime appareret. Ita locus in Scaligeri editione ur wipes me

Ἦν δὲ τὰ ἀπὸ ᾿4δὸμ ἕ ἕως δευτέρου ἔτους “Ζαρείου : ἔτη wo : Καὶ τὰ ἀπὸ δευτέρου ἔ ἕτους “4αρείου. ἐπὶ τὸ υε΄ Τιβερίου € ἔτη gg. Ὁμοῦ τὰ πάντα ἀπὸ 4üdu ἐπὶ τὸ πεντεκαιδέκατον i ἔτος Τιβε- θίου. πο μος ons : UI Em ous "Ano δὲ AINT TAE lli Τιβερίου id τὴν εἰκοσαετηρίδα

Κωνσταντίνου τοῦ Nuno) ΗΝ, κατὰ τὴν τῶν ἐβδο-

μήκοντα ἑρμηνείαν dtu 0. ἔτη ggu. Numeri 215 (cw) et 5518 (spur) in locis; i in quibus leguntur, prorsus inepti sunt: etsi vero transponas, neuter verus fit, Fal- sae tamen computationi annorum 4770 consentit summa, si in

10 G. G. BREDOVII

yup muías ac transponis. Textum vero graecum depravatum esse, clarissime docet versio latina Hieronymi, in qua longe di- versa leguntur p. 158:

,;Computantur in praesentem annum, id est quintum decimum

Tiberii Caesaris

A secundo anno instaurationis Templi, quae facta est sub al-

tero anno Darii regis Persarum . . . . . . anni 548.

A Salomone autem et aedificatione Templi . . . a. 1060.

A Moyse et egressu lsraélis ex Aegypto . . . . a.1538.

Ab Abraham et Regno Nini et Semiramidis . . . a. 2044.

ADiluvio usquead Abraham . . . . . . . a.942.

Ab Adam usquead Diluvium . . . . . . . a.9242." Tribus ultimis numeris computatis redditur summa annorum 5228, quae cum numero, quem re vera Eusebii esse probare studuimus, praeter unum anuum convenit. gitur nequaquam dubitarem, ad Chronologiam Eusebii probatam Graeca restituere ?),

Pluries iam Chronographiam Georg Syncelli citavimus. Hic enim fere unicus liber est, e quo Chronologiam Iulii Africani haurire possumus; et Iosephus Scaliger priorem librum Chronici Eusebiani maxime e fragmentis, a Georgio servatis, contexuit. Est igitur nequaquam parvi aestimandus: nam praeter Chrono- logica Africani atque Eusebii multa deperditorum scriptorum frag- menta in eo leguntur; et dolendum est, ne huius quidem libri codices, quáàmquam vix ante mille ànnos scriptus sit (circa ann. 800), integros, sine lacunis et depravationibus ad nos pervenisse, Nam etsi Scaliger, levia quaedam dicteria Georgii in. Eusebium suum gravius ferens, vehementissimis contumeliis in Georgium invehit, levem, stultissimum, delirum, indigna dictu pleraque evomentem, latrantem canem vociferans, cunctaque ex Eusebio ab eo deprompta esse accusans: tamen magna ex parte easdem

2) Ac ne lector putet, nos in gratiam nostri numeri tales depravationes numerorum fingere, conferat 'lironis Prosperi Chronicon p. 284: .,Computantur itaque in annum decimum quintum "Tiberii Caesaris ab

anno, quo natus est Abraham : . ἃ. 2047. a Diluvio autem usque ad primum annum Abrahae . ἃ, 942. ab Adam vero usque ad Diluvium — . . . - anni2942."

Ex his numeris quisque colligit annos 5231.

Sequuntur autem haec verba: ,Sunt ergo omnes anni ab Adam usque in annum 15 "Tiberii Caesaris anni 5360 aut 5228. Anni vero secun- dum Geneseos scripturam et Africani Historici supputationem amplius . inveniuntur 129." — Ecce pugnam numerorum — ex incuria librario- rum! Eusebium enim (aut potius versionem latinam Hieronymi) sequi- tur "Tiro Prosper, uti ipse fatetur eadem hac pagina; et antecedenti pag. 283. summam annorum 2015 ab Abraha ad Christum secundum Eusebii Chronologiam posuerat. Scribas ergo mecum 2044, deleas numerum 5360 aut errorem calculi aut. notam glossatoris. 5998 verà summa est, si 2044 rescribis. Secundum Africani vero supputationem amplius inveniuntur non CXXIX , sed CCLXXII.

DISSERTATIO. 41

- Jaudes Georgio nostro tribuere possumus, quibus Scaliger Euse- - bium accumulat. Ommes fere scriptores, e quibus res gestae et — finitiones temporum colligi poterant, perscrutatus est; varias me- - tiendi temporis rationes diligenter inter se contulit, neque imme- rito a Theophane coaetaneo πολυμαϑέστατος laudatur. Ne autem, quod verum est, dissimulem: laborat Georgius vitio omnium fere Christianorum historicorum, qui historicam artem fere contem- nentes exile quoddam nimisque siccum scribendae historiae ge- nus sequuti sunt, ita ut, quicquid vel in hoc illove libro memo- rabile legissent, adnotarent, paucis ut plurimum verbis, rarius (maxime in ludaica historia) cum aliqua adiunctorum causarum- que recensione, omnis generis res miscentes, nec facile alium ordinem servantes, quam quem vel tempus vel exempla sua prae- bebant?). Georgius inprimis nimius est in iisdem iterum ite- rumque repetendis, maxime in vituperationibus aliorum Chrono- graphorum, atque in perturbatis annorum numeris erroribusque librariorum, quamvis paginam operis vitiantibus, saepe difficile est diiudicatu, contradictiones, quae occurrunt, utrum auctori an librario iniungendae sint. — Labor vero haud iucundus est, in libro legendo librum, quem lecturus es, e litteris, syllabis, ver- bis numerisque corruptis restituere: id quod in Georgio nostro saepius fieri necesse est. — Goaro igitur gratias habere debe- mus, quod laborem molestissimum hanc chronographiam descri- bendi edendique non recusavit, Multos numeros correxit, multis locis sensum reddidit, et, quasi pugnando ingenium eius maxime excitetur, in iis locis saepe verum tetigisse videtur, in quibus in Scaligeri temeritatem invehit; quamquam interdum quoque stu- dio suo praereptus, verum quod Scaliger invenerat, non vidit. Ut enim ingenue fatear, quod sentio: Scaliger quidem nimius est etin Eusebio laudando et in Georgio vituperando; ingenium vero doctrinamque Scaligeri, maxime in rebus chronologicis, Goarus longo spatio non assequutus est, aliumque Georgium legeremus, nonnullis quidem fortasse in locis acri audacia castigatum, si Sca- liger totum edidisset. Conferas loca, quae Chronico Eusebiano et notis inseruit: (gratias debemus Goaro, quod paginas Chronici Eusebiani adiecit, in quibus Georgiana leguntur) dolebisque, ita exornatum totum volumen non prodiisse, — Partim ut quae dixi probem, partim ut conniventia lectorum dignus videar, si nihil certi statuere potero aut si coniecturis indulgebo, ex ipsis primis paginis loca quaedam corrupta excerpere liceat.

Ipsa prima verba Chronici p. 1. ab editore non intellecta esse, et interpunctio et versio latina docent: post παρήχϑη non interpungitur ; et in versione leguntur: ,,oc est principium ; dies,

3) Conferas Roesleri Chronica Medii Aevi, "lom. I p. 1— 72. (Tubin- gae, 1798.)

12 G. G. BREDOVII

inquam, ille sanctus" — verba autem lineolis distincta in Grae- cis non suat. lta verba interpungas : Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ 0 Θεὸς τὸν , οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. "Apri πάσης χρονιρῆς κινήσεως τῆς κτί- σεώς ἐστιν — ἐν ἡ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ παρὰ Θεοῦ πατρῦς, διὰ υἱοῦ μονογενοῦς καὶ πνεύματος ἁγίου τῆς ἁγίας καὶ i ὁμοουσίου τριάδος, ἐκ μὴ ὄντων εἰς τὸ εἶναι παρήχϑη --- ἡ ἁγία πρωτύκτιστος ἡμέρα τοῦ πρώτου μηνὸς, Νισσὰν λεγομένου παρ᾽ Ἑβραίοις x. v. Δ... In. principio fecit Deus coelum et terram." Haec verba Georgius e sancta scriptura transscribit. Quum vero tempus principii non finitum sit, hoc finiturus addit: ,,Princi- pium omnis creationis (in quo coelum et terra — — —- — creata sunt) est ille sanctus primocreatus dies primi mensis Hebraici Nisan, qui incidit in vigesimum quintum mensis Romani Martii cett." — ἐστί non apto loco positum est; neque legimus auctorem Atticae graecitatis. “τὸ Nequaquam vero ante ὁμοουσίου cum Goaro inseras καὶ: ἡ ὁμοούσιος τρίας est unum aA verbum: ,,san- cta et vivifica consubstantialis Trinitas,"

Pag.2. A. Post κόσμου maximo signo interpungatur. Sequen- lia Περὶ οὗ — — ita explico: ;, Hune annum 5534 maxime re— spiciens summa cum diligentia hoc Chronicon componere studui, praesertim quum plerique historici hunc annum verum esse non consentiunt, probaturus partzm, ὅτι τε — —, partim x al ὅτι

— —-", Versio latina Goari longe discedit. Pag. 9. D. εἰ ydo μὴ τοῦτο δῶμεν, ἔσται μὲν ἄλλη τις ἀρχή Mo uk πρεσβυτέρα, ἄλλην ἕτέρα, xo" ἣν v. v. À. — Goarus

mutat καὶ ἄλλη: apparet legendum esse: ἔσται μὲν ἄλλη — —, ἄλλη δὲ ἑτέρα, simul enim causa depravationis patet: ΖΕ), prae- sertim E ii ede facile in IN mutari potest,

Pag. 3. A. ἣν (ἡμέραν) óc ϑεμέλιον ἀῤδαγῆ καὶ βάσιν ἄσει- στον πηξάμενος. Goarus: ,,quo velut inconvulso fundamento et inconcussa basi stabilita" ϑὲεμέλιον ἀ ὁ ᾧ αγἢ non tanquam substantivum et adiectivum coniungi possunt; OcuéMov enim est neutrius generis. Aut igitur ácribenduin est ἀῤῥαγές, quod minus placet, aut interpungas post ϑεμέλιον, et ϑεμέλιον vi adiectivi, qua dicitur, ad βάσιν referas.

Pag. 3. C. ὡς προδέδειχϑαι, legas προδέδεικται.

Ραρ. ὃ. p. ἐν ἡμέρᾳ κυριακῇ, ἤτοι υνᾶς σαββάτου, ἐποί- q6sv ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. — Verba depravata esse apparet, quamquam Goarus non vidit, Σάββατον enim neu- irius generis est, neque numerali zc hic locus suus. Si nomen Sabbati apud Georgium hebdomadem significaret, mutarem τοῦ πρώτου σαββατὸυ — μιᾶς enim aliquis male scripsit pro signo numeri primi α΄ —: quum vero huius loquendi usus exempla re- perire non polui, verba eiicio; ac manum glossatoris vox quo- que huic loco prorsus aliena 4 zo: haud obscure indicat.

DISSERTATIO. 13

Pag. 4. A.B. 'O& ἅγιος Ἰωάννης καὶ μέγας ἐν διδασκάλοις Xov. σόστομος τῇ ἕχτῃ ἡμέρᾳ τῆς πρώτης ἑβδομάδος , τοῦτ᾽ ἔστιν τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῆς πλάσεως αὐτοῦ, λέγει τὸν du ἐκβληϑῆναι τοῦ παραδείσου, καὶ τὴν Εὔαν, ἐν τῇ ἑρμηνείᾳ τοῦ κατὰ Ματϑαῖον Εὐαγγελίου, ᾧ καὶ ἡμεῖς πεὐθόμεϑα.

In his paucis verbis plura me offendunt:

Primum, quod cognomen loannis et sine articulo et prorsus alieno loco positum est: aut scribendum esset ὁ Χρυσόστομος, aut xol διδάσκαλος Χρυσόστομος. Neutrum placet: coniicio, co- gnomen margini adscriptum a librario temere textui insertum esse, Ioannes enim, episcopus Constantinopoleos, dum vivebat (mortuus est a. 407) , cognomine C/rysostomi non ornatus fuit, neque patres Ecclesiae, qui saeculo quinto scripsere, Palladius, — Hieronymus in viris illustribus cap. 199. Theodoretus libr. V. c. 28 — 392. Sozomenus libr. VIII. c. 2. eum Chrysostomum appellant, quamquam divinam eius eloquentiam laudibus extollunt, et prae- stantissimum omnium sui temporis oratorum vocant. Exstat quo- que in Germania in bibliotheca publica Helmstadiensi codex, cui XVII Homiliae (aut quo verbo illic vocantur λόγου) loannis Chrysostomi in Matthaeum insunt, quique omnes notas summae antiquitatis fert. Inter has mihi non levissima esse videtur, quod in inscriptione operis nomen honoris, D. Ioanni ob eloquentiam datum, CArysostomi deest, quod recentiores scribae plerumque soluni , vero Joannis nominé omisso, libris inscripserunt 3). — Primus, apud quem cognomen Chrysostomi legitur, est Joannes Moschue i in Prato cap. 157. (in Cotelerii monumentis Ecclesiae graecae, Tom. ll. pag. 439): Ἔλεγον περὶ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου Κωνοταντινουπόλεως , τοῦ δικαίως ἐπονομασϑέντος Χρυσοστύμου, διὰ τὸ τοῦ διδασκαλικοῦ λόγου καϑαρὸν καὶ διαυγές. Ex his ver- bis non temere colligere mihi videor, hoc cognomen haud longe ante eius aetatem Ioanni datum fuisse. Scripsit vero Ioannes Mo- chus circa ann, 690 — 630. — Aot; quidem aetate, qui circa 888 post Chr. vixit, nomen Chrysostomi iam vulgatum fuisse apparet, quoniam cap. 96 et 277. Chrysostomum, nomine Ioannis non addito, citat. Aliis tamen locis cognomine omisso loannem tantum vocat c. 229. p. 819. ed. Schotti; et cap. 231. pag. 889. narrat, se legisse epistolam synodicam Sophronii, Honorio impe- ratori Romano missam: in eodem volumine contenta fuisse loca excerpta (χρήσεις) e scriptis variorum Patrum sanctorum, inter quos fuit xol ὁ χρυσοῦς τὴν γλῶτταν καὶ τὸ. στόμα Ἰωάννης ó

4) Codicem hunc paucis descripsit Io. Saubertus in variis lectionibus tex- tus Graeci evangelii Matthaei, Helmstad. 1672.4; — pluribus Henke, doctissimus inter "Theologos Germaniae, in Commentariis de rebus no- vis litterariis ann. 1778 pag. 185 — 192. QConferas quoque Cupria- num ad cap. 129 Hieronymi de viris illustribus, in Fabricii Bibliothe- ca Ecclesiastica pag. 217.

14 σα. G. BREDOVII

Κωνσταντινουπόλεως ἐπίσκοπος. Quamquam igitur cognomen Chrysostomi iam vulgatum erat, tamen non ita praevalebat, ut nomen loannis prorsus omitterelur; verum mox nomine, mox co- - gnomine vocabatur, Inde coniicio, Gregorii aetate, qui septua- ginta vel octoginta annos ante Photium scripsit, loannem ple- rumque adhuc nomine suo vocare in more fuisse, etsi cognomen Chrysostomi non ignotum erat, quo principio propter eloquentiam ornatus, dein ab aliis episcopis Constantinopoleos eiusdem nominis distinctus est, Georgius igitur, opinor, loannem cognominibus sancli et magni iter: doctores Christianos satis distinxisse sibi visus erat: lector vero aut librarius recentior nomen sibi magis familiare Chrysostomi adscripsit B

Dein verba zo τὴν Εὔαν aut ab ipso auctore prorsus alieno loco posita sunt, aut potius a nasutulo intrusa esse videntur, qui Adamum non sine Eva , auctore culpae, e paradiso expelli posse sibi finxerit, Et in loco, quem Georgius respicit, in Homilia 59 ad Matthaei cap. 18. vers. 7. nulla Evae mentio est. ,,Etenim, scribit loannes, si primus homo breve tantum tempus, fortasse ne totum quidem diem deliciis paradisi fruens, ad tantam pravi- tatem progressus est, ut se Deo similem esse fingeret: quid pere- gisset, si totam vitam continuam aerumnarum expertem vixisset?"

Quid denique verba à καὶ ἡμεῖς πευϑιόμεϑ'α sibi velint, non video. Si, quod contextus verborum necessario postulat, ad loannem refers, contradicunt statim sequentia, non enim Ἰωάννῃ πείϑεταν, sed commonet, ne a divino Spiritu silentio velata per- scrutemur. 51 vero ad Evangelium Matthaei verba referre velles, ridiculose apposita essent. Timeo, ne nimius in verbis resecan- dis videar: attamen ego quidem aliam medelam loci non video et leniori medico gratiam habebo,

Pag. 5. À. lego: καὶ (scil. ὃ τῶν ἡμερῶν ἀρυϑμος) τῆς μετὰ τοῦτον εἰσύδου τῆς Εὔας ἐν τῷ παραδείσῳ: in parva Genesi fi- nitur dies, quo post eum (Adamum) Eva in Paradisum ingressa sit. Magis forsitan ad Hellenismum antiquum foret μετ᾽ αὐτὸν, nisi litterae nimis recederent. — Verba autem τά τὲ τῆς πα- ραβάσεως καὶ μετὰ τὴν παράβασιν inserta esse mihi videntur; nam in sequentibus e vita Adami nihil de transgressione narrat, scribae autem haec gravissima pars rerum gestarum Adami esse visa est, ut in vita Adami desiderari non posset.

Pag. 5. B. Τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῆς δευτέρας ἑβδομάδος. 51- gnum numeri secundi B omissum erat in codice.

5) Monendum est , ne lector de nomine Chrysostomi versionibus latinis decipiatur. Michaélis Glycas, qui circa ann, 1150 Annales scripsit, ubivis fere Ioannem τὸν ϑεῖον. τὸν χρυσοῤῥήμονα, τὸν τὴν γλῶτταν χρυσοῦν p. 18. pag. 27. 28, 66. 67. 685 raro Χρυσόστομον vocat

ag. 89 et 1223: in versione autem latina semper Chrysostomus appel- atur.

DISSERTATIO. 205 fr.

Locum pag. 5. D. et pag. 6. A. B. corruptum esse apparet. Nemo non offenditur repetitionibus inanibus: | ἤτοι διὰ τὰς μετὰ τὴν πλάσιν τοῦ χωρισμοῦ αὐτῶν ἡμέρας ἔκ τοῦ παραδείσου, quibus in verbis et iterum τὸ dvo ν et perturbatus ordo verborum ma- num glossatoris i im periti indicare mihi videtur ; ἐπὶ δὲ ϑηλυτοκίας ἕως ἡμερῶν m --- --- ἐπὶ δὲ ϑήλεως ἐπὶ ἡμέρας π΄. Vox ἄφαι- δρῶς nihili est. φεδρος, quod Goarus e margine vult, est purgatio menstrua, non foemina menstruo laboyprs — Ἔστοι- χειώσαμεν: Forma pluralis contra Georgii usum est, Singu- lari enim numero Georgius ubivis fere utitur, indicaturus, quod ipse fecerit aut dixerit, quodve dicturus sit. Pag. 9. À: wol πᾶσα σπουδὴ γέγονε. Pag. 8. B: πηξάμεν o ς — — λιπαρῶ Θεὸν συνεργῆσαί got. Pag. 5. À. προήχϑην, et hac ipsa pag. 6. B: λαβὼν σπουδάσω ποιῆσαι. --- Et sequenlibus τῷ πρώτῳ ἔτει 4X. T. À. nullus omnino sensus est, — Ratio, quam Goarus iniit, ut aptam coniunctionem verborum ac sensum restitueret, et dura videtur, quod plura verba a librario neglecta esse ponit, et con- tra Grammaticam peccat; nam ἐπ᾿ αὐτῷ πραχϑέντα non sunt zz €o anno acta, et particula ὃ à post ἐφεξῆς, si Goari coniecturam accipis, neque explicari potest, neque a Goaro versa est. At facilius est in rebus perplexis videre quod falsum sit, quam verum invenire: tamen periculo aliquo suscepto, etsi successu non felici, alius certe monetur, ne hac in via verum quaerat.

Lego: P TOUTO προσέταξεν 0 Θεὸς διὰ Movotog ἐν τῷ 2 4ευι- τικῷ, ἐπὶ “μὲν ἀῤῥενογονίας ἀκάϑαρτον αὐτὴν εἶναι ἐπὶ τεσσαρά- κοντὰ ἡμέρας, ἐπειδὰν καὶ ᾿4δὰμ τῇ τεσσαρακοστῇ ἡμέρᾳ τῆς πλα- σεως αὐτοῦ εἰσήχϑη ἐν τῷ παραδείσῳ, οὗ χάριν καὶ τὸ γενόμενα (fortasse γεννώμενα G.) δ) τῇ τεσσαρακοστῇ, ἡμέρᾳ εἰσφέρουσιν £v τῷ ἱερῷ κατὰ τόν νόμον᾽ ἐπὶ δὲ ϑήλεως ἀκάϑαρτον εἶναι αὐτὴν ἐπὶ ἡμέρας ὀγδοήκοντα, διά τε τὴν ἐν τῷ παραδείσῳ αὐτῆς εἴσο-- δὸν τῇ ὀγδοηκοστῇ ἡμέρᾳ, καὶ διὰ τὸ ἀκάϑαρτον (an ἀκαϑάρτερον:) τοῦ ϑήλεως πρὸς τὸ ἄρσεν" ἀφεδρῶς γὰρ πάλιν οὖσα οὐκ εἰσέρχϑε- ται ἕως ἑπτὰ ἡμέρας ἐν τῷ ἱερῷ, κατὰ τὸν ϑεῖον νόμον. — Ταῦτα ἐκ τοῦ βίου λεγομένου ᾿άδὰμ φιλομαϑίας χάριν. ἐν συντύμῳ ἐστοι- χείωσα, ἐν τῷ πρώτῳ ἔτει τῆς πλάσεως τοῦ ᾿ἀδὲμ ἀπ᾽ αὐτοῦ πρα- χϑέντα᾽" ἐφεξῆς δὲ τὰ λοιπὰ στοιχειουϑήσεται.

Pag. 6. B. Lege: καὶ τῆς xov ἀλλήλα τῶν πραγμάτων ἀκολου- ϑίας. Διαφοραὶ non sunt ,, spectabilis turba? sed diversitates: multorum et diversorum populorum reges, sacerdotes cett. — Neque μοχϑηρία est ,,ZJabor ingens susceptus" sed scelus pu- blicatum.

Pag. 7. A. dele εἶν αι cum commate post εὐδιαγνώστους, ac coniunge: διὸ (xoÀóv ἡγούμενος) τὰς διαφορὰς τρεῖς οὔσας καὶ

6) In a quidem Mosaica non reperis, ut infantes in templum porten-

amen hoc loco infantes, et quidem mares , intelligendos esse, aod Michaél Glycas p. 211, qui eundem hunc locum citat.

16 G. G. BREDOVII

εὐδιαγνώστους ἐγθήσομαν κ. τ. λ. neque latina. versio discedit ab hac correctione.

Pag. 10. A. Seth nascitur anno ducentesimo £ricesimo Ada- mi, et ablactatur ducentesimo quadragesimo tertio. Anno vero ducentesimo £rzcesizmo quarto progenuit Adamus filiam Azuram, — Nemo non videt, numeros preter esse; hoc enim ordine veritatem — entur:

Τῷ 6X ἔτει ᾿Αδὰμ ὁ ὁ 2o ἐγεννήϑη, ἐν ᾧ τὸ ἑκατοστὸν e ciet ἔτος ὑπῆρχεν τοῦ Kev.

Τῷ gy ἔτει τοῦ EL ἀπεγαλακτίσϑη ὁ zn.

τῷ δὲ σλδ΄ ἔτει ἐγέννησε ϑυγατέρα , ἣν ὠνόμασεν ᾿Δζουράν.

'In hoc ordine res ad. veritatem ponendae essent: dubito au- tem, an auctor noster ita posuerit. Georgius enim Cedrenus, qui (circa ann. 1060 uti videtur), in antiqua historia omnia fere e nostro Georgio hausit, scribit pag. 8: ὁ Σηϑ' ἀπεγαλακτίσϑη ye- νόμενος ἐτῶν δώδεκα.

Pag. 10. A. ὃ 2x9 ἐμυήϑη τὰ περὶ τῆς παραβάσεως μελλού- € ἔσεσϑαν τῶν ᾿Εγφηγόρων. — Legitur μελλόντων.

Pag. 10. C. Τῷ và? ἔτει ἐγεννήϑη τῷ Σὴϑ ὁ -Evosg. Οὗτος γενόμενος ἐτῶν ξκατὸν ἐνενήκοντα ἐγέννησε τὸν Καϊνᾶν τῷ χκέ ἔτει. Ἐνὼς δὲ ἤλπισεν y. τι. À-

In v est signum numeri quinti ε΄ sequentis verbi littera in- cipienti absorptum. Lector vero quidam diligens errorem animad- vertens , adscripsit correcturus : ἀπὸ dy ὃ ἕως γεννήσεως Ἐνὼς ἕτη τετρακόσια, τριάκοντα πέντε δηλούσης τῆς γραφῆς, quae verba librarius textui, non autem suo loco inseruit.

Pag. 10. D. pro οὕτω δὲ ὃ σωτὴρ lego: οὕτω καί.

Pag. 10. D. pro τῶν περὶ lego περὶ τῶν xaO" Ex.

Pag. 10. D. Quid sibi vult οὕτως ἢ Lacunam hoc loco esse suspicor: adiecerat, ni fallor, Georgius noster horarum ordinem, quibus preces peraguntur; scriba vero omisit, Apud Georgium enim Cedrenum a verbo μετανοήσας ὁ ᾿4δάμ usque ad οὕτως pag. 9. omnia eadem leguntur, et post οὕτως sequitur ordo precium.

Pag. 14. A. Ita lego et interpungo: ἔστι, οὖν αὐτῶν (Gigantum, filiorum Angelorum e filiabus hominum) ἡ πρώτη παράδοσις περὶ τούτων τῶν τεχνῶν. (ἐκάλεσε δὲ ταύτην τὴν βίβλον Χημᾷ, ἔνϑενδε ἡ τέχνη Χημεία καλεῖται) καὶ τὰ ἑξῆς. Τούτων οὖν κ. τ. À.

Georgius narrat e libro Zosimi Panopolitae, Philosophi Chri- stiani, Gigantes, filios Angelorum, Zas zpsas artes hominibus tradidisse. |/Z7as zpsas artes, in quibus scilicet describendis to- tus liber versatur, de quibus inscriptio quoque sumta est. Geor- gius igitur, verba περὶ rovrov τῶν τεχνῶν explicaturus, addit: inscripsit enim libro titulum. Χημῶ, de quo verbo apud nos nomen artis τῆς Χημείας ortum est," Nomen ergo τῆς Χημείας Georgio nondum longum per tenipus vulgatum, sed tamquam no- vum esse videtur, neque apud scriptores antiquiores legere me-

DISSERTATIO. 17

mini: atque accentu, quo Χημῶ scribitur, docemur, verbum non esse Graecae originis. Derivandum est a verbo Arabico (liceat ut Hebraicis litteris utar) "25, texit, celavit, quod in caeteris dialectis orientalibus desideratur , unde substantivum mM*5*2, ars arcana. Quum vero Graeci, maxime orientales, iam inde a saeculo quinto vel sexto ἡ, ἐν aliasque litteras vocales tono τοῦ lota pronuntiarent; nomen, quod ab Aegyptiis Chzmza au- diverant, Χημεία scripserunt, quem scribendi modum omnes "Graecisequuti sunt, Suidas e. g. ponit Χημεία in eo loco sub 7, quem vocalis 4 postulat, ac tantum libros Aegyptios περὶ τῆς χημείας laudat. — Quum vero Χημεία. Chimia pronuntiaretur, et ars illa arcana maxime ars liquefaciendi facta esset, veram no- minis derivationem ignorantes, saeculo duodecimo, ut videtur, inceperunt CAymiamz scribere, tanquam a κέχυμαν derivatum es- set; et hanc rationem pronuntiandi et scribendi omnes fere re- centiores usque ad Boerhavium sequuti sunt. Boerhavius vero, cui narratum erat, in Bibliotheca Parisiensi exstare Ms. Zosimi Panopolitae, in quo ubivis Χημεία scriptum sit, auctor fuit, ut plerique medicorum, inprimis Bataviae et Germaniae, Che- miam pronuntiarent et scriberent. .Àn Ms. Zosimi exstet, ne- scio: ad rem nostram salis valet locus Georgii. Tamen Boerha- vius punctum non tulit: Zosimus quidem scribit χημεία, non vero Chemia pronuntiavit. Ad veram etymologiam soli Galli nomen scribunt CAzmiam, et quae, Articulo tantum Arabico aucta, eadem cum Chimia est, 24/- chzmzarn.

Pag. 14. C. Ζώων τινῶν iin τῆς ἐρυϑρᾶς ϑαλάσσης ϑαν ἐν- τῶν. — Goarus coniicit ϑαλλόντων. --- Goarus vero, similitu- dine deceptus, signa € et mutasse videtur in legendo codice Georgii. Scribe φανέντων.

Κομπολογία non est, uti Goarus vult, i Siptéxiate narra- tionis pulchro ordine digestae, sed oratio iactabunda: Berosus grandibus verbis historias suas exornavit.

Pag. 14. D. Τὸ τῶν Χαλδαίων et paulo post, καὶ of κατ᾽ αὐτόν. — Errores typographi esse videntur τὸ τὸν X. et αὐτῶν: repetiti vero sunt ex editione Parisiensiin Veneta.

Τὸ γὰρ τὴν καϑ'᾽ ἡμᾶς οἰκουμένην cett. Haec verba Goarus prorsus non intellexit, inserens ἐκείνης. Locus sa- nus est: verba ἐν ἡ referenda sunt ad nostram terram, i. e. δά universum nostrum orbem terrarum, quem ante diluvium ha bitatum fuisse patres Ecclesiae negarunt. Opinio inter eos vul- garis erat, terram esse planam, Oceani circulo circumdatam; (secundum alios, ut Cosman Indicopleusten, terra erat quadran- gulata, quadrangulato Oceano circumfusa). ^ Ultra Oceanum aliam terram esse, quae Oceani aquas circumclaudat : atque in hac terra ultra Occindm, altiore caeteris nostrae terrae regioni- bus, homines ante dineium habitasse: in diluvio vero ab illa

Georg. Syncellus, II. 2

n G. G. BREDOVII

altiore terra in nostram humiliorem transnatasse. Conferas Mon- tefalconii praefationem ad. Cosmae 1ndicopleustae Topographiam cap. Il. $. 4, et Cosmam ipsum libr. II. pag. 131.

Pag. 15. A. legitur: ἡ xo" ἡμᾶς οἰκουμένη πᾶσα TERN ποὺ που κεῖται ποῦ τῆς Ἐδέμ: Goarus i in margine: ποῦ redundat, À scriba corruptum est: lege & πό.

Ibid. lego $:0gógov dolar , non διδάσκαλον.

Pag. 16. D. Δύο κύκλους -- - ἐπληρώϑη. Goorus mutat: Ζύο κύχλοι — — ἐπληρώϑησαν. Ego scribo: 6 δεύτερο ς κύχλος - - ἐπληρώϑη. δεύτερο ς signo numeri secundi scriptum erat, inde error. |

Pag. 18. C. D. Hic locus pluribus vitiis laborat: Berosum, dicit , septem Diis, Aegyptiorum regibus, tribuere annos 1985, quorum primum 9000 annos regnasse!! — E pag. 41. D. corri- gas 11,985. — Pro σελήνην lege σεληνίων. — 9000 menses lu-. nares (mensis — 201 d.) reddunt 265,500 dies. Hac dierum multitudine ad anni pen trecentos sexaginta quinque dies dis- tributa non annos 720 ὁ cum quatuor diebus. reddunt, sed annos 727 et dies 145. Itaque rescribo: συνήξαν & ἔτη ψκζ' καὶ ἡμέρας Qué... Signum dimidii c» simile signo numeri septimi errori oc— casionem praebuisse videtur. — Hanc vero computationem Geor- gius mendacium vocat, γελοίων ἄξιον. Forma plurali offen- dor, lego: γελοίου dat

ded 19. D. et pag. 90. A. B. locus adeo corruptus est, ut sine auxilio manuscriptorum librorum sanari posse non vidéatur. Omnia. quae. tentavi displicent. Lineas quasdam opinor incuria scribarum excidisse.

Summam vero perturbationem reperis in numeris dynastia- rüm p. 54. et seq. neque ulla fere pagina est, in qua non plu- ribus erroribus aut auctoris aut scribae teneris; atque interdum Goarus in novos errores inducit. [ΠῚ pag. 65. A. Σπαρτοὺς in- terpretatur Spartanos. Sunt TAebani, e dentibus anguinis, a Cadmo sais, enati: |

λόχος δ᾽ ὀδόντων ὄφεος ἐξηνδρωμένος, uti Euripides in Supplicibus y. 703 Thebanos laudat. | Audacius in choro v. 078 λόγχην σπαρτὸν eos. vocat, lanceam satam, mi- lites e dentibus satis enati; et v. 713 ἀπαρτοὶ ἄνδρες pro The- banis dicit.

. Haec sufficiant, ut lectores et difficultates cognoscant, qui- bus disquisitio de Georgii fontibus el de ratione, qua Chronogra- phiam composuerit, impedita sit, et videant, me non impara- tum in aream descendere neque in alieno foro litigare. |

Praecipuum Georgii consilium est, ut probet, Christum esse natum anno 5500 post creationem mundi, ita ut annus 5501

DISSERTATIO. 19

primus annus Christi sit: p. 9. A. B. p. 8. B.?) Itaque Genealo- giae Iudaicae in libris Veteris Testamenti, quos a Spiritu sancto inflatos esse pluries laudat p. 4. B. C. summam tribuit diligen. liam, ac Chronologiae, ex his compositae, res gestas aliorum populorum tanquam res secundi ordinis subiicit,

Primus igitur et praecipuus fons, e quo Georgius Chrono- graphiam hausit, est ἡ ϑεόπνευστος γραφὴ, κατὰ τὴν τῶν οἱ ἑρμηνείαν. RBarius enim Patres Ecclesiae linguae He- braicae periti erant, et quamquam Georgius Genealogiam e libris Hebraeorum non negligit, tamen nullibi argumentum occurrit, eum linguae Hebraicae gnarum fuisse, Inserit quidem interdum versiones vocum Hebraicarum, ut pag. 5. ἢ. 4ódy ὠνόμασεν Εὔαν, ὃ ἑρμηνεύεται ξωή ; pag. 10. C. ἑρμηνεύεται γὰρ ὁ Ἐνὼς σανεὶ ἄνϑρωπος, κατὰ τὸν Ἑ βραΐκον νοῦν; p. 15. B. εἰς γῆν καλουμένην Νιὸδ, ἥτις μεϑερμηνεύεται τρέμουσα : ex his ipsis vero versionibus maximeque e ratione cilandi (ἑρμηνεύεται) colligo, Georgium caeteros Ecclesiae patres intellectu linguae Hebraicae non superasse. (Conferas inprimis pag. 37. C. ἸΝεμβρὼδ ἤρξατο εἶναι γίγας ἐπὶ τῆς γῆς 2.7. 4.) Neque temere versionem Graecam τῶν o sequi sibi videtur. Nam Deo znspzrante ( ἐπιπνοίῳ Θεοῦ) totum textum Hebraicum interpretatos esse e libro Aristaei et lo- sepho p. 279. C. narrat, ut Ptolemaeus Philadelphus et Demetrius Phalereus et multi alii sapientissimi Alexandrinorum, interpreta- tione perlecta, hunc solum librum a Dei spiritu inflatum esse confessi sint, 5) — Tum numeros codicum Hebraicorum mznores omnibus Historicorum testimoniis contradicere. His enim acce- ptis a diluvio usque ad Abraham annos solummodo 292 colligi ; Noénque-ergo, qui annis 350 diluvio superfuerit, vitam usque ad 58 annum Abrahae produxisse. — Denique antiquissimos illos hominum longioris aevi fuisse, ut longius temporis spatium, pro- creationes filiorum procedens, magis e natura rerum sit, quam brevius. Quamobrem minores annorum numeros, in libris He- braicis ante filiorum procreationem. computatos, ab ipsis Iudaeis excogitatos esse Georgius suspicatur, ut praecocium nuptiarum licentiam nonnulla habuerint auctoritate munitam: pag. 84. C. D., pag. 89. B. C. 9) | :

7) Pag. 321. B. omnem huius scripti laborem. eam ob causam susceptum esse narrat, ut ostendat, diem, quo terra creata sit, eumdem esse diem anni, quo sancta Virgo filium unigenitum Dei conceperit, eum- demque, quo Christus a mortuis resurrexerit, nempe octavum Calendas Apriles. 8) Hac pag. 272. C. corrigas: ἐξελιπάρησεν ; D. καὶ Θεοδέκτης τραγικός : legitur καὶ Θεόδεκτος στρατηγός : conferas ve- ro losephi Antiqu. XII. c. 2. S. 135 et pag. 273. A. ἐξωνήσεσι ver- bum níhili est; lego: δώδεκα μυριάδες lovOoítv ἐξωνηϑεῖσαι βασιλικοῖς χρήμασι εἰς τὴν Ἰουδαίαν ἐξαπεστάλησαν. 9) Haec pag. 89. eius sunt verba: ,,quum igitur interpretatio τῶν ο΄ ex anti- quo, ut videtur, et non perverso codice Hebraico traducta est; merito ubivis hac usi sumus in praesenti Chronographia; praesertim quum et

| 90 6. Ὁ. BREDOVII

Neque in eo quievit, ut ex uno codice graeco septuaginta interpretum numeros collegerit: p/ures codices inter se compa- ravit pag. 88. 89., quamquam nobis ubivis veras lectiones se-

.quutus esse non videtur. lnprimis laudat codicem, e Caesariensi

Cappadociae Bibliotheca sibi delatum, ἠκριβωμένον κατά τε στι-- γμὴν καὶ προσωδίαν, accuratissimum quod ad interpunctionei et accentus pertinet, et descriptum e codice, quem .Basz/ius, ὃ μέγας καὶ ϑεῖος, pluribus libris inter se collatis, correxerat, pag. 203. B. Ex hoc codice ad IV librum Regum cap. 15 v. 27

lectionem citat, quam in nostris libris editis nullibi reperio: Pha-

.ceen, regem Israélis, non annos vzginti, sed octo e£ viginti re-

gnasse, quam lectionem Georgius oégiiiur. Neque numerum oct£o- decim , quem h. 1. Georgius in aliis exemplaribus reperisse dicit, in nostris editionibus reperi. Maxima vero differentia codicum est in anno, quo Mathusala τὸν Lamech genuerit. Georgius po- nit annum centesimum sexagesizmuz septimum Mathusalae; e quibusdam vero raris exemplaribus (p. 83. C.) refert Africanus nalivitatem τοῦ Lamech ad annum centesimum octogesimurm se- ptimum Mathusalae: uti in nostris libris optimis non solum se- ptuaginta interpretum, verum eliam in ipso textu Hebraico (Ge- nes. V. 25.) legitur. — Ego quidem Africano assentior; et Geor- gius nodos, quibus se suamque Chronologiam 'circumsiringit, non nisi gladio proscindit, et mox dubius haesitans contra se ipse pugnat, — Nam si nativitatem τοῦ Lamech ad annum Ma- thusalae 167 ponis, i. e. e numeris septuaginta interpretum, àd an- num mundi 1454, necesse est, ut diluvium ad annum 92242 referas, uti Georgius Eusebiusque fecerunt. Lamech enim 188 annos na- tus get Noén, i. e. anno mundi (1454 4- 188 —) 1642; et in Noés anno sexcentesimo diluvium incepit: ergo ἃ, M. 2249.

Mathusala autem. secundum Hebraicos libros ac Graecos atque Latinos summam inter mortales senectutem assequutus, et anno vitae 969 mortuus est, His aunis 969 ad annum mundi 1287, quo Mathusala omnibus libris graecis consentientibus natus est, ad- ditis, colligitur annus mundi 9256: ergo necesse foret, ut Mathusala post diluvium vixisset. Quod vero quum omni auctoritate caret, accipere non licet. — Locus Georgii pag. 90. C. D. a librariis corruptus est: attamen etiam, quae. clarissime Georgii verba sunt,

inter se non concilianda esse videntur. Sine omni dubio verba exciderunt, eiusdem fere sensus, quo verba pag. 1 14. Α, B. le- guntur: Ὃ δὲ Εὐσέβιος περὶ τοῦ "Μαϑουσάλα φησὶν, ὅτι yap ἔτη ἐπιξῆσαι μετὰ τὸ γεννῆσαν τὸν “Ταμὲλ, dc καὶ ἐν ἐνίοις ἀντιγράφοις ἐστὶν, καὶ t per ἔτη ς΄ πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ. ὅπερ ἐάν τις ὁληθὲὲ εἶναι δῷ x. τ. 4. Hanc sententiam pag. 114. quoque Geor-

per universum orbem terrarum expansa Ecclesia Christiana eam solam acceptam habet, eaque utendi morem apostoli Salvatoris nostri eorum- que discipuli iam a principio tradiderunt."

DISSERTATIO. 21

gius Eusebio tribuit, non vero illam, Mathusalam ὑπερβῆναι τὸν κατακλυσμόν; et in sequentibus lineis pag. 20. Georgius solum contra órevius vitae spatium pugnat, quod Mathusalae tribuen- dum esse nonnulli putaverint, Praeterea pag. 20. πᾶσιν ὁμολο-- qgovusvóv ἐστι, apud omnes pro confesso habetur, Mathusalam et longissimam prae reliquis hominibus vitam peregisse e£ dZZuvzo periisse. (Unde hanc famam perceperit, nescio). Igitur su- spicatur, Mathusalam non anno mundi 19287, sed 1273 natum esse: huic namque 969 anni vitae Mathusalae coniuncti reddunt an- num bis millesimum ducentesimum quadragesimum secundum, in quem annum diluvium quoque incurrit, quo Mathusala sublatus est,

Dein pag. 22. B. legitur: ,, Anno. 2236 Mathusala obiit. * Ordo numerorum probat, hoc loco errorem scribae non esse; Georgius vero, fontem indicare oblitus, hunc numerum ex Eu- sebio sumsit, uti saepius aliorum computandi rationes, quamquam eas non probet, inserit. Nam si Mathusala A. M. 1287 natus est, et anno vitae 167 τὸν Lamech genuit, et 782 post procrea- lionem τοῦ Lamech vixit; mortuus est anno vitae 949, et A. M. (1287 4- 949 —) 2236.

Pag. 114. A. B. autem traditionis illius, quam pag. 20. omnes certissimam esse profitentur, adeo oblitus est, ut a veritate ab- horrere ei non videatur, Mathusalam annis quindecim 10) dilu- vium superasse: quamquam enim ignotum sit, quo loco servatus sit; Deum tamen modos locosque nosse, quibus Mathusala, uti Enoch, servari potuerit. |

Non errare mihi videor, si hanc veram Georgii sententiam esse ponam; quoniam illa mutatio anni nativitatis Mathusalae contra codices a Georgio probatos pugnat, contra quorum au- ctoritatem pugnare Georgius non solet. Et si vita suppeditasset, ut opus usque ad suam aetatem (A. post Chr. 800), quem finem sibi proposuerat, perducere, atque elaborationem totius operis repetere potuisset; illam dissensionem locorum pag. 90, 22 et 114 certe eum sublaturum fuisse persuasum habeo, — At imper- fectum, praereptus morte, reliquit opus, iam in Diocletiani im- perio finiens; tradiditque amico 7ZeopAani, qui opus susceptum continüavit, atque a Diocletiani temporibus ad. Michaélis et Theo- phylacti eius filii imperium (i. e. usque ad annum 822 e nostra computatione) Chronicon congessit. (Vide Theophanis Chrono- Ὁ graphiam in Scriptoribus Byzantinis, Tom. VI. p. 3. 4. edit. Pa- ris. Errores autem non delevit, neque dissensiones locorum quorundam sustulit,

10) ἔτη ιε΄ in codicibus manuscriptis legitur, neque cum Goaro muto (à': saepius enim Chronologi, ad modum Romanorum, et annum de quo, et annum ad quem referunt, computant. Scaliger quoque in Eusebianis pag. 4. lectionem manuscriptorum edidit; tribuit vero Eusebio opinio- nem, Mathusalam diluvio superstitem fuisse, quae non Eusebii est.

22 G. G. BREDOVII

Tanto vero studio Georgius versionem graecam Bibliorum sequitur, ut non sine ira eos reprehendat , qui textum JHebrai- cum sequentes ea, quae ab znterpretibus graecis addita esse vi- deantur, neg/gunt. In cap. XI. Geneseos vers. 19. Genealogiae Noés ab interpretibus Graecis Caznan, filius Arphaxadis, inse- ritur; nam in textu Hebraico Arphaxadis filius est Sala, quem interpretes septuaginta filium Cainae, nepotem Arphaxadis po- nunt, Eo maiori autem studio Georgius in Eusebium et África- num, qui textum Hebraicum sequuti sunt, invehit, quod di- vinissimus quoque Lucas, ὁ μυρίων Edotflov ἀσυγκρίτως προῦ- χῶν, in capite tertio sancti Evangelii vers. 86. Cainan Arpha- xadis filium, decimum tertium ab "Adamo numerat: pag. δά. A., p. 80. A., p. 92. C. D., p. 115. A. B., p. 168. D., p. 169. B. Etenim si nullibi nomen Cainae inventum esset; unde lecti per omnes Ecclesias Christianas sancti libri Geneseos (g raecos cogitat) illum promunt? unde Lucas, cuiusvis divinae humanaeque sa— pientiae peritus in Evangelio suo posuit? ,,Non dubium ei est, quin in accurate descriptis codicibus Hebraicis (ἐν τοῖς ἠκριβω- μένοις τῶν ἀντιγράφων) numeri legantur, qua ratione ipse annos computet. —. Cognoscimus ex his locis, Georgium in exempla- ribus suis Evangelii Lucae nomen Cainae legisse, neque dubita- tio de veritate lectionis mota fuisse videtur. In uno quidem co- dice N. T., Cantabrigiensem Bezae dico, nomen Cainae abest, et nonnulli doctorum dubitant? annon fortasse a caeteris libraria codicibus N. T. insertum sit: in omnibus vero codicibus septua- ginta interpretum legitur, 11) iamque Originis aetate legebatur, a quo, quod Procopius Gazaeus testatur, in Hexaplis obelo no- tatus fuit; non autem, quam coniecturam inde aliquis capere posset, quod a quibusdam exemplaribus graecis abfuerit, sed quod in Hebraicis non fuit. Cfr. Originis Commentar. in Matth, Tom. I. p. 381. — Unde autem versus ille cap. 11. Geneseos in versionem graecam subrepserit, non reperio; nam ab ommibus codicibus Hebreicis qui nobis supersunt, quosque antiqui me- morant, abest. Quamobrem Georgio neutiquam assentiar, TOV Εὐσέβιον σφάλλεσϑαι, τῷ Ἑβραϊκῷ ἀντιγράφω κακῷ ἀκολουϑή- σαῦτα, pag. 79. D.: sed quum textus Hebraicus primus fons est, ex quo haurire debemus, eum potius sequi necesse est, quam rivulos inde deductos, quosque alienis additamentis corruptos

11) In uno codice τῶν 0, quem Robertus Holmes numero 82 designat, atque in versione Armeniaca, quam non ex Hebraicis, verum e Grae- cis codicibus septuaginta interpretum post Chr. n. factam esse con- stat, omnia, quae vers. 12 et 13 ad Cainan pertinent, absunt. "Vide Holmes Vetus Testamentum Graecum cum variis lectionibus. 'T'om. I. Oxonii, 1798. Unum in hoc opere diligentissimo atque elegantissimo desidero, quod Holmes nihil prorsus praefatus est, quantum auctori— tatis singulis codicibus tribuendum sit, asp saeculo et ἃ quo scripti sint; quam recensionem sequantur.

DISSERTATIO. 28

esse non levis suspicio arguit, — Ne autem quis verbis pag. 89. C.'D. !?) fallatur, ut credat, Georgium et hac in computatione sibi contradicere; noniéndum esse videtur , omnem hunc locum ex Eusebio descriptum esse, qui triplicem in seriem computatio- nem annorum e septuaginta interpretibus, ex Hebraeorum codi- cibus, atque e Samaritanis digesserat pag. 80. C. D. 1, in sua vero computandi ratione Cainan tanquam ab aliena manu inser- tum omiserat, atque inter diluvium et Abrahae nativitatem non 1070, sed 949 annos numeravit. — Simulque e Georgio varie- iates lectionis in numeris τῶν o discimus, quae in nostris codi- cibus non leguntur, | Arphaxad enim, scribit p. 115. A. D., anno aetatis 135 genuit Cainan, A. M. 2377, vixitque annos 355 usque ad A. M. 2732, atque obiit decem annos ante patrem suum Sem. (Haec ratio sibi constat: Sem enim A. M. 2142. natus quingentos annos post diluvium, quod in annum 2242 incidit, vixit; ergo mortuus est A. M. 2749). In aliis vero codicibus (intellige He- braicos), ut Eusebii, esse, Arphaxaden post $a/am» natum an- nos 403 inter vivos egisse," | Numerus 403 ex Hebraicis est, quibuscum consentiunt versiones et Syriaca et ÀÁrabica; numerum vero 355, quem Georgius verum esse censet, quemque a scribis non corruptum esse, plures cum hoc numero consentientes nu- meri demonstrant, neque iu Hebraicis neque in Graecis codicibus reperio: in Graecis est aut 400, aut 430, aut 330. — ,, Dein Cainan anno aetatis 130, i. e. A. M. 9507, genuit Salam, et vixit τη vÀ i. e. 430: (in latina versione legitur 450; ) in quibusdam vero exemplaribus est 330." In nostris codicibus sine omni

. varietate legitur 330. !3)

Haud levis quidem laboris foret, omnia Georgii loca in con- cordiam revocare; saepe enim duriores tantum rationes dissen- sum tollere possunt, quarum ab usu etiam criticorum parum lau- data modestia fere abhorret, Dissensus eiusmodi est in annis Mosis

Abrabam, uti vidimus, natus est secundum Georgii com-

12) ἔστι τοίνυν κατὰ τοὺς 0 zd μὲν ἀπὸ τοῦ ᾿Δ4δὰμ ἐπὶ τὸν κατα- κλυσμὸν ἔτη βομβ'" τὰ δὲ ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ ἕως τοῦ πρώτου ἔτους ᾿Δβραὰμ ἔτη yup". τὸ πάντα ἔτη γρπδ΄. Eadem dicit pag. 88. C.: Ὁμοῦ ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ ἐπὶ τὸ πρῶτον ἔτος "Afgadp , ἔτη yup , ὁπόσα ἦν καὶ κατὰ τῶν οἵ ἑρμηνείαν. At pag. 86. A. con- tenderat: nà τοῦ κατακλυσμοῦ ἕως τοῦ πρώτου ἔτους ᾿Αβραὰμ͵ co : ἀπὸ δὲ 4p ἕ ἕως μὲν τοῦ κατακλυσμοῦ ἔτη Bug ἐπὶ δὲ τὸ πρώ- τον ἔτος ᾿Δἀβραὰμ ἔτη yr, ὡς ív τῷ κανόνι σαφῶς ὑποκεῖται- 13) Locum praeterea vitiis scribarum laborare, apparet. Lego: τινὰ δὲ τῶν ἀντιγράφων, ὡς καὶ Εὐσεβίου, vy ἔχουσι τοῦ ᾿Δρφαξὰδ με- τὰ τὸ γεννῆσαι αὐτὸν Σάλα, οἷς οὐδ᾽ ὅλως ἑπόμεθα, πάντη τῆς ἀληϑείας τῶν χρόνων καὶ τῶν γενεῶν διημαρτ κόσι. ἀντὶ γὰρ τοῦ Καϊνᾶν τὸν Σάλα γενν σαί φασι τὸν ᾿ἡρφαξαδ, ᾿Δφρικανός τε καὶ Εὐσέβιος. — Robertus Holmes septem codd. graecoset versionem Ára- bicam, Copticam et Slavonicam citat, in quibus numerus 430 legitur. — Numeri vero 355 nullum exemplum affert.

24 G. G. BREDOVII

putationem ἃ, M. 3312. Septuaginta quinque annorum erat, quum de Haran egrederetur, Genes. 19, 4; Georg. pag. 95 À.: ergo in Canaan transiit À. M. 3387. Ab hoc anno 3387 Georgius opinatur annos illos 430 computandos esse, quos lsraelitas in Aegypto habitasse in Exodo cap. 19. vers. 40. legitur, apud Georg. pag: 117 et 118: ergo Aegyptum Israelitae relinquunt A. M. 3817. Hoc anno Moses, Israelitarum dux, octoginta annorum: erat: con- feras Deuteronom. 34, 7 cum 2, 7; Acta Apostol. 7, 23 et 305 Georg. 1. c. Ergo JJosen natum esse necesse est ἃ. M. 3817 — 80 z- 3737: uti in Georgio pag. 126. D. legitur. In linea sequenti errorem scribae esse patet, et mecum scribas: To qon ἔτει τοῦ € ; “Μωσέως «T πληρωϑέντι καὶ ἀρξαμένῳ πα΄. (Saepius β΄, ς,, ζ et signum dimidiic» in codicibus commutata vidi). — Dein pag. 121. legitur: ,,Omnes historici, tum Iudaici tum Christiani, uro consensu testantur, JAMosen natum 6886 Qno secundo z£mosis, regis Aegypti, filii τοῦ Aseth." Et pag. 68. inter lineas a scribis depravatas haec sunt: ,,secundum plurima et accuratius descripta exemplaria τῷ Aseth patri viginti tantum annos concedi, Ámosi filio autem 26." His positis omnia sibi constant. Nam Aseth ad imperium venit À. M. 3716, pag. 123. C.; annis viginti exa- clis Ainosis successit 9736; et Moses secundo Amosis regis anno, ergo À. M. 3737 netus est.

Quum igitur haec in diversissimis paginis inter se consen- tiunt, Critico ius esse videtur, ut, quae ab his dissentiant, etiam durioribus rationibus in concordiam cogat: et iamiam iuris spe-

cies audaciam auget.

ex editione Coari. τοῦτο ydo. ἡμῖν ἐνταῦϑα προῦ- κειτο, κατὰ ᾿ἥμωσιν μὲν, τὸν καὶ Τέϑμωσιν, υἱὸν Aoi τοῦ πρώ- του βασιλέως τῆς κατ᾽ Αἴγυπτον ὀκτωκαιδεκάτης δυναστείας, δεῖ- ξαν τὴν Μωσέως γέννησιν, εἴγε À ἔτη λογισώμεϑα τῷ αὐτῷ “4μώ- σεν», καὶ ig τῷ πατρὶ αὐτοῦ ᾿4σήϑ. εἰ δὲ, ὡς τὰ πλεῖστα καὶ ἀπκριβέστερα τῶν ἀντιγράφων, X piv τῷ ᾿4σὴϑ', ud δὲ τὸν Aua- σιν; ἔσται γεννηϑεὶς Κατὰ «E ἢ 4] zd ἔτος τοῦ αὐτοῦ ᾿'4σήϑ. ὅπερ ἡμῖν εὕρηται werd πολλῆς τῆς ἀκριβείας συντρεχόντων γψλβ' ἔτει τοῦ κόσμου, νε΄ δὲ Ἰνάχου τοῦ πρώτου βασιλέως "Agyeiav, xc9' οἷς "AaGvolav μὲν Σφαι- δρὸς, Συκιωνίων δὲ Ὀρϑύπολις ἐβασίλευον.

Capesso periculum. P. 68. €

e coniectura,

τοῦτο γὰρ ἡμῖν ἐνταῦϑα προῦ- κειτο, κατὰ "Aya μὲν, τὸν καὶ Τέϑμωσιν, υἱὸν Acro τοῦ πρώ- του βασιλέως τῆς κατ᾽ Αἴγυπτον ὀκτωκαιδεκάτης δυναστείας, δεῖ- ξαι τὴν Μωσέως γέννησιν, εἶγε, ὡς τὰ πλεῖστα καὶ κἀκριβέστερα τῶν ἀντιγράφων, X μὲν ἔτη λο- ισώμεϑα τῷ ᾿4σὴϑ, 4g δὲ τῷ ᾿Δμώσει. ὕπερ ἡμῖν εὕρηται μετὰ πολλῆς τῆς ἀκριβείας »δυντρέχον τῷ γψλξ ἔτει τοῦ κόσμου, με΄ δὲ. Ἰνάχου τοῦ πρώτου βασιλέως ᾿Αργείων, καϑ᾽ oUg "Acovolav μὲν Σφαῖρος, Σικυωνίων δὲ 'Oo- ϑύπολις ἐβασίλευον.

DISSERTATIO.- 25

.Audax fortasse inprimis in verbis eiiciendis videbor: iam

vero antea locum vidimus et plura occurrunt, in quibus signa

numerorum, maxime depravatorum, a lectoribus diligentibus in

margine verbis explicata et correcta, ac causae quoque corrigendi

adscriptae sunt: atque e margine librarius in ipsum textum verba aliena transposuit, caeterisque. commiscuit. De Inacho vide pag. 125. B. Regnum Argivorum condidit A. M, 3692. Facile ν΄ et μ' commutantur.

Eadem ratione corrigo pag. 69 B: ,,Moses natus est sub Amosi nominis istius primo , vel annis quatuor ante eius regnum, κατὰ τὸ γψλζ' ἔτος τοῦ κόσμου. Sub Amosi vero secundo Moses ex Aegy pto egressus est, τῷ γωιζ' ἔτει τοῦ κόσμου, m δὲ αὐτοῦ. Quod addit, Mosen ex alia computatione quatuor annos ante Amo: sin Pograntam natum esse, a caeteris non dissentit: alii enim po- nunt, τὸν Áseth, patrem Amosis, viginti et quatuor annos re- gnasse ab A. M. 3716 — 3740; et secundum horum rationem Moses natus esset tres annos integros aut, quod idem valet, anno quarto ante regnum Amosis. Et annus de quo, et annus ad quem referunt, computatur,

His quodammodo expeditis moremur paululum in annis 480, quos Israelitas in Aegypto habitasse narratur, quibusque in ex- plicandis Georgius pag. 117 et 118 haud parum laborat. In Exo- do cap. 12. vers. 40. in codicibus hebraicis, quibuscum versio Sy-

- riaca, Arabica et Latina consentiunt, legitur: » Habitationis tem-

pus, quo habitaverunt filii Israelis in Aegypto, fuerunt anni qua-

- dringenti et triginta? Αἱ lectores diligentes et inprimis inter-

pretatores facile cognoverunt, annos “480 non esse verum numerum temporis Israelitarum habitationis in Aegypto. Addi-

derunt igitur alii ,,in Aegypto et in Canaan" — alii: * ipsi et pa-

ires eorum." |. Atque ita in versione "graeca τῶν o legitur i in aliis codicibus: Ἢ δὲ κατοίκησις τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ, ἣν κατῴκησαν ἐν γῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐνγῇ Χαναὰν, ἔτη etvgexódia τριάκοντα ; et

àn aliis post Χαναὰν additur certe non apto loco: xoi oí πα-

τέρες αὐτῶν" πϑὸ non textus Samaritanus eadem haec verba inserit, ut scilicet ratio sibi constet, Hunc textum tanquam explicatum sequitur Georgius, incipitque, ut annos 430 colligat, ab anno, quo Abraham Euphraten transgressus in Canaan im- migravit. Ego autem, rivulis neglectis , fontem sequor; nume- rumque ilum, qua ratione in textum surrepserit, expediri posse arbitror.

In cap. 15. Geneseos vers. 13. oraculum illud vulgatum Abra- hae datur: ,Scito, quod peregrinum futurum sit semen tuum in terra non sua; et in servitulem eos redigent, et affligent qua- - dringentos Biirins: Vers. 16: Quarta vero generatione qiii Aur huc. lta et in Actis Apostolorum 7, 6: καὶ δουλώσουσιν “αὐτὸ (τὸ σπέρμα) ἔτη τετρακόσια; etin Iosepho II. cap. 9. S. 1:

26 G. G. BREDOVII

xo τετράκοσίων ἐτῶν χρόνον ἐπὶ ταύταις διήνυσαν ταῖς ταλαιπω- οίαις — Ex ommibus his locis non colligi potest, Israelitas ad litteram quadringentos annos Aegyptiis serviisse. Multi numeri , praeter finitam multitudinem infinitam significant copiam, inter quos in omnibus fere linguis numerus centenarius est: eum vero hoc loco pro infinito accipiendum esse, ipsa verba hebraica do- cent: quos enim auctor Geneseos versu 13. quadringentos annos dixit, versu 16. statim. explicat quarta generatione; nw igitur el ^»: pro synonymis ponit, uli saecu/uzn , etiam in lingua Gal- lica, in utraque significatione dicimus. Et res ipsa neutiquam oppugnat, In cap. 6. Exodi vers. 14 — 20. quatuor generationes Israelitarum, dum in Aegypto versati sunt, enumerantur: Aevi, qui, Genesi 46 , 11 testante, cum lacobo in Aegyptum profectus est, genuit τὸν CaatA ; Caath τὸν 44£mram ; et Àmram fuit pater JMoszs et Aaronis.

Unde autem Exod. 12, 40 anni 430, qui in Epistola ad Galatas 3, 17 repetuntur? —- Is qui haec scripsit, computavit : alias tempus habitationis Israelitarum in Aegypto verbis Oraculi finiisset: quadringentos annos in Aegypto habitarunt. — At quos numeros computavit? — Non alios novi, nisi numeros Genea- logiae capitis sexti, — Qua vero ratione ex his 430 annos col- ligere potuit? Levi moritur anno vitae 137, Caath 133, Amram 137, et Moses, quum Israelitas ex Aegypto educeret, annos octo- ginta natus erat. Anuis, quos filius cum patre vixit, contractis, haud multo plus temporis quam ducenti anni colliguntur, — Quid vero? tradatis puero hos numeros Genealogiae, ut temporis spatium computet. Quid facturus est? numeros singulos 137, 133, 137, 80 in unam summam colliget. Nisi fallor, is qui sum- mam 430 annorum collegit, haud peritior fuit Arithmetices: non omnes vero annos zo). Levi in summam numerare potuit, quo- niam Levi, quum in Aegyptum proficiscebatur, iam vir, iam pater trium filiorum fuit: vixit ergo in Aegypto, non annos 137, sed numero illo, apud Hebraeos inter rotundos ponendo, annos 80. Εἰ si 80 - 133 - 137 - 80 colligis, summa tibi est 430. --- Hhideatis! tamen seria ago in ludis: neque contra morem arithmeltices imperitorum hunc modum computandi esse arbitror; neque aliam solutionem interrogationis: unde illi 430? video, i

Pag. 164. B. Georgius τῷ lair Galaaditi, iudici Israelitarum, annos tantum wZginti tribuit, et totus ordo numerorum indicat, hunc numerum ἃ scribis depravatum non esse, In Hebraicis vero et Graecis septuaginta interpretum codicibus 22 scriptum est. Non reperio unde numerus ille sumptus sit, nisi Georgii aetate in codicibus varietatem lectionis fuisse posueris, quae in nostros codices non transierit,

Eadem ratione Georgius pluribus in locis ab auctoritate no-

DISSERTATIO. 27

strorum codicum graecorum discedit, alias fortasse lectiones sequens. Ut pag. 188.:À. ZJeroboam rex regni Israelitici fit A. M. 5413; Foboam vero rex iribuum Iudae et Beniaminis A. M. 4510, pag. 186. B. In libris biblicis Regum uterque eodem anno impe- rium suscipere videntur.

Pag. 187. B. Ochozias unum annum regnat, et patri Ioram succedit A, M, ὃχδ΄, 4604. Gotholia vero mater, filio occiso, regnum Iudaicum capessit δχς 4606. Unus igitur annus praeter numerum additus esse videtur, forsan vero non sine auctoritate libri quarti Regum: nam cap. 8. vers. 25. 26. Ochozias in regno Judaico patri successisse narratur anno dzodecizmo loramis, regis Israelitici, Cap. vero 9. vers. 29. Ochozias regno Iudaico imperat undecimo anno loramis. Inde forsan Georgius collegerit, Ocho- zian, qui anno iam undecimo loramis reghaverit et paulo post Ioramis necem interfectus sit, in secundo anno regni sui mortem obiisse, quoniam loram, qui ante Ochozian occisus erat, duode- cim annos regnasse dicatur, — Scaliger quidem et Go&ruá a vero aberrasse videntur, qui pro Syd scribunt ὄχεί: — multo facilior nostra mutatio videtur ὃχς΄, una litterula tantum eiecta; — qui- que dein septem annos Gotholiae a Georgio sine omni causa pro octo annis numeratos esse reprehendunt, Ipsi sibi hos octo annos reprehensos finxerunt, ὄχεί scribentes. .

Potius vero Georgius in eo reprehendendus videtur, quod res eodem tempore gestas contra auctoritatem scriptorum bibli- corum longo temporis spatio dirimit. Ochozías, qui aut unde- cimo aut duodecimo anno oramis in regno successit, in eadem pu- gna cum rege Israelitico occiditur: conf. libr. IV. "Regum cap. 8 et 9. Secundum Georgii vero canones chronologicos Ochozias mortuus est A. M. aut 4605 aut 4606; Ioram vero 4610; neque video, qua ratione Georgius cum scriptoribus biblicis concilian- dus sit.

Haud levis denique perturbatio est in annzs septuaginta captivitatis Babylonicae, et Goarus non dubitat, quin omnem culpam Georgio iniungat,

1. Ultimus annorum 70 captivitatis secundum ege est annus primus Cyri, A. M. 4952, pag. 933. A., pag. 229. C. Ergo necesse est, ut primus annus captivitatis sit À. M. 4882, aut, si incipientem et finientem annum connumeras, 4889. — Αἱ in Georgio captivitas incepisse narratur a primo anno Nabuchodo- nosoris, regis Chaldaeorum, qui imperium inierit A. M. 4888. pag. 990. B.

2. Primus captivitatis annus, uti Georgius pluries repetit (p- 217. A; p. 218. A.; 223. A. B. 2297. À/5:938.: D.) ; quartus annus Bosch , regis Iudae, est. Qosviws ves annus [oacim in- currit in À. M. 4887 aut 4888. Nam A. M. 4883 Ioachaz rex Iu-

daeorum est, cui hoc ipso anno Ioacim succedit.

28 G. G. BREDOVII

Bepeto quae iam supra dixi, quibusque certe ommes eru- diti assentientur: ,, scriptorem sanae mentis in eodem libro sibi contradicere non velle." Licetne igitur credere, Georgium in eadem pagina sibi contraria dicturum fuisse? Lege pag. 217. À.:

,loacim successit fratri ἃ. M. 4883. — nnus vero quartus re- gni Ioacim, qui est A. M. 48823, primus annus est Nabuchodo- nosoris regis Dabylonis." Et pag. 220. B.: /.— j$Nabuchodonosor ad regnum pervenit. A. M. 4888." Hi loci a librariis corrupti sunt, aut nihil video. — Quod vero ut demonstrem, paululum ad tempora priora redeundum erit.

Pag. 199. D. Ezecias ad imperium venit A. M. 4766, re- gnatque annos z9', 99. — Hi anni imperii Ezeciae cum- libris biblicis conveniunt, IV. Heg. 18. 2; II. Paraleip. 29. 1; neque his in locis ulla varia lectio e codicibus citatur. At si annos 29. cum Α, M. 4766 coniungis, colligis 4795. — Pag. 213. D. autem Manasse, filius Ezeciae, succedit patri A. M. ὄψ᾽β', i. e. 4792: huncque numerum non corruptum esse sequentia indicant. Ma- nasse enim regnat aunos νε΄, 55; et Manassi succedit Amos, filius, A. M. 4792 - 55 — 4847 , ES uf. — Amos regnat annos duo eique succedit Iosias A, M. dapi", " 4849. Et Iosias regnat annos 91, ergo usque ad A. M. 4880. — Ii numeri, quos graecis lit- teris signavi, in codicibus Georgii uds test in margine vero con- ira sensum Georgii sic mutati sunt:

Ao in A^,

ouf in ov

᾿δωμϑ' in ᾿δωνβ'. Multo verisimilius videtur, Georgium, uti saepius, contra aucto- ritatem nostrorum V. T. codicum Ezecian non annos x9', sed xg, 26, regnantem fecisse. Quo anno posito, una litterula. mutatur, omnisque. cómputatio annorum septuaginta minus impedita erit,

Αἱ pag. 217. Eliacim succedit A. M. àozy. Video. Quum vero losias, pater Eliacim, A. M. 4880 mortuus est, et frater Elacim, Toachaz tres tantum 7enses regnavib; neceáse est, ut Eliacim eodem anno, quo pater mortuus est, 1 e. Α. M. 4880 in regnum successerit. Dele igitur mecum τὸ y» et scribe: δωπί. Nam si A. M. 4880 primum Eliacim numeraveris, est A. M. 4883 ἔτος τέταρτον ἔνεςος Ἰωακείμ, annus quartus incipiens Ioacim, uti in eadem pag. 217. bis A. et D. repetitur. Numerus vero ille a li- brario aut inde collectus est, quod signum triados in lineis an- tecedentibus obiter viderat, non animadvertens, tres esse menses, non annos; aut quod, in lineis sequentibus numero 4883 viso, animo negligenti numeros commutavit. Hoc igitur stare mihi vi- detur: E/jacim .4. M. 4880 succedit, et juge annus regni Kliacim est 44, M. 4883.

DISSERTATIO. 29

Sequentes numeri hac cum computatione non consentiunt. Quum vero homo mentis sanae sibi contradicere non vult; aut Georgius erravit, aut scriba mutavit, Errantem corrige, muta- tum refice. Igitur mecum scribas p. 919:

,,Iechonias 4891, job : tres menses.

Sedecias 4899, δδωὺβ' (aut 4891 exeunte): annos ια΄, 11." Regnavit ergo Sedecias usque ad A. M. 4903 (aut 4902). Et pag. 925. D. legis: ,,Captivitatis universae anni numerantur ab anno undecimo Sedeciae , Mundi δ 4903, qui est regni Nabucho- donosoris annus vigesimué.'

Ex hoc loco et inprimis e consensu huius loci cum tota com- putatione annorum captivitatis non temere colligere mihi videor, et numeros illos recte a me mutatos esse, et Nabuchodonosorem non Α. M. 4888, sed 4883 ad regnum pervenisse: quod alia quo- que ratione verisimilius fit.

Pag. 207. €. Georgius scribit: ,,Secundum Jathematicam et -Ecclesiasticam. editionem a Nabonasaro usque ad Alexandrum Magnum in universum anni 424 colliguntur, quamquam insin- gulis non eosdem numeros habeant." — Sin autem annos com- puti ecclesiastici colligis, tibi sunt non anni 494, sed anni 430. Errorem in computo ecclesiastico esse patet, quoniam cogitare non licet, scriptorem sanae mentis hac plagula dicturum esse, summam duarum serierum numerorum esse eamdem, et pla- gula versa utramque seriem additurum, quarum una alteram superaverit, Atque mihi videor errorem detexisse, Ánni se- ptemdecim regum Chaldaeorum in computo mathematico et ec- clesiastico omnes praeter unum iidem sunt: Nabio, regi secuudo, in computo mathematico tribuuntur anni dzo; in ecclesiastico au- tem octo. Si vero mecum scripseris pag. 208. D: Νάβιος ἔτη β΄. (B pro H); et summa utriusque annorum seriei eadem est 424, et tota, saepius a Georgio repetita computatio annorum 70 capt. Babyl., omnibus cum numeris convenit, Nabonassar enim im- perium suscepit À. M. 4746 (aut rectius 4747 p. 904. A.) et re- gnavit annos 96 (rectius 25); ergo . . 4747 — 4712.

. Nabius, regn. ann. Ὁ. . . . . . A772 — 74. Chinzerus, ann. . . . «4 4774 — 79. Iludaeus ann. 5 .:.. . . «.- . 4779 — 4784.

-Mardocempadus, anm 19 . . . . 4784 — 4796. Arceanus, ann, B (2. voccs; 4796 — 4801. Interregnum ann. 29... .-. ... . 4801 — 4809. Belihusann. 8. . . . . . . 4808 — 4806. Aporanadisus anm. G6 . . . . . . 4806 — 4812. lrgebalus ann. 1... . . . - . . 4819 — 4818. Mesisimordacus ann. 4... . . . 4848 — 4817. Alterum interregnum ann. 8. . . 4817 — 4825. Isarindimus amd. 19. . . . . . . 134895 — 4838.

. 980 : G. G. BREDOVII

Soasduchiusann.O . . ... . . 4888 — 4847. À Ciniladalus ann. 1£. . . . . . . 4847 — 4861. Nabopalassarus amn. 91 . . . . . 4861 — 4882. i Nabopalassaro successit filius Nabuchodonosor A. M. 4882, ni fal- ἢ lor, exeunte, ita ut res A. M. 4883. ab eo gestae, maxima ex parte anno 'prittió regni sui tribui possent. j Quum ergo his positis omnia inter se consentiunt, nequa- quam dubito, quin numeri, qui in Chronographia Georgiana huic. computatiorni non conveniant, mutandi sint; fereque persuasum | habeo, scribam aliquem, qui in numeris computandis sibi acutus . videbatur, has depravationes Georgio obtrusisse, In canone chro- nologico ,. quem adieci, meas correctiones sequutus sum, et ma-. gnae' mihi laetitiae erit, doctis placuisse: laborem ipsum haud laetum laudaverim. | ; Multis quidem locis Georgius unicam scripturam a Deo in- spiratam in historia Patriarcharum atque Israelitarum sequi con- tendit, interque insigniores Historicos eos tantum, quorum nar- rationes scriptis biblicis consonae sint: saepe tamen et numeros et res geslas e Zbris opocrypAis inserit, quarum consensum cum scriptis biblicis ego quidem non ubivis video; ipsi vero con- sentientes visas esse, paene crediderim. Nam interpretatores Iudaici, qui omnem doctrinam in libris biblicis reperiri posse posuerant, non solum verborum contextum in omnes modos dis- traxerunt, ut sensum, quem vellent, exprimerent; verum etiam singula verba praeter et contra contextum exararunt, atque in mi- nutissimas partes dissecarunt, ut ex uno verbo vel una | Jitterula lon-: giorem interdum historiam extorquerent. Talmud est plenus ta- lium ridicularum interpretationum, quae a Iudaeis non contemne- bantur; immo tanquam sancta additamenta ad legem divinam pie colebantur. Hanc fidem interpretationum Talmudicarum Chri- stiani cum scriptis Veteris Testamenti a Iudaeis acceperant, neque se a Iudaeis relinqui patientes, secundum eamdem rationem novas interpretationes tentaverunt. Unum exemplum e Georgio suf- ficiat pag. 93. 94. 95. In Genesi cap. 11. vers.31 οἱ 89. legitur: ,, Thara et filius Abraam profecti sunt de Ur Chaldaeorum, ut irent in terram Canaan: veneruntque usque Haran ibique habitarunt. Et anni Tharae facti sunt ducenti quinque, et mortuus est in Haran." — Dein cap. 12. vers. 4: , Abraam erat septuaginta quinque annorum, quum egrederetur de Haran, ut in Canaan veniret? — Sin autem Abraam anno 75 aetatis suae in Canaan profectus est, pater "hara adhuc inter vivos erat; nam secundum Genes. 11. vers. 26. Thara, 70 annos natus, Abraam genuit: ergo anno aetatis 145 erat, quum Abraam in Canaan transiret. — At. in Actis Apostolorum T. V. 2 — 4 Lucas Stephanum dicentem facit: ,,Thara habitavit in Ha- ran, in terra Chaldaeorum. Postquam vero Thara mortuus esset,

DISSERTATIO. 91

— Abraam exiit in terram Canaan." — Hi loci sibi eontradicere nonnullis visi sunt; et sive auctorem Geneseos sive Lucam in er- . rorem lapsum esse iudicaverunt. Georgius vero, quum utraque - scriptura divina, ὡς ϑεόπνευστος, verum enunciare necesse est, |» primo exemplis confirmat, scripturam sacram saepius ordine nar- rationis converso, ultima primo, prima ultimo loco ponere: ergo mortem quoque Tharae, quamquam ante transitum Abraae in Ca- naan narretur, post transitum accidisse, non contra morem nar- rationis essé. — Dein docet, sacram scripturam multis in locis non ad litteras, verum symbolice interpretandam esse, ipsumque Dominum incredulos, hac licet vita fruentes, mortuos vocare: sine, inquit, mortuos sepelire mortuos suos: ergo Lucam quo- que mortem animalem (τὸν ψυχικὸν ϑάνατον), non naturalem (φυσικόν) indicare voluisse; quod Thara, artis sculpendi peritus, ob turpis lucri ac simulacra colendi cupiditatem in Canaan man- serit. Abraam vero, iussui divino obedientem, a paternis idolis ita aversum fuisse, ut, ὡς πολλαχοῦ ἱστορεῖται, noctu subiecto igne ea combusserit: eorumque incendio fratrem Aran, flammas exiincturum, ante oculos patris absumptum esse, aenigmatice hoc scriptura iunuente: xol ἀπέϑανεν ᾿Δῤῥὰν ἐνώπιον τοῦ πα- τρὸς αὐτοῦ Θάῤῥα. .Neminem eruditorum vero fugit , ἐνώπιόν τινος Versionem litteralem. Hebraismi esse, qui an£e eius tempus significet, — Quum vero Thara non deterrerelur, quo minus ido- la adoraret; Abraam post mortem animalem. pairis terram Chal- daeorum reliquit atque in Canaan transgressus est. Be vera autem mansit Thara in Haran et vixit post emigrationem filii vitam natu- ralem annos 50. —. Tota historia disciplinam Talmudicam redolet.

Ad hanc rationem verba sacrae scripturae interpretandi ne- mini mirum videbitur, si Georgius longe alienas res in Àpocry- phis narratas scriptis biblicis consonas esse ponit, praesertim quum Paulus quoque et Petrus apocryphorum testimoniis nonnunquam usi sunt, pag. 97.

Inter hos Apocryphos apud priscos Ecclesiasticos non mini- mae auctoritatis fuit Parva Geneszs. — Plures huius libri iituli citantur: λεπτὴ γένεσις (Zonaras libr. I. Annal. init.; Georg. Syncell. p. 4. ÀA., p. 5. A.; Michael Glycas Annal. pag. 104 et 108; Georg. Cedrenum p. 1 et 3), λεπτογένεσις (apud Epipha- nium), μιπκρογένεσις (apud. Hieronymum). Haec varietas ex eo orta esse videtur, quod Ziber originitus hebraice scriptus erat, uti ex S. Hieronymi Epist. 1927. apparet. (Cfr. Fabricii Codex Pseudepigraphus Veteris Testamenti pag. 850. 851. ) In Hebraicis forsan fuit nomen (oj, quod alii μικρά, alii λεπτή graece reddi- derunt. — Citatur quoque ἀποκάλυψις Movotog, Georg. Sync; pag. 4. A., Georg. Cedren. pag. 3, quod Mosi a Deo revelatuni esse librum fingebatur, et Lambecio testante in Bibliotheca Cae- sarea Vindobonensi duo codices hoc titulo servantur: Ζιήγησις

82 G. G. BREDOVII

τοῦ μεγάλου ϑεόπτου ἹΜωύσέως περὶ τῆς πολιτείας "dy. καὶ Ἑὔας τῶν πρωτοπλάστων, ἀποκαλυφϑιεῖσα παρὰ τοῦ ϑεοῦ; ὅτε τὰς πλάκας τοῦ νόμου ἐδέξατο ἐκ χειρὸς αὐτοῦ, διδαχϑεὶς ὑπὸ τοῦ ᾿Δρχαγγέλου Μιχαήλ. — Epiphanius denique haeresi 39. c. 6. tradit, parvam Genesin et Ἰωβηλαία vocari, forsan quod per Iobelaea, i. e. per spatia quinquaginta annorum digesta erat.

Signum magnae huius libri auctoritatis est, quod e lingua Hebraica in linguam Graecam translata fuit, et quamquam Geor- gius metuit, ne animi simpliciores eo decipiantur (p. 27. A.) ipse tamen multa ex hoc fonte hausit. ^ Continebantur hoc libro inter- pretationes Geneseos a doctoribus Hebraicis doctae, ampliores enarrationes rerum ἃ Patriarchis gestarum, traditiones, quibus antiquitas auctoritatem fere divinam addiderat, Quamobrem Georgium ea quoque in Patriarcharum historia, quorum fons non patet, maxime ex hoc libro hausisse, haud temere coniicere mihi videor. Certe quidem fragmentis a Fabricio collectis pag. 838 et 839, et pag. 849 — 864 duo e Georgio nostro addi possunt. — ,Pag. 97. C. D. Georgius ex Apocalypsi Mosis narrat, Gigantes, i, e. filios Angelorum et filiarum hominum, invidia post mortem motos, filios Noés in errorem induxisse. Quum vero Noé orave- rit, ut ab eis discederent; Deo iubente novem partes ab Arch- angelo Michaéle in abyssum deiectas esse usque ad. diem iudicii ; decimam autem diabolo roganti concessam esse, ut hominum fidem erga Deum tentarent. — ,,Et pag. 98. B. ἡ λεπτὴ γένεσίς φησιν. maternum avum Abraae eodem nomine Abraam nuncu- patum esse; Saram vero sororem ex eodem cum Abraa patre progenitam fuisse."

Contra unum fragmentum, quod Fabricius pag. 142. parvae Genesi tribuit, huic libro detrahimus. Gregorius narrat, Se- thum quadragesimo aetatis anno ab Angelis raptum revelatione divina didicisse Egregororum crimen, diluvium futurum, et Salvatoris adventum: veversumque post quadraginta dies haec sibi revelata primis parentibus exposuisse etc. — Gregorius au- ctorem , quem sequitur, non nominat; in fragmentis vero parvae Geneseos nullibi vestigium vaticinii in Messiam aut religionem christianam deprenditur; sed, uti ex Hieronymo didicimus, /7e- braice liber scriptus fuit, neque cogitare licet, Hieronymum ver- sionem Hebraicam laudaturum fuisse, si liber originitus graece scriptus fuisset. Antiquissimus, qui parvam Genesin laudat, est JEpiphanius, qui medio saeculo quarto post Chr. nat. vixit; eiusque aetate liber iam pervulgatus fuisse videtur. Fortasse iam ante Chr. nat, scriptus est; et, ni fallor, ipse losephus traditio- nes Iudaicas ex eo hausit: certe eadem fere, quae in Genesi parva tradita sunt, narrat, quamobrem Georgius et alii interdum (p. 8. D.; Michaél Glycas p. 104; Georgius Cedrenus p. 8.) Iosephi auctoritatem et parvae Geneseos coniungunt. — llle locus de

DISSERTATIO. 88

᾿ Sethi revelatione deque Egregoris e libro primo Enoch, de quo D post, sumptus esse videtur, .

| Partim vero e parva Genesi originitus hausta esse arbitror, ; quae Georgius ex Iosepho et aliis de aedificatione turris Babylo- — micae tradit, pag. 42 — 44; inprimis numerus quadraginta an-

—— morum, quos in turri aedificanda nepotes Noés perseverasse di—

— euntur, Hic enim numerus neque in libris Biblicis neque apud Iosephum legitur; auctor vero parvae Geneseos summam diligen- . tiam in annis, mensibus diebusque distinguendis posuit, Oónfs* ras praeter Syncellum p. 4. 5. 8. Georgium Cedrenum pag. 38. 39. quo loco cuique decem plagarum Aegyptiarum mensem suum definit. Et de aedificatione turris in parva Genesi quaedam nar- rata fuisse, testatur Hieronymus 1. c.

. Notatu dignum est, quodvis fere temporis spatium, . quod in libris biblicis non definitum sit, ab auctoribus Apocryphorum numero quater denorum definiri, qui et in scriptis biblicis multo Saepius, quam caeteri numeri, occurrit.

Die quadragesimo aetatis suae Adam a Deo in Paradisum inducitur. Georg. Sync. pag. 5. C.

Dies quadraginta post Adamum Eva in paradisum inducitur. . Georg. pag. 5. D.

Seth erat quadraginta annorum, quum ab angelis raptus de rebus futuris edoceretur; et guadragznta dies ab hominibus non visus est. Georg. p. 10. A. BD.

Quadraginta per annos turrim. Babylonicam. aedificant, Georg. 49. C.

Ioseph .quadraginta annorum erat, quum pater eius cob in Aegyptum venit. Georg. p. 107. C.

Moses quadraginta annorum fuit, quum Aegypto relicta in terram Madiam confugit; ibique quadraginta per annos pécora pascit. Georg. p. 1929. A. — In Pentateucho hoc modo legitur: Deuteronom, 34. 7: Mosen anno 120 vitae mortuum esse; et ' Deuteron. 2. 7: quadraginta annos Israelitas a Mose per Arabi- cum desertum ductos esse, Ex his verbis collegerunt Hebraei, annos octoginta restantes vitae Mosis ad eamdem rationem: divi- dendos esse, quam divisionem in ter quadragenos annos iam Lu- ^ cas accepit in Actis Apostol, 7. v. 23. 30. | Moses, postquam quadraginta dies et quadraginta noctes

in monte Sinai fuerat, ἄλλην ἡμερῶν τεσσαρακοντάδα νηστεύει, iterum. quadraginta dies.cibo abstinuit. Georg. p. 135. B.

Saul, primus rex Israelitarum, regnat annos quadraginta, Georg. p. 176. C. In libris V. T. hunc numerum annorum Saulis regnantis non reperio: fama iraditis eum adnumerare licebit. Georgius autem eum accepit, quum iam in Lucae Actis Apostol, 13. v. 21. legeretur.

Inipsis libris Hebraicis V. T. nullus numerus saepius occurrit.

Georg. Syncellus. II. 3

834 G. G. RBEDOVII

Imbres diluvii in terram irruunt quadraginta dies et noctes quadraginta, Genes, 7. 4. 19. 17.

Aqua diluvii decrescit quadraginta per dies. Genes, 8, 6.

Isaac quadraginta annorum fuit, quum Rebeccam uxorem sibi duceret. Genes. 95, 90.

Esau quadraginta annorum fuit, quum luditham sibi uxo-

rem duceret. Genes. 96, 34.

Moses quadraginta annos populum suum per desertum du- cit, Deuteron, 2, 7; moriturque anno vitae viene centesimo. Deuteron. 34, T.

In monte Sinai Moses moratur guadeiinps dies et noctes. quadraginta. Exod. 34, 38.

Exploratores, quos Moses praemisit, ut terram Canaan vi- serent, redeunt post quadraginta dies, Numeri 18, 26.

Post oppressionem τοῦ Cusan, regis Mesopotamiae, lsrae- litis est pax quadraginta annorum. (udic. 8, 11.

Post victoriam Deborae pax est quadraginta annorum. lu- dic. 5, 31.

Post cladem Midianitarum pax est quadraginta annorum. Iu- dic. 8, 28.

Philistaeis Israelitae serviunt quadraginta per annos. lu- die; 13, 1.

Eli iudex est Israelitarum quadraginta per annos, 1. Sa- muel. 4. 18.

Goliath castris excedit hostem provocans quadraginta die- bus. I. Samuel. 17. 16.

David regnavit qzadrazinta annos. 11, Samuel. 5. 4.

Isboseth quadraginta annorum erat, quum rex factus est. Il. Sam. 2. 10.

Absalon post quadraginta annos ad regem venit. II. Samuel. 15. 7.

Salomo regnavit quadraginta per annos. I. Reg. 11. 49.

Elias cibo abstinuit quadraginta dies et noctes quadraginta. I. Reg. 19. 8.

Multique alii loci addi possunt, ut Ezech. 29. 12. 13; Io- nas 9. 4; etc.

Ex horum locorum copia satis apparet, quadraginta apud Hebraeos ad illos rrumeros, quos rotundos vocant, pertinere, qui praeter certum numerum multitudinem non stricte finitam indi- cant. Igitur hoc numero usi sunt, aut si annorum dierumve copiam non accurate cognoverant, aut accurate significare nole- bant. (Unde non sine ratione colligas, prorsus fieri non posse, ut e numeris biblicis anni Mundi computentur, quum et nume- rus incertae significationis saepius recurrat, et in multis rebus gestis temporis spatium non finitum sit). — Et in dialectis orien- talibus, cum Hebraica cognatis, idem modus loquendi reperitur.

᾿ΡῬΙΘΘΕΒΤΑΤΙΟ. 85

In scriptis sacris Árabicis numerus quadraginta saepe repetitur, dum caeteri numeri raro memorantur. — Deus format hominem e luto, eumque quadraginta per dies siccat, ut indurescat. — Mohammed quadraginta annos natus a Deo ad populum nigrum et ad populum rubrum mittitur, ut legibus suis leges temporum praeteritorum tollat; primoque missionem suam divinam aperit societati quadraginta propinquorum. |

Phocaeenses, primi Graecorum qui Tartessum usque naviga- runt, ex ore PA oenicum narraverunt (Herodot. I. c. 163): Argan- thonium, regem Tartessi, quadraginta annos natum ad imperium accessisse; quadraginta annos iam regnasse, quum ipsi advene—- rint; et quadraginta annos post eorum adventum anno vitae centesimo vigesimo mortuum esse !3). .

Rudera Palatii Persepolitani vocantur T5cAz/- Minar 1. e. qua- draginta columnae, quamvis non quadraginta sint; domumque regiam, quae in urbe Persarum capitali, Ispahan, est, eodem nomine nuncupant. Cfr. Chardin Voyages en Perse Tom. ll. pag. 33.

Et Scamander ille longe celebratus nunc a Turcis Kir&-Geozs-

Sou appellatur 1. e. fluvius quadraginta oculorum, quod fons eius

frigidus, saxis obtectus, e colle humili per rimas innumeras escaturit. Causam huius modi loquendi non in casu, cui quidem in usu dicendi nimium arbitrium est, sed in etymologia reperiri posse arbitror. Nam taszz*w quadraginta, et ΤΆΣ multitudo , ab eadem origine, a 3*4 multum, deducenda esse videntur. Fortasse principio multitudinem non stricte finitam significavit, paulatim vero nomen certi numeri factum est, quamquam significatione

13) Alii quidem huic regi alium annorum numerum tribuunt. Cicero de senect. cap. 9. et Valerius Max. 8. 13. Herodotum sequuntur. Ana- creon in fragmento apud Strabonem III. p. 151. et Plinius 7. 48. centum et quinquaginta. annos regi tribuunt, Lucianus de Macrobiis init. et Phlegon utrumque numerum coniungunt. Et Silius Italicus 3. 396. dicit:

: Arganthoniacos armat Carteia nepotes. ^ Rex proavis fuit humani ditissimus aevi, 'Ter denos decies emensus belliger annos.

Attamen puto has tres sententias inter se conciliari posse. — frgan- thonius magis appellativum quam nomen proprium esse videtur, a Phoenicibus regi additum propter vitae longitudinem, ut proprie sit Arc- antho i.e. Πολυχρόνιος. Herodotus retinuit versionem verbalem ter quadragenorum annorum; Anacreon et Silius, qui cognoscebant, quid numerus ille significaret, ,,Arganthonium scilicet vixisse τρεῖς γενεὰς τρεῖς αἰῶνας » tria saecula ," elegere alter spatium quinqua- ginta annorum, alter centum: sicuti significatio τοῦ αἰῶνος et saeculi non semper eadem est, utique τρεῖς γενεαί Nestoris a Grammaticis anni centum, aut centum et viginti esse computantur; a poetis vero ter denos decies emensus esse annos dulce sonans orator Pylius ce- lebratur.

9 — G. G. BREDOVII

infinitae multitudinis non amissa. Eodem modo et aliorum nu- merorum nomina orta esse videntur: n*ad, duo, a που, ite- ravit; secundus a sequi; ἐννέα, novem, neuf, neun, ΕἼ nde quis non falso colligat, seriem numerorum originitus in numero octavo fiuitam fuisse; paulatim vero norum numerum additum esse, cui inde nomen ex novo manserit.

Imber igitur, qui zzz/£os per dies in terram irruit, imber quadraginta dierum est, Εἰ quadraginta ann γενεᾷ, αἰῶνι, generationi, saeculo respondent. David imperavit uud γενεᾷ 1. e. ex Hebraismo quadraginta per annos. — Sic locum Exodi 2. 11: » quum Moses magnus factus esset (5333), egressus est ad fratres suos" Stephanus in Actis Apostol. 7. 93. reddit: Quum Moses quadraginta annorum. esset, egressus est. Εἰ Georgius noster, quem pag. 121. D. ὀὐδῥώθέντα dixerat, eumdem Mosen pag. se- quenti 192. A. quadraginta annos natum dicit.

^' Etiam ex hac numeri quadrageni natura apparet, quantum auctoritatis libris Apocryphis in rebus historicis tribuendum sit.

Pag. 5. et 6. Georgius Z;tam ;4dami citat, ex qua refert numerum dierum, quibus bestiae nomina sortitae sint, quo Eva formata, quo Adamus, quoque die Eva in Paradisum inducta sit, Nullibi praeter Georgium mentionem huius libri factam esse re- perio, et, ni fallor, pars quaedam saepius citatae parvae Gene— seos fuit. Modus narrandi in utroque libro idem est; atque e .parva Genesi, in qua certe crea£zo hominis et vita in Paradiso non omissa fuit, Àdamum anno octavo e Paradiso eiectum esse eodemque anno uxorem Evam cognovisse narratur, neque ullum verbum de Adami creatione: omnia vero, quae in parva Genesi desiderantur, e vita Adami desumpta legis. Huic non oppugnat, quod Georgius hos tanquam duo libros discernit p: 5. A. (ἐκ τῆς λε- στῆς γενέσεως καὶ τοῦ λεγομένου βίου ᾿4δάμ.) Etiam scri- ptores diligentiores partes libri cum inscriptionibus totius libri coniungunt, praesertim si in usu est, partem operis nobiliorem titulo suo distinguere 14^). Et quod litem dirimit: Michael Gly- cas pag. 211. eadem, quae Georgius noster e vita Ádami citat, e parva Genesi sumpsisse testatur.

Longius fragmentum Georgius nobis servavit e libro, quem En oehue scripsisse ferebatur, cuique tanta auctoritas inter Chri- stianos antiquissimos fuit, ut Tertullianus in libro de Idololatria cap. 15. Spiritum sanctum per prophetam Enochum res futuras praececinisse censeret, quamquam neque apud ludaeos, neque in Ecclesiis christianis pro divino libro habitus est. Saepissime ex eo narratio de Eeresgoris citatur. Hoc nomine vocarunt ludaei "dnpelos, e Daniele cap. 4. vers. 10: ,,ecce ^^v» et sanctus de coelo

14) Occurrit forte hic locus Epiphanii: Ἔχεις δὲ καὶ τούτων τὴν ἔμ- φασιν ἐν τῇ Τενέσει καὶ πρώτῃ βίβλῳ παρὰ ω ὑσῇ οὕτω φασκούσῃ X. t. À.

DISSERTATIO. ᾿ 87

descendit," quo inloco οὗ ο΄ ἰδοὺ ἄγγελος, aquila et symmachus, ἰδοὺ ἐγρήγορος verterunt: hosque Egregoros, qui de coelo de- . scenderant, eosdem esse putaverunt, qui Genes. cap. 6. vers. 9 et 4. Jii Dei vocatisint. Hos enim in terram descendisse necessum esse videbatur, quum filii Dei, i. e. angeli, in coelo habitantes filiabus hominum se commiscuerint, — Nam doctores quoque Hebraici sensisse videntur, pauca illa verba Geneseos 6. 2 et 4. fragmenta tantum amplioris mythi esse, Quum vero mythus e memoria hominum amissus esset, coniecturas tentaverunt, quibus non sine additamentis ornatuque famae posteritati traditis paulatim fides tanquam narrationibus biblicis data est, ut denique, forsan in saeculo Ptolemaeorum, Hellenista quidam Iudaeus coniecturas illas amplificatas atque exornatas, ut prophetae Enocho a Deo revelatas, edere posset 15). Nam hebraice hunc librum scriptum. fuisse, nullibi legimus, neque in fragmentis vestigium deprendi- tur, quo versionem esse comprobari possit: id vero e stilo ap- paret, auctorem libri Judaeuz» fuisse, qui graecam versionem. V. T. legerit, ergo, Iudaeum JZeZenistam. — Dixi: forsan im saeculo Ptolemaeorum i. e. Ptolemaeorum priorum, Philadelphi, Euergetis, Philopatris. 4/exander enim PoZyAzstor apud Euse- bium de Praeparat. Evang. libr. IX. c. 17. testatur, .Eupolemum de Enocho scripsisse, eum primum invenisse Astrologiam, et At- lantem, quem Graeci Astrologiae inventorem faciant, illum ipsum Enochum fuisse. Et Georgius Syncellus pag. 33. D. e libro Eno- chi narrat, Archangelum Urielem astris praepositum Enocho Astrologiam revelasse. — Alexander Polyhistor vixit aetate Sul- lae (Suidas) circa ann. centesimum ante Chr. nat.; Eupolemi aetatem, quamquam Iosephus eum pluries laudat (historiam Iu- daeorum scripserat), non percognitam habemus. Ante Alexandrum eum vixisse necesse est, forsan circa a, 150 aut 200 ante Chr. nat. — Illo vero tempore narratio de artibus, Enocho revelatis, iam adeo pervulgata erat, ut etiam.inter peregrinos notesceret, ergo non fama linguae, sed, ni fallor, eodem libro, cuius nobis pauca fragmenta servata sunt. — Iudas quoque in epistola ca- tholica vers. 14. prophetiam Enochi tanquam librum Canonicum, certe antiquum laudat: Prophetavit autem de his septimus ah Adamo Enochus dicens: ,,Ecce venit Dominus in millibus Sancto- rum suorum, ut iudicium ferat contra omnes, et arguat omnes iin- pios de omnibus operibus impietatis, quae impie egerunt, et de omnibus rigidis, quae locuti sunt contra eum peccatores impii." 15) Si hanc huius narrationis originem mecum: ponis, nimius tibi vide- bitur Iosephus Scaliger (in Notis ad Euseb. pag. 245.) in ea perstrin- genda: ,,tot enim sunt in illa, quorum piget, taedet pudetque, ut nist scirem ludaeorum csse mentiri, ne digna quidem censuissem quae le- gerentur. — Num multae narrationes Mythologiae Graecae et Chri-

stianae alio modo ortae sint, quibus ut antiquis vulgo nunc quoque fidem dant?

88 6. 6. BREDOVII

Qua citatione magna inter Christianos auctoritas libro addita est. — Etiam Petrus hunc librum respexisse videtur, epist. II. cap. 2. v. 4. dicens: ,, Nam si Deus ne angelis quidem peccantibus peper- cit, verum catenis tenebrarum constrictos eos in Tartarum de- iecit, ut ad iudicium servarentur etc." Georgius enim e pro- phetiis Enochi pag. 25. B. C. haec descripsit: ,,Et Raphaéli dixit Deus: ,,Vade Haphadl et Azaelem liga, manus et pedes eius vin- culis constringe, et in tenebras immitte; in desertum eum proiice, et suppositis ei saxis acutis et asperis involve super eum caliginem, quam in aeternum incolat, usque ad diem iudicii, qua incendio con- sumatur," Et Teitulliamui: , Angelos illos peccantes, qui ad filias hominum de coelo ruerint, a Deo in poenam mortis damnatos esse" pluries, semper véro e scriptis Enochi narrat de Idolola- tria cap. 4. de cultu feminar, I. c. 9. II. c. 20. —

Georgius igitur primum librum Enochi, et Mosis scripta, et Petri, τοῦ wp τῶν ἀποστόλων, ut testimonia pàáris momenti ordinat p. 11. € n, atque e prophetis Enochi totam Egregororum historiam, ὡς δυγγενεστέραν ταῖς ἡμετέραις γραφαῖς, εἰ καὶ ἀπός ἐρυφός ἐστι καὶ ἔν τισιν ἀμφίβολος, pag. 11 — 13. et pag. 24 — 26. verbo tenus describit; et sine omni haesitatione p. 33. D. et pag. 84. A. Enocho auctore narrat, Urielem, Archangelum astrorum, Deo iubente Enocho revelasse, quid mensis, quid solis conversio, quid annus sit, annumque duábus et quinquaginta hebdomadibus componi. Neque dubito, quin et alia ex hoc libro, auctore non nominato, desumpta sint, ut pag. 10. de Setho rapto; pag. 19. D. et 20. À. de ΕΠ ΘΝ filiorum Dei et filiarum hominum de- que artibus mulieribus traditis; pag. 31. et 32. nonnulla eorum, quae Georgius ex Alexandro Polyhistore excerpsit.

Caetera citata patrum ecclesiasticorum ex hoc libro deper- dito (nam liber Aethiopicus eiusdem nominis non idem est), dili- genter collecta legis in Fabricii codice Pseudepigrapho V. T. pag. 160— 178: nemo tamen maius Enochi fragmentum nobis servavit, sed plerumque illorum citata e Georgio nostro lucem accipiunt. Hoc ex iis colligimus, scripta, quae süb nomine Enochi fereban- tur, non historici argumenti fuisse, sed ad rationem prophetiarum Veteris Testamenti composita, ut illa narratio de Egregoris modo exempli causa inserta fuisse videatur.

Alium traditionis de Egregoris testem Georgius laudat P. 13. D. et pag. 14. Α. Zosimum, Panopolitam, aut Suidà auctore, Alexandrinum, certe ergo Aegyptiüm — fortasse Panopoli, urbe Thebaidos, natus est et Alexandriae vixit — qui libros octo et ' viginti id Theosebiam , quam Suidas sororem vocat, scripsit. E multitudine librorum: varietatem rerum in iis pertractarum con- iere licet, unde fortasse et varietas inscriptionum explicari potest. — Georgius totum opus nomine Aegyptio τῆς Ἰμούϑ significat, et librum nonum, e quo locum de angelorum libidine

DISSERTATIO. 89

ac proditione sumpsit, X7 u& vocat, 16) Suidas χημευτικά Zosi- mum scripsisse narrat, a quibusdam vero, addit, Chirocmeta et Platonis vitam inscribi, Suidas opus ipsum non inspexisse vide- iur, verum alios sequitur, qui singulorum librorum titulos cita- verant, quibus ipse totum opus inscribi putavit, — Attamen plures Zosimi libros maxime artem Chimicam illustrasse e titulis colligere possumus, quos Reinesius in libro III. variarum lectio- num (Altenburgi 1640. 4.) pag. 380 et 381 conscripsit: ,, Prae- ter libros ad Theosebiam sororem et Calliergiam, eiusdem Zosimi liber περὶ χημευτικῆς, περὶ καμίνων καὶ ὀργάνων, περὶ ἐξατμίσεως τοῦ ϑείου 17) ὥδατος, περὶ ποσότητος πυρὸς, περὶ ποιήσεως χαλκοῦ ξανϑοῦ, περὶ λευκώσεως μαργαριτῶν κιῤῥῶν, περὶ ποιήσεως ἀσβέ- στου, περὶ βαφῆς, περὶ ὀπτήσεως, περὶ ξανϑώσεως, βίβλος τῶν sindóv; χειρόκμητα et alia eiusmodi chimica hypomnemata circum- feruntur." Et liber manuscriptus graecus, quo idem Reinesius usus, ac cui titulus est: “εξικὸν κατὰ στοιχεῖον τῆς χρυσοποιίας, haec verba separatim exarata habet: ,, Γίνωσκε, ὦ φίλε, καὶ và ὀνό-- poro τῶν ποιητῶν: (non e significatione "vulgari, sed appella- bantur ποιηταί, qui sacram et magnam artem χημευτικὴν καὶ τῆς χρυσοποιίας profitebantur.) "Aon 5». Πλάτων, “Αριστοτέλης, Ἰωάννης ἱερεύς, “4ημόκριτος, Zo σιμος ὁ μέγας, Ὀλυμπιόδωρος; Στέφανος δ φιλόσοφος ; Σοφὸὰρ ὁ ἐν Περσίδι, Συνέσιος ᾽᾿Οστά- νης ἀπ᾽ «Αἰγύπτου etc." Et Olympiodorus, ποιητὴς τὸ ἐπιτή- δευμα, (uti Photius cod. 80. eum appellat), in libros Zosimi commentatus est, ὅσα ἀπὸ Ἑρμοῦ καὶ τῶν φιλοσόφων (hoc quo- que nomine of χρυφοϊποιοί dicebantur) ἦσαν εἰρημένα: Heinesii Var. Lect. libr.I. pag. 7 et 8.---- Quae apud Georgium e Zosimo de angelis legis, e Genesi et Enochi vaticiniis repetita sunt, σχεδὸν ἅπας λόγος φανερὸς xol ἀπόκρυφος τοῦτο ἐμνημόνευσεν : mulie- rum cupidine tactos angelos in terram descendisse, naturaeque vires, res pravas et animo hominum nequaquam utiles, illas do- cuisse: et primum quidem eas artes, quas Aegyptii Χημᾶ vocent, unde et nomen τῆς Χημείας ortum sit 19). — Nomen novum est, de quo iam supra diximus : nam in fragmentis vaticiniorum Eno- chi artes ab angelis doctae nominibus graecis vocantur: gogua- κείαι, ἐπαοιδίαι, μαντείαι, γοητείαι, τὰ βαφικὰ, ἀστροσκοπία, ἀεροσκοπία, πῶς τὸ χρυσίον ἐργάσωνται xol τὸν ἄργυρον κ-τ. λ. 79)

16) ἐν τῷ ἐνάτῳ τῆς Ιμοὺϑ' βίβλῳ: ita Scaliger ad Eusebiana p. 243; Goarus in Georgio pag. 13. D., et Fabricius in Bibl. Gr. Vol. I. p.71. βίβλος autem feminini generis est: lege βιβλίῳ. 17) An legen- dum sit ϑερμοῦ 18) An legendum sit - ἀρχὴν: primo ? 19) Fag. 13. D. φάσκουσιν αἱ ἱεραὶ γραφαὶ, ἤτοι βίβλοι. Ul- tima verba deleo: inepti glossatoris sunt. — Artem vero Chimicam in Aegypto ab antiquissimis temporibus maxime excultam fuisse, di- scimus ex antiquo auctore apud Suidam in voce Χημεία. 20) Pag. 12. D. ἔτει δὲ x m ὁ πρώταρχος ἐδίδαξεν εἶναι ὀργὼς κατὰ τοῦ voóg, καὶ δίζας βοτανῶν τῆς γῆς. Goarus contra verborum sen-

40 6. 6. BREDOVII

Georgius vero non animadvertisse videtur, ex que fonte Zosimus hauserit.

Ex his jam aeg Zosimum ἰδ νον διρω non eundem esse ac Zosimum historicum , qui medio saeculo quinto scripsit: nam historicus paganus fuit ac creber in sugillandis principibus chri- stianis; auctor vero τῆς Ἰμούϑ Christianus fuit, Cui sententiae testimonium si quaeris, clarissimum dat Photius in Bibliotheca cod. 170. Anonymum quemdam, marrat, in quindecim libris collegisse testimonia locaque integra non solum e scriptis Grae- corum, verum etiam Persarum, Aegypliorum, Babyloniorum atque Iislorum, quae religioni christianae consentiant eamque er- go iam prius divulgaverint. Tum in editionibus nostris sic legi- tur: οὐ μόνον δὲ ἀπὸ τῶν προειρημένων ἀγείρει καὶ συντίϑησι τὰς μαρτυρίας; ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῶν χειμευτικῶν Ζωσίμου λόγων. Θη- βαῖος δ᾽ ἦν οὗτος, Πανωπολίτης, ὃς οὐκ ἐφείσατο τὰ αὐτὰ κατα- σκευάξειν, ἐν οἷς καὶ ἑβραϊκῶν. λόγων ἐχτίϑεται σημασίας, καὶ τῶν ἀποστόλων ἕκαστος ἔνϑα τὸ σωτήριον, ἐκήρυξε μάϑημα, καὶ ἐν ᾧ ᾧ τρύπῳ τῶν ἀνθρωπίνων πόνων ἀνεπαύσατο. ἐπὶ τέλει δὲ τῶν λόγων καὶ παραίνεσιν ἰδίαν κατατίϑεται x. v. Δ. Nemo non videt χημευτικῶν λόγων legendum esse pro χειμευτικῶν, quos inter- pres latinus bona fide in fria scripta xidicule convertit. Credi- disse videtur, notari hac inusitata voce scripta Zosimi historici, ad- versarii Christianorum, de quo Photius cod. 99. — Itaque et verba sequentia: ,, Thebanus fuit hic, Panopolita" quod ad historicum non pertinent, ab antecedentibus ita disiunxit, ut nescio quem respicere videantur. Apparet vero, haec verba ad Zosimum referenda esse. Quid autem verba: ὃς οὐκ ἐφείσατο τὰ αὐτὰ κατασκεῦ ἀ- ξειν sibi volunt? Cur tanquam reprehensurus dicit, Zosimum, e quo Ànonymus sua repetiit, non veritum esse, quo minus eadem pro- bet? immo Anonymus notandus est, quod Zosimi scripta, ver- bum e verbo; in sua transferre non dubitavit. Et, ni fallor, a Photio notatus est, librarius vero Voce inserta notam delevit. — Circumclude verba Θηβαῖος δ᾽ ἦν οὗτος; Πανωπολίτης signis pa- rentheseos , expunge pronomen ὅς, et coniunge: ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τῶν χημευτωιῶν Ζωσίμου λόγων οὐκ ἐφείσατο τὰ αὐτὰ κατασκευά- Sew. Sensus: Anonymus ille non soZum e scriptis gentilibus te- stimonia collegit de religione christiana, verum etiam scripta Zo- simi,- Cdi. verbum fere e verbo repetere non dubitavit, at- que eadem, quae Zosimus jam in libris suis chimicis collegerat, iterum comparare: in quibus e Zosimo excerptis et hebraicorum scriptorum (λόγων, non λέξεων) interpretationes, et vitas Àpo-

sum. vertit: ,,4nimo i insuper odia fovere et herbarum radicibus aliis damna parare dux aperuit.^ Coniicfo scriptum fuisse ἐδίδαξεν £v &o- γείας᾽ κατὰ τοῦ νοός i. e. docuit rationes, quibus animo noceri pos-

set, naturamque radicum herbarum, quibus simili modo in damnum aliorum uti possis.

m P

DISSERTATIO. 41

stolorum inserit, Nam ἐχτίϑεται ad auctorem Anonymum refe-

' rendum est, uti sequens χατατίϑεται.

Quo autem tempore Zosimus philosophus vixerit, non satis liquet. Boerhavius eum philosophum saeculi quinti dicit, nescio qua auctoritate nisus. Scaligerad Eusebiana pag. 958. ante Pan- odorum, qui Arcadio imperante circa ann. 400 scripsit, Zo— simum vixisse contendit: nam Georgium locum Zosimi non e scriptis auctoris, verum e Panodoro hausisse. Haec causa vana est, atque omni Gctoritita caret, — Zosimum, τὸν μέγαν; ante

Olynpiodorum vixisse, patet tum e catalogo TAIN τῶν ποιητῶν,

qui ordinem temporis sequitur, et in quo Zosimus ante Olympio- dorum positus est, tum ex eo, quod Olympiodorus in scripta Zosimi commentatus esse dicitur. Olympiodorus autem scripsit Theodosio minori regnante, Photio teste cod. 80: i. e. inter ann. 408 — 450; et historiae finis erat in caede loannis, regis Ro- manorum, cui Valentinianus septennis successit ann. 495. αν. Ergo ante hoc tempus Zosimum vixisse necesse erit. Quum ve- ro Christianus fuit, neque apud ullum scriptorem saeculi quar- li aut quinti praeter Olympiodorum, τοῦ μεγάλου ποιητοῦ men- tio est: arbitror eum haud multum ante annum quadringentesi- mum post Chr, nat. ponendum esse, ita ut forsan aequalis Pano- dori fuerit.

Testem narrationis de Egregoris ZZerz:etezm quoque Zosimus laudat, illum fabulis cuiusvis generis exornatum sapientem Ae- gyptium, cui tum scripta antiqua, inprimis physica, medica et astrologica, quorum auctores ignoti erant, tum recentiora ab ipsis auctoribus, maxime Christianis Aegyptiis, Neoplatonicam philosophiam sequentibus, supponebantur. Inter obscurissima vero antiquitatis sunt scripta Hermetica, neque adhuc ullus do- ctorum ingenium ac tempus rei litterariae gratia devovit, ut ea collegisset atque interpretatus esset, Nam etsi barbarie horrent, etsi plena sunt fabularum, deliramentorum ac vecordiae, tamen et ingenium saeculi sui ostentant, et plura fragmenta antiquitatis elegantioris inter has sordes delitescere possunt. — Zosimus lau- dat PAysica Jermetis, cuius libri ab alio scriptore mentionem factam esse non reperio, ^ Morhofius in libro I. Polyhistoris p. 99. coniicit, eumdem fortasse esse librum, qui a Georgio pag. 35. D, et pag. 52. B. sub nomine τῶν Κυρανίδων allegari. Chi- mica uterque liber, certe ex parte, tractasse videtur. Erat enim medio saeculo decimo septimo Altenburgi in Saxonia, in Diblio- theca Ducali codex manuscriptus vetustorum Chimicorum Grae- corum, inter quos et Olympiodorus Philosophus Alexandrinus, quem in Zosimi scripta commentatum esse iam antea narravimus. Ex hoc Reinesius fragmentum. edidit, in quo Olympiodorus τὴν Κυρανίδα τοῦ Eolo) et τὴν ᾿Δρχαϊκὴν βίβλον laudat, quodque

42 G. G. BREDOVII

clarissime ostendit, ἐν ταῖς Κυρανίσι 231) etiam Chimica pertrà- ctata fuisse. Cfr. Fabricii Bibl. Gr. Vol. I. pag. 63. — Georgius l. c. duorum Hermetis librorum testimonia coniungit, τῶν Itvi- κῶν καὶ τῶν Κυρανίδων, neque, si Georgii verba pag. 52. B. incorrupta sunt, coniicere licet, unum librum duobus titulis in- scribi; legitur enim: ὥσπερ x αὶ ἐν τοῖς Γενικοῖς τοῦ Ἑρμοῦ, καὶ ἐν ταῖς Κυρανίσι βίβλοις εἴρηται: Et τὰ Γενικὰ sive οἵ λόγοι ye- ψικοί saepius citantur, et ubivis sine adiecto titulo τῶν Κυρανί- óov. Egit Hermes in Genicis de creatione rerum generali, zz- oL ὅλων ἀρχῶν (vide loca probantia in Fabricii Biblioth. gr. Vol. L. pag. 77 — 79), cui non aliena est finitio temporis, quo mundus creatus sit. Hoc finivit ad astrologicam rationem Aegyptiorum, quam et Graecos sequutos esse Georgius testatur: mundum crea- tum esse ante quinque et viginti circuitus Zodiaci, Circuitum vero Zodiaci, ἀποκατάστασιν κοσμικὴν seu τοῦ ζωδιακοῦ, com- plecti annos 1461, quibus exactis aequinoctium ad primum gra- dum signi Arietis redire 22). Quinquies vero vigesies 1461 red- dunt annos solares 36,525, eamdemque annorum summam etus quoque CAronzcon (pag. 51. C. D.) triginta Dynastiis regum Ae- gyptiorum tribuit. — Georgius autem hoc fieri posse negat, quod ante diluvium ἐν τῇ ϑεοπνεύστῳ γραφῇ nullius regni in terra mentio facta sit; quid? quod Aaec nostra terra ante diluvium

21) Rectissime hanc vocem e lingua Arabica deducas et collectiones in- terpreteris: citatur Cyranis prima, secunda, Cyranides antiquae. — In aliena abeunt Scaliger et Goarus. 29) Haec ἀποκατάστασις τοῦ ζωδεακοῦ non ille annuus recessus Solis in Eclipsi est, quo fit, ut Sol, qui in saeculis ante Christum natum in signo Arietis aequino- ctium vernale fecerit, nostro tempore in stellis Piscium faciat: qui in circulum rediens recessus punctorum aequinoctialium annis 25,716 con- summatur. Hunc annum Platonicum, quem Astronomi vocant, a ve- teribus percognitum fuisse, non reperio. Illum enim zagnum annum, quem Plato, Aristoteles aliique Philosophi et Astronomi Graecorum quaerebant, reditu cunctorum astrorum, aut certe Solis, Lunae, 'l'er- rae ac caeterarui Planetarum, ad idem, unde semel profecta sint, metiri conati sunt. ( Cicero Somn. Scipionis c. 75 Plutarchus (si Plu- tarchus esset) de Placitis Philosoph. 3. c. 32. Censorinus c. 18.) Ae- gyptia apocatastasis Zodiaci originem duxit a prave finito numero die- rum ànni. GComputaverant enim in anni spatium 365 dies sine qua- draitte. Hac ratione posita, errorem calculi brevi tempore cognosci necesse est; quumque Aegyptii coelum observare amarent, haud im- pedita computatione opus fuit, ut e mutatione aequinoctii, quae. in annis viginti facta erat, colligeretur, quo temporis spatio aequino- tium ad primum Arietis gradum (07) rediturum esset. Namquum an- nis quatuor exactis unus dies deesset, ut sol ad idem, unde profectus erat, rediisset; quum post octo atühos duo'dies deessent etc.: circu- lum absolutum esse. necesse erat, post quater 365 annos — 1460. Quod vero Aegyptii huic circulo 1461 annos tribuerunt, ex eo appa- ret, a vera cognitione magnitudinis anni eos longe abfuisse: rectius enim unum annum eiecissent, quoniam anni tempus minus quam 3651 dies complectiturs 11^ 14^ 804“ quadranti desunt.

DISSERTATIO. |. 48

αὖ hominibus ne inhabitata quidem fuerit; et quod regnum Nembrodis, Genesi testante, primum regnum terrae fuisse nar- petur. Huius sententiae, homines ante diluvium in hac nostra terra mon habitasse, testimonia producit Georgius ἔκ ze τῆς ϑείας γρα- que καὶ ἔκ τινὼν πατρικῶν μαρτυριῶν pag. 14. D. et pag. 15. "Scriptura enim divina dicit: , Et eiecit Adamum et collocavit eum ἀπέναντι τοῦ παραδείσου, coram Paradiso, i. e. prope ad Paradisum. Babylonia autem et nostra terra universa magno in- tervallo distat ab in orientem versa Edem, in qua Paradisum esse dicimus, Atque ut huius dicti testem aliquem τῶν ϑεοφό- ρῶν διδασκάλων, doctorum numine adflatorum producamus, ad- sit nobis à ϑεῖος Ἐφραΐμ, ἡ ὠκεανόβρυτος "γλῶσσα, divinus Ephraem, lingua illa oceano eloquentiae scaturiens 25), qui in orationibus dogmaticis de Paradiso hoc pacto dicit:

Omnibus altitudinibus amoenis altior est Paradisus; dilu- vii aquae ad eius radices tantum pertinuere. Homines vero dilu- vio antiquiores inter Oceanum et Paradisum habitarunt: Caini soboles in terra Nod i. e. tremula 25) filii Sethi in terra altiore, ne, uti ab Adamo iussi erant, cum Caini fratricidae sobole com-- miscerentur, Caini soboles erat humilis staturae propter exe— crationem in Cainum, filii Sethi erant Gigantes οἷ" tanquam an- geli Dei in alta regione 25), Filiae vero Caini ad eos profectae musicis tibiis et cinyris deducerunt eos de regione alta, illisque nupserunt: ac crescente legum contemtu exortum est diluvium. Et eduxit Deus arcam Noés in montem Aravat, et dehinc habi- tarunt homines hac in terra. Ex quo patet, terram nunc cultam tunc incultam fuisse: nam misericordia Dei habitarunt homines ante diluvium in regionibus prope ad Paradisum {εἰς τὰ πλησίον τοῦ παραδείσου) inter Oceanum et Paradisum. Caligo vero ex- terior, de qua Christus dicit, intra paradisum est. Paradisus enim cum Oceano totum orbem terrarum in circulo ambit, in plaga orientali Edem est, et lumina Solis Lunaeque intra Paradisum oriuntur atque eo peragrato extra occidunt. καὶ τὰ ἑξῆς.

lis igitur qui non pertinaces sunt (roig εὐπενϑέσι) haec suffi- cere arbitror, ut iis persuasum sit, homines ante diluvium Ocea- num inter et Paradisum habitasse."

Magnam, uti apparet, auctoritatem Georgius Ephraemo tri- buit, ita ut iuxta sacram scripturam testimonium eius ponat;

23) Georgius Nyssenus in oratione funebri Ephraemum laudat re vera Ecclesiae Euphraten, cuius aquis irrigata Christianorum multitudo centuplum fidei fructum producit. 94) Ne cum Goaro inseras xoco- κει. 25) Adamus in Talnude narratur, antequam peccaverit, a terra usque ad coelum pertinuisse. (Deuteron. 4, 32.) Postquam vero decima vitae hora peccavisset, Deum manum οἱ imposuisse, Ps. 199. 5. i. e. eum minoris staturae fecisse.

44 G. 6. BREDOVII

| etiam Ephraemo solo auctore narret, quae in sacra scriptura non; leguntur ; quod vero a sensu caeterorum Patrum Ecclesiasticorum . nequaquam recedit. — Ephraemus Nisibae in Mesopotamia, in domo pagana, Constantino Magno regnante, natus, cum neque ἃ quoquam doctus esset, neque expectaret se talem evasurum esse, - repente spiritus divini gratia tantam eruditionem in lingua Sy- riaca assequutus est, ut summa philosophiae praecepta perceperit, et non solum orationis facilitate atque elegantia , sed etiam sen— lentiarum crebritate ac. sapientia Graecos scriptores praestantis- simos superarit, Et quod mirum videtur, cum Graecus scripta eius in Graecum sermonem versa legit perinde ea admiratur, at- que si Syrus esset et Syriaca ea legeret. lta Sozomenus hist. Eccl. 3. c. 15. 1Eitur et plurima eius scripta graece versa erant, ac tanti aestimabantur, ut Hieronymo teste post praelectionem sacrae scripturae publice in quibusdam ecclesiis Ephraemi scripta quoque recitarentur. Vide DBollandi Acta S. Mensis Februarii Tom. 1. pag. 49 — 78. — Inter scripta Ephraemi, quae Syriace exstant, sunt quoque in codicibus Nitriensibus VII. et VIII. Hymni de Paradiso, et, quantum e fragmentis iudicare licet, quae Asse- mannus in Bibliotheca Orientali Tom. I. p. 84. 85. edidit, Geor- gius ex his ipsis sua hausit: post Ephraemum quidem Historici Orientales, qui vel Arabice vel Syriace scripsere, eadem de Pa- radiso deque generationibus Sethi et Caini tradunt. (Editionem Ephraemi, ab. Assemanno adornatam, conferre non contigit).

His expositis coniiciat iam aliquis; Georgium Zibros “ἴρο-- cryphos Veteris Testamenti non neglexisse, — Esdrae, τοῦ ϑεό-- qoovoc, (pag. 936. A.) scriptis sacris et canonicis (ἐνδιαϑέτοις . pag. 223. A., 249. C.) diligentissime usus est p. 216. D., 225. A. B. C., 929. D., 2933. C., 241. et seq., 953. A. B.: neque so- lum libro secundo, qui solus inter libros canonicos receptus esse dicitur 26), sed maxime libro primo, cui a Patribus ecclesiasti- cis neque graecis neque latinis auctoritas canonica concessa est, (Hieronym. in praefat. ad librum Esdrae et Neemiae) ; quem Georgius vero ultimum τῶν ἐνδιαϑέτων βιβλίων τῆς παλαιᾶς ϑεα- πνεύστου γραφῆς vocat, ,quod receptus erat in collectionem li- brorum Graecorum τῶν 0.

Etiam Judithae historiam ad tempus commodum revocare studet, neque apparet, Georgium de auctoritate libri canonica dubitasse pag. 936. C., 937. A. 941. A., 951. A., quanquam hebraice scripta ne inter Apocryphos quidem erat, Origine teste in epist. ad Africanum. lam vero Synodus Nicaena in numero

26) Pag. 249. B. C. lego: ἕως μὲν τούτου Ἔσδρα καὶ Νεεμίου αἱ ἐνδιάϑετοι Efoaixol γραφαὶ. «t ἐχκλησιάξεσϑαι παρεδόϑησαν. τὰ δὲ μετὰ ταῦτα ὁ ᾿Ιώσηπος. ἐσεορεῖ, καὶ ᾿Αφρικανὸς μετ᾽ αὐτὸν ἐν ἐπιτόμῳ. -- , Legitur ἕ eng μὲν͵ οὖν, pronomen relativum αἵ omittitur; pro μετ᾽ αὐτὸν est μὲν av TOv, aut si Goarum audis, μὲν αὐτός.

"Δ...

DISSERTATIO. ! 45

sanctarum scripturarum hunc librum computaverat, (Hierony- mus in praefat. ad libr. Iudith); Pseudo - Athanasius epitomae

-sacrae scriplurae inserit; Augustinus ut librum canonicum me- morat, ac tertium Concilium Carthaginiense anno 397 canon. 47.

. in canonem recepit.

Res gestas fortissimorum gentis Iudaicae heroum, dico Jac- cabaeos, latius, uti expectari poterat, Georgius enarravit, ea- demque saepius repetens libros sub nomine Maccabacorum totos

fere exhausit. Τῶν uiv ydg ϑεοπνεύστων ovx εἰσὶ, χρήσιμοι δὲ

πάνυ πεφύχασι, pag. 273. C. — Georgius quatuor libros Mac—

cabaeorum numerat, describens quoque quae in libro quarto con- tenta fuerint. "Quartus liber, pag. 293. D. ait, eximius est, quod piam cogitationem passionibus superiorem esse docet, quodque certationem describit, quam septem fratres cum matre exhause- rint, temporibus Ionathae Maccabaei et fratris Simonis." Εἰ pag. 979. B.: ,, Antiochus Epiphanes ingenti apparatu bellico, agris vastatis Hierosolymam aggressus est anno 143 regni Grae- corum: quo tempore et Eleazaris et septem puerorum ac matris eorum martyrium contigit, uti in quarto libro Maccabaeorum narratur." Pag. 286. C. ,, Eleazar magister puerorum" nomina- tur. — Haec eam ob causam enotanda esse mihi visa sunt, quod et patres ecclesiastici latini librum quartum Maccabaeorum plane non commemorant, et graeci, qui interdum quidem mentionem libri inferunt, non accurate describunt, quae in eo contenta fue- rint. Cfr. Cotelier in notis ad Canones apostolicos pag. 117. 118. 338. — Igitur tempore recentiori alii alium librum manuscriptum in quo forte de Maccabaeis quaedam narrata erant, librum quar- tum Maccabaeorum esse coniecerunt, (ut Sixtus Senensis in bibl. sancta libr. I. pag. 39. historiam Ioannis Hyrcani, quam forte in Bibliotheca Santis Pagnini graece manuscriptam repererat) Ex hoc autem loco discimus, Georgii tempore librum illum περὶ αὐ-- τοκράτορος λογισμοῦ sive εἰς rovc Μίωακκαβαίους, quem losephi esse vulgo credunt, librum quartum Maccabaeorum vocatum esse, qui igitur in éditione τῶν o Herwagiana (Basileae 1545) et in Wecheliana (Francofurti 1597) recte tgbus Maccabaeorum libris additus est: quo loco in nonnullis quoque libris manuscriptis legitur, Cfr. Calmeti Dictionarium Biblicum in voce Macca- baeorum,

Dein alienum est, quod in Georgiana Chronographia non semel legitur: ,librorum de Maccabaeis auctorem esse Iosephum," quumque hunc Iosephum non pluribus verbis describit , cogitare debemus, esse Iosephum historicum. Pag. 249. D: τὰ δὲ uere ταῦτα δυμβάντα ἢ ἢ πραχϑέντα 51) τοῖς Ἰουδαίοις ὃ Ἰώσηπος ἐν τοῖς

27) Inseruntur in editionibus haec verba: πραχϑέντα ἕως τῆς ϑείας σαρκώσεω ς τοῖς Ἰουδαίοιῃ: quae, ni fallor, glossatoris sunt. Nam

46 6. G. BREDOVII |

Monnofoinoic ἱστυρεῖ. — Et pag. 273. C: H τῶν Μακπκαβαίων. 1 ἑστορικὴ γραφὴ τοὺς Ἑλλήνων βασιλεῖς ἀπὸ ᾿“Δντιγόνου ἀριϑμεῖ,, ἣν Ἰώσηπος ἔγραψεν , ἥτις τῶν μὲν ϑεοπνεύστων οὐκ ἔστιν, qe | Gips] δὲ πάνυ πέφυκεν.

'Tamen in hoc loco pag. 278. fieri non potest, quin historiaed peritus offendatur. Maccabaeorum libri regum Syriorum histo— : riam uon ab Z/ntigono incipiunt, sed ab Zntiocho .Epiphane. Antigoni, quod memini, ne mentio quidem facta est in omnibus | Maccabaeorum libris, — Dicas, nomen Antigoni errorem scribae - esse, ac legendum, uti Goarus quoque vertit, "AvtiOqov. | Hoc autem nomine posito, quid totus hic locus de Antiocho Epi- | phane, ac libris Maccabaeorum sibi vult sub titulo: ᾿Ζσίας πρῶτος μετὰ ᾿Δλέξανδρον "Aviíyovog ἐβασίλευσεν ? — Antigonus regnat A. M. (secundum computationem Georgii) 5171; Antiochus vero Epiphanes 5310. Coniicio igitur, haec verba in prorsus alieno loco ab aliena manu intrusa esse; quam vero ob causam non le- vius, immo gravius testimonium verbis pag. 949. darent, in quibus Iosephus auctor Maccabaeorum esse aperte narratur,

Attamen hanc opinionem, Iosephum quatuor librorum de Maccabaeis auctorem esse, nullibi reperi: ac fere crediderim, Georgium nomine auctoris quarti libri Maccabaeorum deceptum, et quod Iosephus in rebus Maccabaeorum enarrandis primum li- brum Maccabaeorum totum fere exhausit, omnes libros eidem auctori tribuisse: quamquam ego quidem neque in quarto libro rationem losephi nec cogitandi nec dicendi video.

Verum enimvero in horum librorum usu apparet, ni fallor, Georgium rebus recte diiudicandis haud satis idoneum esse: omni- bus Maccabaeorum libris eamdem auctoritatem tribuit, nec verbo quidem indicat, primum librum et antiquissimum et integerri- mum caeteris sine omni dubitatione praeferendum esse, Origi- nitus hebraice scrip tus fuit: nam Origines (in Eusebii histor. eccl. VI. cap. 25.) citat titulum Hebraicum Σαρβὴϑ' Σαρβανὲ ἔλ i. e. bs 523 9i n23*3v, historia principum filiorum Dei; et Hierony- mus in prologo galeato narrat, se Maccabaeorum primum librum Hebraicum reperisse. Calmet]l. c. addit, iam longum per tem- pus Hebraicum deperditum esse videri. Memini vero a viro quo- dam doctissimo audire, in bibliotheca Hamburgensi publica, in qua plures libri manuscripti hebraici reperiuntur, esse primum lbrüm Maccabaeorum | manuscriptum hebraicum. —— Liber secundus multo recentior est ac similior carmini, quam narrationi rerum gestarum. Liber tertius, merito e bibliis nostris eiectus, plenus est absurdissimarum fabularum , nominibus historicis in—

libri Maccabaeorum non usque ad Christi natalem.diem pertinent, et scripta losephi non solum res gestas ludaeorum usque ad Christum natum, verum etiam post Chr. nat. narrant. Et locus, in quo haec verba leguntur, nequaquam. aptus est.

DISSERTATIO. 41

sertarum. Et liber quartus, quem: Georgius é£oíosrov laudat, amplius explicat, quae in libro secundo de martyrio matris se- ptemque filiorum brevius narrata sunt.

Accuratissime denique /oca IN. 7. collegit, quibus res ge- —.stae Iudaeorum aut explicari aut corrigi possunt. Saepius re- petit testimonium Lucae, quo Cainan decimum tertium ab Ada- mo, filium Arphaxadis esse, non Salam probatur. Saepius lau- dat orationem, in qua Lucas (in Actibus Apostol, cap. 7.) Ste- phanum Protomartyrem res ludaeorum ,antiquiores enarrantem facit pag. 93. 94. 95. Et historiam Christi atque Apostolorum . ex Evangeliis Actibusque a Georgio haustam esse, vix opus est, ut commemorem: cfr. 315 sq. 327 sq. Maxime et fortasse non praeter rationem Zzcam sequilur, e sacerdotali genere ortum, . qui temporis ordinem diligentius quam caeteri distinguit, cuius. que divinam brevitatem (τὴν ϑείαν συντομίαν) in tempore expo- nendo multis verbis laudat: pag. 318. A., 319. C., 325. ἃ, 326. B. Attamen, uti in libris Veteris Testamenti scripta TTal- mudica non neglexerat, neque scripta Philonis, losephi ac Pa- trum ecclesiae christianae praeterit, e quibus interdum narratio- nem Evangelistarum suppleat, |, Sciendum est, p. 317 D. dicit, multa Evangelia scripta esse, e quibus quatuor duntaxat DBeatis apostolis probata sunt, quae in Ecclesiis legerentur: uti a qui- busdam infantia quoque Salvatoris nostri descripta est, quibus miracula ποιητοῦ τούτων αἰώνων ad annum usque duodecimum patrata memorantur. Ex istis autem in canonem non receptis evangelis patres ecclesiae nonnulla in scripta sua transtulerumt, unde caeteris Christianis tantae auctoritatis esse visa sunt, ut fidem dare non dubitarint.

Sic Iacobum, auctorem epistolae catholicae, Georgius plu- ries τὸν ἀδελφόϑεον καὶ δίκαιον laudat, et Clemente teste eura primum episcopum Hierosolymorum ponit, pag..327. D., 3928. Α, B., 329. C. D., 330. B. Eusebii quoque testimonium addere potuisset Hist. Eccl.IL. c. 1., et ex Eusebio II. c. 23. Hegesippi: testimonium vero gravissimum, quod addendum fuisset, scripto- rum biblicorum, non profertur, quod nullum est, et tota tra- ditio, lacobum illum, qui a Paulo in epist. ad Galatas cap. 1. vers. 19. frater Domini vocatur, auctorem epistolae catholicae et primum episcopum Hierosolymorum fuisse, solo rumore aut coniectura niti videtur.

Sic pag. 3299. B. C. narrat: Christum ad Abgarum , regem Edessae (urbis Mesopotamiae) effigiem vultus misisse hasque lit- teras dedisse: ,jin coelum receptus mittam tibi discipulorum meo- rum nonnullos, morbum tuum curaturos ac tibi tuisque vitae auctores futuros," — Et Christo mortuo Thaddaeum a Thoma divino iussu Edessam missum esse, evangelium annunciaturum, qui Ábgarum sanaverit cunctosque urbis cives verbis et factis

EB - G.. 6. BREDOVII

edocuerit, Hodiernum usque diem, Georgius addit, universa ci- vitas hanc Domini nostri effigiem, hominis manu non factam, summa pietate colit. 28) — Auctorem huius narrationis Georgius non nominat, quia, uli videtur, inter omnes Christianos illius temporis fama epistolae atque imaginis Christi Edessenae iam pervulgata erat. |Jusebius nobis est antiquissimus scriptor, qui epistolam a Christo ad Abgarum missam esse testatur; et primus, ni fallor, qui epistolas Abgari et Christi e lingua Syriaca trans- latas inter Christianos graecos divulgavit, Hist. Eccl. I. c. 13. et II. c. 1. quamquam non pari cum caeteris , quae ex Evange- liis: et Actis Apostolorum hausit, fide has epistolas tradens. — " lmaginis vero Christi, in χειρομάχτρῳ expressae et ad Abgarum missae, neque in Eusebii scriptis neque in S. Ephraemo neque in alio aliquo Syrorum scriptorum veteris aevi memoria vel vesti- , " gium exstat: quo ex silentio non praeter rationem colligere mihi videor, fabulam imaginis Edessenae non manufactae tempore po- Steriore excogitatam fuisse. Primus, apud quem huius imaginis mentionem reperio, est Evagrius (in Hist. Eccl. IV.' cap. 27.) qui Iustiniano regnante natus circa annum Christi 594 historiam suam composuit; et in Actis concilii septimi primus profertur imaginis testis idem Evagrius (p. 313. ed, Harduin.) In scripto- ribus christianis sequentium saeculorum frequens est eius memo- ria; et Constantinus Porphyrogenneta longam orationem de ima- gine Edessena scripsit, plenam fabularum: non vero dissimulans, se famam sequi, quae | Mobilitate viget viresque acquirit eundo;

et prudenter adiiciens: longo temporis decursu historiam saepe- numero a veritate aberrare. — Occurrit mihi coniectura, num ipsius Eusebii verba huic imaginis fabulae ansam dederint, num doctorum aliquis christianorum locum histor. eccl. libr. II. cap. 1.: ,civitatem Edessenorum οὐ τυχὸν ἐπιφέρεσϑαι δεῖγμα τῆς τοῦ ' σωτῆρος ἡμῶν εἰς αὐτοὺς εὐεργεσίας" more talmudico frustatim discerpens ex uno verbo longam narrationem deduxerit , atque imaginem aliquam, Edessae forte repertam, illud οὐ τυχὸν δεῖγμα ' τῆς τοῦ σωτῆρος εὐεργεσίας esse, interpretatus sit.

Sic pag. 328. D. tradit, Pilatum, relatis ad Tiberium, quae.

28) In loco Georgii plura a librariis corrupta esse videntur. — Θωμᾶς Θαδδαῖος εἰς Ἔδεσσαν καὶ Ἰούδας κατὰ ϑεῖον χρησμὸν ἐξέπεμψαν εὐαγγελίσασϑαι. Goarus mutat: Θωμᾶς καὶ Ἰούδας Θαδδαῖον x. T. 4. Ego Eusebium sequens lego: Θωμᾶς ὁ Ἰούδας Θαδδαῖον - -᾿ ἐξέπεμψεν. Dein nomen regis Edesseni in Georgio legitur 44 α- Q0g; in codice regio Parisiensi Eusebii ubivis scriptum est "Ay β α- Qog; in optimo vero Eusebii codice Mazarino est Ἄβγαρος: et ita nummis quoque hoc nomen insculptum est, et proxime ad hanc for- mam nominis ordo litterarum in Α ὔγαρο ς δοοραϊί, — ἀποστέλ- 4c cot, lego: ἀποστελῶ. — ἵνα iícovreí cs, lego: ἑάσωνταί 6$. — δεσπότην σέβουσα χαρακτῆρα: lege: δεσπότου.

DISSERTATIO. 49

- de salvatore acta erant, et de doctrina Christianorum 29), amo- - rem fidei aliquem in Caesare excitasse, Tiberiumque de fide in - - Christum habenda ad Senatum retulisse, Quum vero Senatus - rem non probaverit, quin imo stultitiam praeconium crucis esse - arbitratus sit, ipsam Christianorum persequutores morte plecten- dos esse sententiam tulit. — Auctorem huius traditionis 7ertuZ- lianum Georgius vocat, nam Tertulliani Apologia latine quidem conscripla, postea in Graecum sermonem translata erat. Atta- men ipsam Tertulliani Apologiam Georgius legisse non videtur: omnia, quae et hoc loco et pag. 340. C. D., 341. A. B., 346. D., 347. A. e Tertulliano laudat, desumpsit, uti luculentissime apparet ex Eusebii historia ecclesiastica, qui libro Il. cap. 2. e Tertulliano Tiberii relationem de Christo ad Senatum refert; qui libr. II. cap. 25. Neronis persequutionem Christianorum et Petri - Paulique martyrium pro religione sublatum e 7ertu//iano descri- bit; qui libro III. cap. 88. e TertzZZano narrat, Traianum Pli- nio. secundo de Christianis accusatis rescripsisse:, inquirendos quidem non esse, oblatos vero puniri oportere. — ΗΙ et similes - loci Scaligero iustam obtulerunt causam, ut Georgium nostrum iniuriae erga Eusebium accusaret, qui ex Eusebio sua hauriens nomen auctoris diesimulaverit, — Tertulljanurn vero in narratione de Tiberii relatione ad Senatum deceptum esse, Tanaquillus Fa- ber tomo If. epist. 19. validis argumentis demonstrasse mihi vi- detur: tota enim narratio e libro supposito, actis Pilati scilicet, hausta est; Tiberius Suetonio teste circa Deos ac religiones negli- gentior fuit; Senatus Romanus sub Tiberio ad vilissimam adula- tionem prolapsus, ne hiscere quidem contra principem ausus est; Tiberius infensus potius fuit ut Iudaeo, ita et Christiano nomini, Sueton. in vita Tiberii cap. 36; et e Chronologia patet, Chri- stianum nomen Tiberii tempore Romae vix notum fuisse. | Geor- gius noster, disquisitionis traditorum incuriosus, repetit bona fide, . quae apud auctorera satis probatae auctoritatis , in primis apud patrem ecclesiae gerat

29) Legitur : ὁ δ᾽ αὐτὸς Πιλάτος Τιβερίῳ τὰ κατὰ τὸν σωτῆρα ἄνα- γαγὼν x«l τοῦ Χριστιανῶν δόγματος. lnsero καὶ περὶ τοῦ XQ. ὃ.

Georg. Syncellus. II. Á

GOARI EPISTOL A.

AMPLISSIMO ILLUSTRISSIMOQUE VIRO p. D. : DE TRO..SsSE GIO IPLE FRANCIAE

CANCELLARIO.

oiosiobi cir Tibi, CawNcenLanrE lrrvsTRIsSSIME, Ooperoso Georgii Syncelli stylo Graece prius apparatam, meo nunc labore qualicumque Latine perpolitam ad Tuae Celsitudinis penetralia sisto: veterum historiam suis distributam saeculis, temporum- que rationem suis descriptam cancellis Cancellario potentissimi regni momenta rationemque totam sustinenti; praeteritorum se- riem imperiorum iuris, per quod imperia stant, supremo Vin- dici; munus denique haud gravate impositum Domino benevolen- tissimo non do, sed reddo. Quid enim munusculum vel dona- rium, quod argumentum ferat commendationis levissimum, ac non potius debitum ex officio necessitatis exigendum appellem? Illud, ceu sponte consecratum, solo nonnunquam laudatur offe— rentis animo; hoc, quia iuris est, nisi lubens ac tempestivum accedat, et vitium arguit violatae iustitiae, et debitorem accepti beneficii damnat immemorem, Una certe mihi fuit et onus et beneficium demandata Syncelli versio. Tua cum sit, munus ipsa debitum, iustamque tibi nunc gratiam refert, et novam supplex efflagitat: ad Tuos admitti conspectus ambit, et Georgium Syn- cellum secuta, quem prius assecuta, Georgium ipsum advenire nunciat; et comitatem , qua. praestantissimos excipis scriptores, sibi merito pollicetur. Syncellus olim in Byzantini Patriarchii penetralibus conceptus, inter sapientissimas Regiae Bibliothecae opes latenter servatus, iam quasi recuperata luce redivivus, ite-

GOARI EPISTOLA. 51

rum penetrato aedis Tuae augustissimae limine, larem in ea fami- liarius quaerit. Te iubente luci redditus, nisi sub Te lucem ne- quit adspicere, et, nisi inter Tuos, superstitem vivere dedignatur. Comitem habet praecipuorum Ducum, Satraparum, Pontificum, Imperatorum coronam, quae Christianissimi Regis lilia aedem Tuam circumstipantia, Regia sceplra dignitatem et fasces Tuos munientia veneretur. Mox vero, ubi Te a Regiis curis liberum et a Palatinae popularisque turbae circumstrepente tumultu (nam Regi, Regno, Senatui, Populo totus vixisti semper), nonnihil quietum compererit Syncellus, et in secretiori sacratiorique Astraeae Regiaeque maiestatis a te custodito gexoéro et sacrario honorificentissime collocatus, Tuo convictu dignus a Te fuerit iudicatus, quid is Te, mortuus licet, non observabit? Quid de Te, mutus licet, non loquetur, non praedicabit? Observabit quod Regi, Palatinis ordinibus, Senatui, Populo meridiana luce clarius innotescit, quod nec ignorat vulgus, nec tacet quisquis de Te non malignus loquitur, in Te collectum, velut in supremo iudice, quicquid virtutis in inferioribus sparsum reperitur. Prae- dicabit, quod in Optimatibus rarum, ne dicam insolitum, Tibi domesticum ac proprium, multiplicis eruditionis studium; | cui accedit, quod nobilius est, erga res sacràs, doctrinam sanam, el sacra scripta sic affectus animus, ut qui haec ex professo et vitae instituto versant, in Te, quod mirentur, ex Te, quód addiscant, inveniant, Testis mihi aderit rus amoenum illud et suburbanum Rosnium ad Sequanam, curarum et oneris Tui leva- men, quo vir Deo deditus, aut eruditus quivis admissus, prae- ter animi firmitatem, qua mutatis rebus, nibil ad Te Curia, vel Aulae Regiae sublimitas pertinere visa est, quin etiam pietate Tua, ét ad studia sacra propensione tentata, dissertationes doctrina non impares, facundia praestantiores instituere Te posse, et institu- tis congredi stupefactus, num studiorum temperamento com- missi gubernaculi gravitatem levares, vel operosum ac rebus ge- rendis: exercitatum usum divina superares cognitione , affirináre nescius, abscessit. Postmodum Syncellus Regiis sumptibus et ty- pis e pulvere et tenebris eductus, ob tutam et honoris plenissi- mum locum augustior futurus, in Bibliothecam Tuam sese lenis insinuabit, ut orbis lucem adspiciat, Isthic inter fato functos, scriptis aeternos auclores, quos non nisi probatos collegisti, po- situs, tranquilla perennitate promissa, sibi, et reliquae littera- torum catervae, non adeo Mausolaeum mortuis, quam vivis Mu- saeum in aede Tua exstructum gratulabitur: nec magis vivos scientiarum et immortalis nominis teneri cupidine, quam Te per- petuae memoriae securum, cohonestandis litteris ac litteratis fe- liciter natum enunciabit, Ea beatitatis sede abblandientenr sibi Georgium, et voluntate pro votis expleta, ' per locupletem Bi- bliothecae istius gazam lascivire et deliciari permittes? Scrutabi-

52 GOARI EPISTOLA.

tur, lustrabit, oculis percurret scrinia, transtra, tabulas num- mis auro et argento conflatis, ut sideribus caelum, distinctas et scintillantes: et, hic priscorum, dicet, temporum, ille po- stremi: Graecorum hic, ille Romanorum imperii monumentum : signum illius Orientale, Occiduum istius: sacram iste, civilem alius rem et actum refert: totus hic ordo regni unius principes enumerat; oppositus gentis alterius reges collocatos tenet ad 1li- storiae veritatem, Quid cunctos, vel, plures memorem? Vix e singulis unus aut alter est , qui viri cuiuspiam meis scriptis ce- lebrati vultum, habitum, nomen, vel eius gesta praecipua, pro- speritatem , eventus non repraesentet. Quot ibi figurae, tot Chronographiae meae exprimuntur argumenta. Alter hic reces- sus variam artis supellectilem, et Indiarum fructus portentosos, vel rusticana servat ornamenta: et haec Historiae testimonia to- tidem, et totidem eius spontaneae lucubrationes. Posthac ad ex-. aratos manu codices conversus: istae sunt, inquiet, venerandae antiquitatis reliquiae immensis expensis Oriente toto collectae, ut earum partem non contemnendam magno Reipubl. litterariae damno naufragium obliterarit. [sthinc Regii typi nomen et sub- sidium quandoque mutuati sunt: aderitque, quod opto, tempus, quo iam edita, vel nondum visa Musarum κειμήλια ad istorum iudicium et censuram ab eruditis experiantur se perpoliri, vel in publicam utilitatem depromi. Quam avidis, quam perspica- cibus oculis inter istos perquisitus eo demum me sensi fati dono beandum, ut Bibliothecae Regiae fecundo editus sinu, Segue- rianae exciperer subinde, ac foverer complexu, eaque tandem signatus tutela felicitatis meae usum, et Defensoris comitatem orbi publicarem. Haec sub Georgii Syncelli persona interpres éius sortis particeps , seposita fictione , excogitat se posse fari et ea causa se Tibi profitetur obstrictum , quod eius operis labor sub Tui nominis splendore in publicum productus , ut perdiu ex- petitum palam profert Syncellum, ita Tibi commendatus se spe- ret cunctis litterarum studiosis fore multo gratiorem.

Illustrissimae Celsitudinis Tuae,

Deditissimus servus . Y. IACOBUS GOAR Ord, Praedic.

E Conventu Praedicatorum Paris, via S. Honorati.

PT ἔν

| AD CANDIDUM ET ERUDITUM LECTOREM

ΒΑ ROAST O40,

Groitarkcnm infirma sors unica, nec «cum auctore suo ne- xus duntaxat intimus homines impulit sensuum usibus assue- tos, ut caeli terrarumque orbem immensa Dei Opt. Max. po-

testate, non secus ac globulus periti artificis dextra, fulciri exi-

stimarent, et exprimerent coloribus, "Unum id ,- nisi me cogita- lio decepit, demonstrat fictio; orbis videlicet principium, et temporis, ex quo superest et permanet, limitem primum, postre- mumque, quo tollendus, terminum, secretissima opificis illius supremi notitia repositum , qui figendos rerum sibi reservat fines, et tempestatum momenta circumscribit, quibus. et mundum po- suit, et mundum deleturus est, Fluenti et perpetuo recursu vo- lutatae rerum vicissitudini quis agger quandoque, aut quo die foret obiiciendus, Apostoli *), quibus arcana caeli revelata, ne

curiosi inquirerent, quondam vetiti: eodemque consilio ex pu- - blicis familiaribusque colloquiis, ut nec scripta quavis epistola 2), quasi Domini dies ultimus instaret, et communis universorum adesset interitus, nullatenus evulgatum , a Christo edoctus com- monet Apostolus. Fatuum igitur temerarii revelationum suppo- storis, deliri penitus et in Scripturis levissime versati somniato- ris commentum: vanae Astrologorum inter densas noctis tenebras et perturbatos siderum ordines secreta Dei se penetrasse iactan-

. tium fabulae: inane et fallax devotionis et Prophetiae spectrum,

quo Dei filius, deserto caeli throno, et repudiatis Patris aeterni sceptris, iterato in terram adventu, quod sub iudicis terreni con- spectu ad se non spectare praedicavit, repetiturus est regnum; quasi annorum mille amplitudo imperium perenne et aeternitate tota proferendum exaequaret. Quoad orbis primo creati princi- pium 5), fides illud statuit: ortum. quippe mundi Scriptura praedi- cat: qua vero anni tempestate, quo caelestium sphaerarum situ, quo

1) Act. 1. | 2) 1. 'Thessal, cap. 5. et 2. 'Thessal. cap. 2. 8) Genes, f.

54 GOARI.

ab hisce, quibus vitam ducimus, annorum discrimine, Scriptura

non eloqueüte penitus, quae de istis ratio vel argutanuiMn igno-

rantiam et dubium omne tollat? Ab Hebraeis Graeci centuriis annorum integris dissident: pari discordia Graecis opponunt se- se Latini: ipsi denique tot supputis a se invicem diversi abeunt Latini, ut, non nisi reiectis aliorum calculis, et nova temporis ratione posita, nullus eorum ambiat aestimari Chronologus, Ve-. rum enim vero Latinorum pugnae cum omnibus pateant, nec cura sit nobis de Hebraeis plurima;. ex quo Verbum aeternum carnem et tempus subiit ad Rom." impérii cum Francorum Monarchis di- visi terminum , si de Graecorum Chronologis ( Clemente Alexan- drino, Tatiano, et aliis, quorum labor praécipuus consideratio temporum non extitit, praetermissis), sermo instituatur, in au- ctorum album, qui ad certos limites et definitos spatii cancellos Historiam digesserint universam, lulium duntaxat Africanum, Caesariensem Eusebium, Anianum et Panodorum Monachos, Chro- nici Alexandrini scriptorem, et Georgium tandem Syncellum, cuius opus nobis hic scribendi argumentum , recensendos exi- stimo. |

Primus ille Iulius Africanus antiquitate spectandus Tertul- lianum et Origenem Antonini lHleliogabali tempore habuit coaevos. Eusebio Caesariensi. Episcopo, quid in componenda Clironologia posset imitari, dedit exemplum, aut, quam in scripta sua trans- ferret, praebuit materiam, Caesareae Bibliothecam aperuit, quam postea Eusebius, et unice carus Eusebio Pamphilus Laodicaenus Presbyter ad triginta millia voluminum auxerunt. ldem non ar- cana modo Scripturae, sed, ut ex eius reliquiis apud Eusebium constat, omnium paene gentium Bibliothecas evolverat. Eius vi- tae fuit is splendor, ut civium suorum suffragiis (Palaestinam ve- ro communem cum eis patriam nactus est), ipsi legatio ad Senatum Bom. decerneretur; obtinuitque ut Emmauntis antiquae ruinae in urbem excitatae urbis nomine ac iure in posterum fruerentur. Supererant adhuc, quae memorat, eius scripta Photii aetate, quae tot doctorum vocibus periisse deflentur, quot doctrinae testes ob- tinet,

Alter Eusebius adeo notus tempore, doctrina , virtutibus, dignitate, operibus, ut haec aeque trita doctis, ac mortalium . oculis quod in mundo communissimum,

Panodori et Aniani non obscurum nomen. Virorum illu- stria quidem scripta: sed quae supina priscorum incuria nobis inviderit. Aetas fuit eadem, quae Theodosii lunioris, pietas Monachorum in Aegypto ea tempestate celeberrimorum convi - ctum sortita est: in Historicis et temporum mensura tam subti— lis peritia, ut quae Manethonis et Berosi narrationibus absurdis- sima nonnullis visa, postmodum evidentibus et accommodatis ad scriptores alios argumentis fuerint ab eis confirmata,

-

PRAEFATIO. 55

- Chronicon Alexandrinum haud lectum Georgio Syncello, nec

— Photio memoratum, aetatis penes me non est indubiae. Quod

enim ad Heraclii tempestatem profiteatur Historiam deducere,

. auctoris pariter et librarii testimonium esse potest, qui opus

fortasse nondum absolutum nactus in Heraclii annos eius finem incidere, non auctorem vixisse testatur: prout non absimili lo- quendi more, quo annis quingentis posteriorem Georgium Syn- cellum, ἀπὸ ᾿ά4δὰμ μέχρι τοῦ Διοκλητιανοῦ, ad Diocletiani prin- cipis imperium Chronographiam continuasse librarius noster scri- ptum in titulo reliquit: quantumvis circa dubium nec senten- tiam ex tribunali pronunciare, nec litem movere placet. Ad Georgium ipsum venio, de cuius persona, opere, scribendi fine, libro MS. et versione ex interpretum more mihi praefandum. Georgius cognomento Syncellus genere et patria ignotus, fortunis et mundi dignitate dubius, ea quam meritis et virtutibus in Ecclesia sustinuit celeberrimus. Huius nomen ac laudem Ni- caena Synodo secunda personantem refert Anastasius Bibliothe- carius in praefatione Histor. Eccles. verum nec Cypro patria, tan- quam Cypro genitrice prolem *), vel Georgii Cyprii a Synodo iuste vindicati οἱ αἰωνίας μνήμης vocibus excepti nomine non inscribendum solerter admonet titulis plerisque Clarissimus Leo Allatius Diatriba de Georgiis omnino Regia, in qua, si haec quo- que velis excepta, de Georgii Syncelli scriptis selectissima occur- runt. Αἱ Cyprius ille, qui ante annos quinquaginta Synodum morte praevenerat, licet hic immerito vocaretur, ex quibusdam nihilo secius Synodi acta subscripto Georgii nomine firmantibus insuspicionem venit aliquem esse Syncellum Breviarii Chronogra- phici auctorem. Numerantur tres Acti. 4. Prior Nazianzi Epi- scopi vice gerens, alter Domnicorum CP. ἡγούμενος, tertius ibi- dem Monasterio Deiparae pariter Praefectus, quibus accensetur Acti. 6. quartus Mosici Praesulis personam referens alter Georgius. Fueritne illorum non nemo, ceu Presbyter atque ἡγούμενος. Ab. bas noster et Σύγκελλος, hábeo quod coniiciam , non habeo quod asseram, Eundem Logothetae munere ornatum prius in saeculo mihi pariter et Mistio- sola suspicio est: diviliis autem et nobi- litate insignem, mundo contempto, Tarasii Regiae urbis Praesu- lis Syncellum effectum (mundi vero contemptu soli se deiciunt opulenti, et ad Syncelli munus nobiles eo tempore proveheban- iur soli), memoratus asserit Anastasius. Monachus solitudinis re- cessu et horrore delitescens delatam in pares sibi contubernales

accepit Praefecturam, et ob rerum gerendarum Ssolertiam , virtu-

lesque quibus praeibat, insignis, usitate “ἡγούμενος; Theopha- nis 5) verbo ᾿Δββᾶς declaratur. Fides eius, prudentia ,. pietas in Deum et Ecclesiam, doclrina excellens, nec communia ante

4) Act. 6 et 7. 5} In Histor. prooemio.

56 7 GOARI

actae vitae merita, quae quasi sparsis radiis omnium oculis obie- cta omnium animos perstringebant, ut eum sibi Syncellum diffi- cillimis, ob illatas ab Haereticis vexationes, temporibus designa- ret, Tarasium CP. sedis Patriarcham sanctissimum impulerunt, Hic ego virum non adornem laudibus, sed ex dignitatis munere et penes Patriarcham potestate, Syncellus quis fuerit, non ibit abs re ex selectis Historiae testimoniis explanare. Quem Syncellum ZuyxshÀov frequentissimi scribunt auctores, rariores Syngelum Ζύγγελον pronunciant. Lectionem secundam probat Iunius 9) ex alia συνάγγελος derivatam et contractam: is ubi ΖΣύγγελον Coe- nobitam, et Πρωτοσύγγελον Senem -quemque Monasterii inter- pretatur, erudite a Gretsero, et non sine laude reprehenditur. Σύγγελος a Συνάγγελος deductus Clarissimo Areopagitae Leonar- do Philarae?) placet; feliciore licet coniectura laterum Patriarchae stipatorem , ac velut angelum fidissimum, laborum comitem ad negotia quaevis obeunda paratissimum, Σύγγελον exponat, Eun- dem quasi Σίγιλλον, Sügilliferum, et Πρωτοσύγγελον, velut Πρωτοσίγιλλον, Magistrum Sigillorum de Latinis Graecisque Mu- sis uon immeritus Demetrius Ducas edocuit legendum ; a cuius sensu, ut paulo duriore, longe abhorreo: quantumvis σιγίλλιον, sigillatum diploma, iuris Graeco - Romani codice inspiciendum mihi ingeratur. Verius itaque a ce//a et sacrario, ἀπὸ τοῦ κελ- Mov Σύγκελλος dictus habeatur, qui intimioris Patriarchici sacra- ri Concellaneus, cellae particeps, secretorum conscius, testis ac comes assiduus, arcanorum non ambiguus interpres, negotio- rum atque studiorum socius, animae rector, et, si velis, con- scientiae arbiter, et πνευματικός. Antiqua haec erga Patriarcham Syncelli officia: Anastasius enim Presbyter ille, quem Nestorius διὰ τιμῆς εἶχε πολλῆς, καὶ iv πράγμασι συμβούλῳ ἐχρῆτο, in magno habuit honore, cuius consiliis im rebus. gerendis pluri- mum, utebatur, scribit Socrates 8); Nestorii ipsius διάπυρος éga- ὅτὴς, ὃς καὶ συνέκδημός of γέγονε πρὸς τὴν ἐπισκοπὴν ἀπαίροντι, amicus ardenti propensione devinctus extitit, et οἱ quoque ad Episcopatum profecto se viae socium adiunxit, a Evagrius 9): eidemque propterea, ceu coniunctissimo Syncello , homiliam in Deiparae virginis dedecus et opprobrium recitandam Nestorius commisit, Theophane ad Theodosii lunioris annum vigesimum Tertium teste, διεστραμμένην ὁμιλίαν περὶ πίστεως ἐκδέδωκεν τῷ ξαυτοῦ Συγκέλλῳ. Àdeo Syncellus Patriarchae familiaris, et eius dignitas proxima, ut Timotheo vivis sublato , Ioannes Cappadox Presbyter et Syncellus CP. thronum ex Theophane conscenderit, Anastasii Senioris, et [ustini pariter primi temporibus Epipha- nius Syncellus loannis vice fuerit ordinatus. Anastasium Syn-

6) Lib. 3. Obser. in Codinum cap. 14. 7) Notulis ad Chrysostomi Liturgiam adiectis. (8) Lib. 7. cap. 32. 9) Lib. 6. cap. 9.

PRAEFATIO. 51

. cellum in sacras imagines σύμμαχον Germano Patriarchae ex pro : . missi condicto sedis haeredem instituit Isaurus Leo: ex quo, - reor, factum, ut Syncellus quivis renunciatus, quasi ad digni- tatem iure comparato, Patriarchae successor exspectaretur. Ex- — inde Stephanus Leonis Sapientis frater, et Basilii F. in Photii lo- — eum substitutus: Theophylactus quoque Romani Lecapeni filius, - Syncellus designatus Nicolaum Patriarcham excipere sperabat: demumque, ut apud Saracenos Seriphes defuncto Caliphae sur- rogatus, sic in Patriarchae locum prioribus, circa octavum sci- licet et nonum, saeculis (ut nunc Coadiutor Episcopo) iu Patri- archae mortui locum (qui mos sequentibus antiquatus) Syncellus succedebat; inquiunt Zonaras et Cedrenus in Constantino Mo- nomacho. Syncelli plures «posteriori aevo, ambito a pluribus eiusdem dignitatis honore, simul creati, eorumque nobilissimus lloorocvyxsiÀoc, perpetuus Patriarchae a dextris inter sacra mis- sarum aséecla !1^), curarum levamen, pater a confessionibus, negotiorum ac paenetotlius oneris particeps appellatus: cuius pa- riter ac sociorum eo processit ambitio, ut in publico Ecclesiae *consessu Metropolitis se praeferre, et supremum locum occupare mon sint veriti: ex quo confusam et perturbatam sacro Penteco- stes die festi solemnitatem legere est apud Cedrenum in Romani Árgyri vita, Ad instar Patriarcharum, haud imperii quidem successores, sed animae ad pietatem informandae, et consiliis . dandis idoneos, publicarumque rerum moderatores Syncellorum dignitate ornatos Praesules quosdam sibi olim Imperatores dele- gere; de quibus Cedrenus mox citatus narrat: dignissimus quo- que ae litteris excultissimus Protosyncelli nomen prae caeteris obtinuit; qualis Gregorius ille de Romana Ecclesia inter ardua concilii Florentini negotia bene meritus Ioannis [Imperatoris Pa- laeologi Spiritualis pater Ἡνευματικός a Phranze et Protosyncel- lus vocatus !!), Ex istis qua laudum amplitudine Protosyncellus noster Georgius occurrat commendandus, dicat, qui sublimio- rem virtutis gradum, invicti animi constantiam , antiquae fidei retinendae ardorem , et pro éadem fide tolerata ab eo tormenta minus ducet advertenda. Virum diíficili pro tuendis Ecclesiae sensibus certamine perfunctum, et eius ob id in Ecclesia Graeca diguitatem, ceu virtutis praemium, Anastasius Bibliothecarius temporum eius suppar scriptor, ac Syncelli paene perpetuus in- terpres observat his verbis. Georgius !1?) e/ecta 7Monastica vita, mundoque contempto , Christi se levi iugo et sarcinae magci- pavit: praeterea contra JHaereticos incessanti agone desudans, mullis verberibus, mundi Principibus contra Ecclesiae ritum saevientibus, diversisque poenis affectus est... Sic erga stigmata

10) Chrysostomi Liturgia sub initium, 11) Acta concilii et eius hi- storia ms. 12) In praefat. hist. eccles,

58 GOARI

Christi in corpore suo portans , tam pro fidei constantia, quam pro multarum virtutum. insignibus, sanctae memoriae Tarasii Jiegiae urbis Praesulis Syncellus effectus est. — Sed ne multa prosequar ,' sufficere arbitror , ad praeconium eius, quod a Sede approbatus sit postolica: quando scilicet. Picariüi eius una cum. trecentis quinquaginta Patribus in iNicaea urbe secundo convenientes universalem Synodum celebrarunt : siquidem et laus eius in eodem septimo et sancto concilio reperitur, Quot annos post habitam Synodum. superaverit , incompertum. Certe non nisi Tarasio e vivis sublato, eius nimirum mortis et Nicephori successoris anno tertio, qui ;Syncello 13) ipsi ab orbe condito se- xies millesimus et ter centesimus , ἃ Christi nalalitiis octingente- simus, et ex cerliori calculo 792 numeratur, scriptioni manum admovisse, ipse testis est certissimus. Quod autem scriptionis, quam id temporis exarabat, terminum, eiusdem scripta memo- rent ab orbis conditu 63592, et Christianae salutis 859 !*), librarii errorem haud Syncelli aetatem arguunt, qui virilis saltem ae- tatis et Presbyter consecratus, exhaustis non brevi tempore pro fide tuenda laboribus 15), concilio Nicaeno posteriori adfuit anno: 6279, a quo deinde praeterlapso ad 6300, quo se scribendis Chronicis addixit, annorum viginti et unius spatio, post annos duos et quinquaginta, nisi centesimum longe praetervectus me- ' dium illum Historiae textum attingere non potuit: cumque Theo- phanes insuper vitae superstes et operis suscepti continuator Leo- nis Armenii tempestate Christi 818. (et ex Theophanis ipsius et Georgii Syncelli computo 826.) e vivis excesserit, qua ratione Georgius morte praereptus ad 852 evolarit, incertum omnino. Excedentem annorum quinquaginta summam sp vel ςτιβ΄ vice, librarium ervf' substituisse, nullus, ut reor, sapiens iüficiabitur. Georgii Syncelli, quod reliquit, opus est, quam publico da- mus, Chronographia. Ea duntaxat oculis exposita, velut ignes nocturni per aérem volitantes, et errabunda sidera visui per te- nebras illudentia solis adventu extinguuntur, ita quae a variis au- ctoribus circa Georgii Syncelli, Theophanis, Georgii Hamartoli, aliorumque scripta hollücliéliaen temere subortae sunt, operis, inquam, istius vel unico intuitu in ventum et fumos evanescent, Cunctas Allatius diligenter pertractavit: nec repetendum, quod a praestanti praeoccupatum iudicio, sed quod discussit commen- dandum studiosus, et quod scripsit operosius perlegendum. Unum dico, Georgii Syncelli opus est istud, nec Hamartoli, Theo- phanis, vel Georgii etiam alterius Syncelli scripta cum istius mo- numento praecipuo temere confundenda. Habeat Hamartolus, Theophanes !9), et. Georgius etiam Syncellus alter (manifestus

13) Pag. 3 ét 6. 14) Pag. 207. B. 15) Ex Theophane. 16) Lib. 2. epist. CLVII.

PRAEFATIO. . 59

— est-autem his Scaligeri verbis, Georgium vestrum scito non esse eum quem. volebam , neque ulli usui ad. .Eusebiana mea esse : satis mirari non possum, qui factum , ut. duo nomine eodem | ddem tractent , qui. ab eodem principio. profecti , in eodem fine conquiescunt: idem. cerle in vestro Georgio principium , idem— - que finis, qui i eo, quem in animo, habebam , Regio nimirum: . infra: e£ tamen iste est Syncellus ut alter : sed. Deum immor- talem! quam dispar conatus huius vestri? nam vere dicam, nihil in eo deprehendere potui , quod me docliorem facere pos- seb, neque illum. legere aliud est, quam horas perdere). Ἠα- beat, inquam, Georgius quilibet alius. sua: Syncellus noster unicum hoc, quod.a mundi incunabulis ad Diocletiani deduxit aetatem , Chronicon sibi vindicabit. Eo describendo territi, vel Eusebii scriptis contenti nonnulli solam Syncelliani codicis par- tem, quae Pompeium Iudaeam armis subigentem inducit, vel Iulii Caesaris Monarchiae ponit fundamenta, sibi excerpendam rati, praevia, ut cernitur in plerisque MSS. parte tota praetermissa, quasi a Pompeio vel Iulio Caesare Chronographiam exorsus fuis- set Syncellus, et pars exigua tota foret Syncelli Chronographia, parum cautis lectoribus suggessere credendum. Quod igitur Grae- corum Christianorum Historicis familiare, velut Ethnicis Troianum ab ovo bellum retexere, a primo mundi conditi momento ad suam aetatem Chronographicum opus. digerere meditatus Syncellus, communi fato vitae et una consilii filum abrumpente, ad Diocle- tiani tempus substitit, et haesit scribens, absolvendumque Theo- phani amico superstiti decessurus commendavit. Quod autem observat titulus, quodque ipse praefaturus testatur, velut e di- versis calculis tesselatum opus, ita Chronographiae suae molem ex variorum auctorum scriptis collegit. Ex Africano et Eusebio quae decerpseris, eius cum Eusebii Chronico comparatio, et de Africano praefixa excerptis testimonia vel stylus, vel scripto- rum denique ad priora nexus, plenius arguunt, quam ut dubi- tari possit. Quoad licuit, et coniectura suggestum est, huius et alterius scripta, virgulis ad latus fixis, vel characterum va- rietate distinxi. Quae tamen Eusebio Scaliger adscribit in pro- pris excerptis, cuncta ex Eusebio deprompta, nisi me ratio mo- veat in adversum, nusquam assentiar: cum diversis annorum numeris, eam varietatem etiam confesso et exprimente Scaligero, Latinum eius Chronicon, et Excerpta nomen. illius ex Scaligeri placito praeferentia utantur; nec aliud Eusebium Graece, quam quod Hieronymus Latine reddidit (interpretem enim non Drevia- . rii auctorem sapientum usus vocesque Hieronymum celebrant), a nato maxime Abrahamo et Nini imperio scripsisse temere et in- consulto asserendum: sed neque variorum collectanea ex uno solo prodiisse prudens quis asserat, Enim vero cur excerpta Sca- liger studiosius ingessit, oblitus ea intrudere, quae cum excer-

b -GOARI

ptis maxime connectuntur. Historiis plerisque textus sacri ἃ Scaligero plane omissis, easdem in Eusebii textum referre quis vetat? Praeterea pluribus Eusebio, supra quam par est, attribu- lis, quae tandem Aniano Panodoro et aliis: auctoribus , quorunt multiplici foeta coagmentata Georgii ἐκλογή a Scaligero assignan- tur? Aut pluribus tandem, quae ad Praefationis istius caput ul- limum referimus, scriptorum fragmentis ex huius vel illius au- ctoris codicibus emendicatis et apud Syncellum non exstantibus, excerptorum substructionem cur censuit augendam? Belle qui- dem, quasi vanis Scaligeri imposturis litteratorum mentes expur- gaturus, testatur veritatis amicus ad Historiae limen de Syncello Theopbanes. 'O μὲν μακαριώτατος ἄββας Γεώργιος ὁ Σύγκελλος γε- γονος Ταρασίου τοῦ ἁγιωτάτου Πατριάρχου Κωνοταντινουπόλεως, ἐλλόγιμος dijo καὶ πολυμαϑέστατος, ἄλλους 78 χρονογράφους καὶ ἱστοριογράφους ἀναγνοὺς, καὶ ἀκριβῶς τούτους διεξερευνησάμενος, σύντομον χρονογραφίαν ἀπὸ dy μέχρνυ Διοκλητιανοῦ τοῦ βασιλέως καὶ διώχτου τῶν Χριστιανῶν. ἀκριβῶς συνεγράψατο, τούς τε χρό- vovg. ἐν πολλῇ ἐξετάσει ἀπριβολογησάμενος, καὶ τὰς τούτων δια- φωνίας συμβιβάσας n καὶ ἐπιδιορϑωσάμενος καὶ συστήσας, ὡς οὐ- δεὶς ἄλλος τῶν πρὸ αὐτοῦ, τάς 78 τῶν ἀρχαίων βασιλέων παντὸς ἔϑνους πολιτείὰς τε καὶ τοὺς χρόνους ἀναγφαψάμενος, , καὶ κατὰ τὸ ἐφικτὸν αὐτῷ τοὺς ἀρχιερεῖς τῶν μεγάλων καὶ οἰκουμενικῶν ϑρόνων, Ῥώμης T6, φημὶ, καὶ Κωνσταντινουπόλεως, ᾿ἄλεξαν- δρείας T8 καὶ “Δντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων, τούς τὲ ὀρϑοδόξως τὴν ἐκκλησίαν ποιμάναντας; καὶ τοὺς ἐν αἱρέσει λῃστρικῶς ἄρξαν- τας, καὶ τοὺς τούτων χρύνους ἀκριβῶς ἐνέταξεν. ἐπεὶ δὲ τὸ τέλος τοῦ βίου τοῦτον κατέλαβε, καὶ εἰς πέρας ἀγαγεῖν κατὰ ξαυτοῦ κόπον οὐκ ἴσχυσεν ». ἀλλὰ, καϑὼς προέφημεν, μέχρι “ιοκλητιανοῦ ἀὠναγρωψάμενος, τὸν τῇδε βίον “κατέλυσε, καὶ πρὸς κύριον ἐξε- δήμησεν ἐν ὀρϑοδόξῳ πίστει, ἡμῖν, ὡς γνησίοις φίλοις; τήν τε βίβλον ἣν συνέταξεν ἀτελῆ καταλέλοιπε, καὶ ἀφορμὰς παρέσχε τὰ ἐλλείποντα ἀναπληρῶσαι. Sanctissimi Constantinopoleos Ῥα- triarchae Tarasii Georgius bbas quondam Syncellus vir exi-- mius εὐ eruditissimus , multis Chronographorum et. Historico- rum libris evolutis, et non vulczari diligentia examinatis, com- pendiariam, ab 44damo ad Imperatoris et Christiamerum perse- quutoris Diocletiani tempora Chronographiam scripsit; discus- sisque studiose temporum rationibus, ad invicem comparavit, emendavit, ac, ut nullus ante eius aetatem , solertissime com- posud: priscorum, insuper regum οὐ nationum. universarum statu eb regimine annotato, singulorumque , quantum. licuit, observatis aetatibus , supremarum ek universalium Sedium , fo- ;zute dico, εἰ Constantinopolis, Jlexandriae, dntiochiae, εἰ JHierosolymorum, sive qui sanis dogmatibus , ceu pabulis, .Ec- olesiam aluerunt, sive qui per vim et latronum more princtpa- iu arrepto, haeresum. pravitate gregem, infecerunt, | Pontifices

PRAEFATIO. 61

énumeravit , et eorium, tempora et annos egrepio ordine digessit, Enim vero cum. vitae termino praereptus, «d propositum finem non potuerit opus inceptum, perducere, sed, ut praemonuimus, scriptis solummodo quae Diocletiani attingunt. aetatem , vitam hanc mortalem deseruit, et cum recta fide ad. Dominum profe- » clus, nobis velut sincerioribus amicis, quod fuerat molitus, opus imperfectum simul reliquit, et ut, quae desiderantur , ab- solveremus praebuit argumentum. | Àn Eusebi tantummodo exscriptor, an non potius germanus Chronographiae scriptor Georgius Syncellus, qui quasi ex ubere segete messe collecta, non ex uno vel nonnullis, sed ex auctorum copioso numero, og οὐδεὶς ἄλλος τῶν πρὸ αὐτοῦ, proprium ἐκλογῆς volumen compo- suit? Certe styli diversitas, non simplex compositionis ordo, va- riata quoque frequentius temporis numerandi ratio, auctores pa- riter diversos, non unum Eusebii manibus versatum opus, sed yariata scriptorum monumenta, quae sibi adiumento Georgius adscivit, palam arguunt; adeo ut non ita concors et sibi simile per contextum omnem sese referat Eusebii Chronicon, quam inu proferendis prioribus Genearchis, diluvio describendo, Noóéa po- 'steritate recensenda, vel Israelitici populi in Aegypto sub iu- dicibus, sub Regibus tractanda Historia, Gentilium quoque omnium, Ássamonaeorum, Bomanorum ordinandis imperiis Georgius scribendi genere discerpens, et a sese deprehendatur alienus, | Eam ob rem ingentem licet Eusebiani Chronici partem, non £o£um. opus Eusebii totidem verbis, ut lectori Scaliger 17) imponit, in sua Chronica Georgium transfudisse non invitus fa- tear; integram tamen Georgii Historiam Eusebio refundendam, Scaligeri excerpta Eusebio quaeque inscribenda, et ex Georgii scri- ptis Eusebium posse redivivum excitari, nec probabit Scaliger, nec credent eruditi. Sed nec centum ex partibus mutilatum Eusebii, quale exstat, Chronicon, adeo ut nec centesima eius supersit pars, nec crudeli genere laceratam, Cedreni Historiarum Synopsin, et carnificinam breviatorum passam, neque Georgii, quem manibus tenemus, textum sic mutilum, ut ex eo plura desiderentur quam supersint, non respuenda demonstratione Scaliger declarabit, Sci— licet ante positum ab Eusebio Abrahae natalem annum , quamvis in eius Chronico Canone, quae de Genearcharum Noe posteriorum, et Aegypti Dynastiis ex eo Syncellus noster transscribit 19) , iis qui supersunt codicibus nullatenus occurrunt, ecquis tamen ideo centum partibus Eusebium truncatum, nec nisi velut excussis ramis tenuissimum stipitem, ita resectis Eusebii monumentorum venustioribus, ut sic dicam, partibus, horrida tantum, nuda, et squallentia eius ossa relicta nobis affirmaverit? Assyriorum et Sycioniorum imperii exordia, Aegyptiorum Dynastias primas,

17) Animadvers, in Emseb. pag. 241. 18) Pag. 55 et seqq.

62 | GOARI

Abrahae a Noéo diluvio maiores in Eusebii libro secundo, qüi Chronicus Canon, desiderari assentior: omiserit haec Hiero- nymus interpretari, vel temporum calamitatibus exciderint, totus exinde periit, vel potiori membrorum cumulo mulcta- tus Eusebius? Ridiculum. Cedreno quoque Synopsis adscri- pta, Cedreni, qualem habemus, foetus est germanus: nec prae- ter Historiae Synopsin Historicum volumen ingentius Cedrenum peperisse antiqua Cedreni exemplaria, vel diversorum a Scaligero somniante auctorum testimonia palam eloquuntur. Georgii tan- dem nostri opus, ἐκλογή, ordine ad narrandum accommodato cvv- ταγεῖσα potest etiamnum conspici: quid fictas aliena ignorantia παρεχβολάς surrogat, et invitis obtrudit? At napbigolug ἀπὸ Γεωργίου τοῦ Συγκέλλου verba ante lemma operis concepta testan- tur, inquit !?): eadem ipse pariter lego: verum calamo a libra- rii manu quam diverso; rudi nimirum manu et agresti, recen- tissimo charactere, qui non scribentis imperitiam modo, sed et iudicantis arguat inscitiam. Eadem insuper a subiecto lem- mate cum sint disiuncta, ab opere toto aliena se profitentur: vi- ciniora multo et coniunetiora in modum hunc ante opus ipsum expressa: Τεωργίου ἸἹΜοναχοῦ χρονικὴ ἱστορία ἀρχομένη ἀπὸ ᾿ἀδὰμ καὶ διήκουσα μέχρι τοῦ Ζιοκλητιανοῦ" vel in Ambrosiano Codice Mediolani, de quo memoratus Allatius : Xpovixóv σύντομον ἐκ διαφόρων χρονογράφων καὶ ἐξηγητῶν, συλλεγὲν καὶ συντεϑὲν ἀπὸ Γεωργίου MoveyoU καὶ 2ivyxéAlov. His, quibus etiam editio- nis titulus, nisi germanior extitisset, effingi poterat, nulla de excerptis mentio, sola sinceraque proponitur Historia. Aliis denique toti operi proximius affixis, "ExAoy) χρονογραφίας cvv- ταγεῖσα ὑπὸ Γεωργίου Moveyov, cett, Chronographicam quidem Georgii collectionem , non ita ex eius Chronographia amalecta quaedam. Excerptum denique ab aliis auctoribus Chronogra- phicum Breviarium, illud vero Chronographici a Georgio insti- tuti Breviarii excerpta continere Grammaticus nullus vel etiam ferulae subiectus somniaverit, Quam» mutilus (instat Scaliger) liber ille ad nos pervenerit ,' colligere licet ex multis locis, in quibus aut quorundam meminit aut quaedam. promittit Geor- gius, quae tamen nusquam comparent. . Sane mutilus est iis in codicibus (plerosque vero novi, quosdam contrectavi, alios reé- ferunt ipse Scaliger et Allatius 29), quibus, ut sola separataque Ecclesiae promeretur aut haberetur Historia, praetermissis Gen- tilium antiquorum imperiis, sepositaque etiam et intacta Hebraeo: rum Reip. narratione, quae ad Ecclesiam, et Ecclesiae nascen- tis, Christi Domini, Pontificum nostrorum, et cum his coniuncti Bom. Imperii notitiam duntaxat pertinere videbantur, sola le- guntur reposita. At haec non ita contracta Georgii Historia, néc scriptorum mutila Synopsis, quam fragmentum quoddam con-

19) Animadvers. pag. 241. ^ 20) In epistolis. Diatriba de Georgiis. '

PRAEFATIO. 608

- spicuum, et Historiae a Georgio digestae postrema pars; eadem- que saepius visa et frequentius occurrens, ut fragmentum breve operis totius loco, vel ramus praecisus in terram fixus, arboris - vice haberetur, effecit. | Hinc nonnihil licet variantes fragmenti - eiusdem tituli: Hic Barberini ex Vaticano priore codicis, de quo | postmodum, Τεωργίου τοῦ εὐλαβεστάτου μοναχοῦ καὶ Συγκέλλου γεγονότος Ταρασίου τοῦ ἁγιωτάτου ἀρχιεπισκόπου ΚΠ. σύνταξις, ἦτου χρονογραφία ἐν ἐπιτόμῳ ἀπὸ τῆς βασιλείας Ἰουλίου Καίσαρος Ῥωμαίων ἔτους ἀπὸ κτίσεως κόσμου , ευλὸδ΄ μέχρι τῆς βασιλείας τοῦ πρώτου ἔτους Διοκλητιανοῦ € ἔτη eof ὁμοῦ ἔτη Tuy. Principium Πομπήϊος ovv πολιορκίᾳ λαβών, prout pag. 999. Scribit Vati- canus numero 154. "opi τῆς Ῥωμαίων βασιλείας. | Principium. Γαΐος Ἰούλιος Καῖσαρ ἔτη ε΄ μοναρχήσας, prout pag. 808. iterum alius et alius in Regiis et alibi. Ex titulis, ut fragmentum opus totum reputaretur, nonnunquam error, quandoque suspicio. Quid moror in istis? De fragmento nulla cum Scaligero discepta- tio, qui Georgii ἐκλογήν integram, quamvis nullus sit ita iudi- candi locus, pronunciat mutilam Epistolarum libro secundo ?!). Àn non ipse sensus indigens sanioris, qui proprio nimis abundat? et, mutilus, repetit, Georgi δεν ad mos pervenit : imperfe- ctum non inficior: auctor enim urgente fato τὸν σχοπόν, alio codice κόπον καταλέλοιπε, nondum. absolutum opus reliquit, superius habet Theophanes, ad Diocletiani aetatem, quod ad annos ulterius quingentos et aetatem suam deducere meditabatur. Omnino mutilus: nec enim, quod memorat, exhibet, nec quod promittit, exsequitur. Ubinam voluminis istius? Tacet accu- sator. Eius nomine dicam et crimina scribam? Pag. 95. Pa- schalemi tabulam editurum se pollicetur. κχατὰ δέοντα τόπον posuit ille: vitae non habuit, qui tempori reperisset locum? Pag. 103. reges quatuor Tanitas recenset, ὡς ἑξῆς ἐστοιχείωται: nec tamen deinceps adest Catalogus. Ab auctore omissus: excidit librario: vel forsan Tanitae reges illi Eusebii Dynastiae 17. sunt pag. 61 et 62, quorum annos 251, versio Latina pag. 103. con- sentiens expressit, Pag. 290. Aegyptiorum Regum deest pro- missus laterculus. Verum suffectus in notis: isque brevis adeo, ut exigua lacuna dignus sit excipi. Suae sunt etiam voluminis istius aliae lacunae: at non frequentes, nec amplae: illudque, o Praeclare, est, quod lector quivis eruditus mecum deplorare, vel saltem potest advertere: non alienae quidem audaciae manu diminutum, sed auctoris proprii orbatum cura, et eiecli prae- mature, vel parentum sollicitudine destituti foetus instar, in- tempestivo partu lucem adspexisse. Propterea quippe morte raptus Syucellus εἰς πέρας ἀγαγεῖν τὸν ξαυτοῦ κόπον οὐκ ἴσχυσε, ex Theophanis testimonio : temporum occepit Historiam, verum

21) Epist. 160 et 161.

64 GOARLU

ad metam usque non perduxit: operis partes tersas et elimatas reddidit nonnullas, quasdam rudi et pingui Minerva plane hor- ridas et insuaves; summatim dicam? Georgius scribebat, at non. recensuit, castigavit, expolivit opus: quod memorat, praeter- miltit, quod promittit, non poluit exsequi. Quantae vero sub dictante quantumvis diligente et attento interseruntur oscitantis exceptoris hallucinationes? Quot vitiis scripta sua non resper- gunt librarii? At de his commodior sequetur observatio: inte- rim quod praemisi, quodque contendi, severissimo disceptatori me probaturum confido, ta est, inquam, Georgius scribebat, at non recognovit 22), Quid enim si retractasset, natalem Ma- thusalae diem in annum a mundi conditu 1987. Africani, vel supputum eliam proprium sequutus, coniecisset: mox vero quasi scripli poenitens, et scribendorum haud praescius ??) , imo cum sibi, tum Africano contrarius, Mathusalam eundem anno 1273. natum non fuisset veritus asserere? Scriptis recognitis et castiga-- tis post annos vitae 969. a. mundi 1973 ad 9242 et diluvium, Mathusalae mortem ponere, mox horum immemor, Deo zo$,

oUg οἷδε τόπους καὶ τρόπους una cum Enoch Mathusalam ser- vante, eundem annis 14 diluvium ipsum superasse, et annum numerasse 9956 potuit afürmare ?3)? Quid? An non obitus Ma- : thusalae tertius ad annum 2236. pag. 22. G. refertur, a quo mo- rosius discutiendo, quod commentantis id sit munus, abstineo, Hic ego Scaligerum familiariter convenio: quod Syncellus pagina eadem 21. semel, et rursus Noé ortum, et ortus annum exponat, et pagg. pariter 62. B. et 69. A. de Dynastia decima octava, de Amosis regno, Mosisque sub eo natali conceptis verbis eadem ex Africano iteret, eadem insuper et non immutata de Sedecia ex Africani Hortabiohe pagg. 219. et 293. in medium adducta, com- munique totius orbis diluvio saepius descripto et inculcato, Egre- gororum historiam longe priorem denuo. velit repetitam, praeter haec, secundi Cainan affirmandi, regis sub quo profectio ex Aegypto suscepta, captivitatis annorum, et huiusmodi reliquo- rum fiat assertor supra modum importunus, si dictata recoluis— set, in haec unquam vitia vir ἐλλογιμώτατος fuisset prolapsus? Ex Chronologiae tabulis ad ipsius Syncelli numeros effictis para- chronismos Syncelli proferam sole clariores? Ut variis auctori- bus et libris ad. ἐχλογήν consarcinandam usus, variantibus quo- que calculis hominis eiusdem aetatem, vel imperii seriem totam prosequatur, ex hac in alteram opinionem transeat, scriptorum eiusmodi ὠντιλογίας admittat, quae vel mente confusum , vel auctorem arguant penitus immemorem ? Confer pagg. 68 et 69. cum alia 126. Illae accuratissimo , si vere gloriantur, computo

22) Pag. 30 et 81. B. 93) Pag.cifata 90. 4) Pag. 20. citata et 11 . Ξ : | ^

ἶ PRAEFATIO. 65

- fulcitae Mosen a mundi conditu 3732. lucis et vitae factum con- sortem , succedente postmodum mundi 3812. captivos Israelitas E ex Aegypto. liberatós trans mare rubrum in desertum eduxisse,

- haec non nisi 3737. Mosen ortum, 3816. déinde ducem pr ofez - ctionis populo se dedisse narrat: Babylam sub Decio fidem san- guine sanxisse pag. 3623. C. sub Numeriano pag. 386. B. meinorat occisum. Praeterlapsos ab Alexandri morte et stabilito Graeco- rum imperio ad illud idem penitus eversum et Cleopatrae necem apud Syneellum forte requires annos? Eosdem numero 298. mox 300. alibi 302. circumscripsisse notarum pag. 80. sub initium de- clarat. "Taceo Imperatorum inter sese et cum Pontificum aeta- tibus discordes Imperatorum annos, quos vel in consensum revo- cant, vel in melius restituunt scholia: et quae demum Petavius pro solertia , vel ex veri prosequutione Scaliger ipse in Georgii scriptis deprehendit, vitia praetereo. Concludam verbo commo- dius, quod pluribus exponere onerosum et grave. Syncellus πολυμαϑέστατος et ἐλλογιμώτατος a Theophane: habitus in unum coniecit plurima: nihil quod ad Historiam tempori coniunctam pertinet, omisit, vere ἐλλόγιμος : ex diversis varia coacervavit,

digessit ordine, quae ad perfectum et summum fastigium evehere mors prohibuit: quare quod de Historia prosequenda sibi a mo-- rituro commendata scripsit Theophanes, de Chronographia re- licta in melius emendanda fidens pronunciabo: βίβλον ἣν συνέτα- ξεν ἀτελῆ καταλέλοιπε, καὶ ἀφορμὰς παρέσχε τὰ ἐλλείποντα dva- πληρῶσαι: lbrum, quem, composuerat reliquit impe: fectum, oc- casionemque simul praebuit, ut quae desiderarentur in illo ali explere aggrederentur. Animadverterat equidem longe me prius errores operis istius praecipuos, qui libro Syncelli desuribendo ánte annos sexcentos operam exhibuit amanuensis , vel alter rur- sus antiquior, at certe vir non imperitus et rei Chronologicae ignarus, ex cuius exemplari MS. nostrum istud fuerat primitus excerplum. . Is nec auctoris inscitiae, nec oscitanliae cuipiam,

sed audaciae librariorum soli, et praecipiti quorumdam quas- cunque res immulandi consilio perturbatos annorum numeros,

et errores opus omne vitiantes adscribit, Insignissimo itaque ani- maàdverso, ad pag. 231. marginem medium. observat: «era τὸ παραδραμὸν σφάλμα τῶν Καλλιγράφων εἰς τοὺς τῶν βασιλέων χρό- vove ἄλλα τέσσάρα ἔτη κατὰ" προσϑήπην εἰς τοὺς Χαλδαίους κεί-- μεναΣξ Calligraphorum temeritate annorum quatuor excessur irrepsisse: et ad Chaldaeorum regum aetates illo superfluo ad- dunclos, Erratum aliud nón absimile observaverat prius in ae- stimando annorum numero; et, τοῦτο οἶμαι σφάλμα ἦν ἐκ τῶν Καλλιγράφων: lapsus, ait pag. 159. ex amanuensium errore totus processit: eo sdemque excessus àc defectus omnis reos agit pag. 148. οἶμαι δὲ ὅτι αἱ προσϑῆκαι καὶ ἐλλείψεις τῶν ἐτῶν dt αἰτίας τῶν Καλλιγράφων γεγονασι. Perspectis hisce, mautilatum

Georg. Syncellus. 1. 5

66 GOARI

hoc Georgii opus nemo sapiens affirmabit, sed vel, ut prodit, haesisse imperfectum , vel Calligraphorum facinoribus foeda men- darum copia fuisse respersum. — Haec abunde de Syncelli persona et opere: quod porro fuit eidem operis istius suscipiendi, si ta- men assequor, consilium, qua par est brevilate sequitur decla- randum.

Fuit autem illud cum , prioribus, imo Chronographis cun- clis commune propositum, ut, χατὰ τὸ ἐφικτόν, ex intimi Theophanis sententia, ad temporis mensuram et intervalla rerum ab orbis conditu ad aetatem usque suam gestarum compendiariam institueret descriptionem: privatum vero, ut temporum rationi- bus ad exactissimum canonem revocatis, cunctisque orbis totius Principibus, et nobiliorum Ecclesiarum Praesulibus ad aetatum suarum sedes dispositis, servatorem verum Dei filium, expletis ab orbe posito annis 5500. et ineunte 5501. mensis primi et heb- domadis die primo, secreto in Mariae Virginis uterum illapsu, mor- talibus indutum exuvis parem cum peccatoribus naturam divino - foedere sibi coniunxisse demonstraret. Ea porro numeri mensura cum Africano concors, mediis autem intervallis nonnunquam dis- sidens, Africanum in plerisque oppugnat: in primis autem Eth- nicum illud opinatum, quo ante Christi in terras adventum my- | riades annorum plurimae statuuntur praeterlapsae, ceu fidei po- sitaeque annorum summae repugnans, animi stylique summa con- tentione sibi proponit evertendum: hoc, inquam, consilio Bero- sum Chaldaicarum rerum origines, et Manethonem Aegyptiacas antiquitates prosequentem, Alexandrum Polyhistorem et Abyde- num nova et inaudita circa diluvii eventum comminiscentes ani- mo, annorum myriadas ab. eis fictas, excogitatam quoque ante diluvium 56) (quae a Scaligeri scriptis haud abhorret) Babylonis substructionem, inanesque de animalibus Oanne?6), Annedoto, Omo- roca caeterisque portentis fabulas, quo potest argumentorum robore propulsat, et erroris vitium veri medela castigare studet, Africanum deinde (cuius asseclam Alexandrini Chronici auctor 57) se praebet), communi 70 interpretum calculo diluvium posterius as- signantem 28); praetermisso, quem Lucas in evangelio memorat, Cainan secundo , eiusque annis proprio resectis, alio Chronogra- phiae loco non debitos inserentem annos; Ogygi ??) praeterea Deu- calionisque 3?) diluvia spatio quam dissita in idem tempus revocan- tem, tum Phylarcharum Iacob filiorum natales dies in sequiores terminos, Assyriique regni exordium ex pravo calculo transferen- tem falsi convictum ?!); ad haec Abdoni iudici ??) annos viginti textu sacro reluctante concessos, et ad Sedeciae annum primum Ba-

25) Pag. 14 et seqq. 26) Pag. 30 et seqq. 27) Pag.20. 28)Pag. 62 et aliis. 429) Pag. 70. 80) Pag. 105 'et seqq. — 81) Pag. 165. 92) Pag. 219 et 223.

PRAEFATIO. 67

bylonicae captivitatis devincta exordia, et circa Cambysem et Na. buchodonosor admissum errorem ??), Hyrcani el Herodis tempus prave distributum; Christique demum servatorem aetatis annis solummodo triginta et uno amplius ab eodem circumscriptam non ferens, quibus potest arte et viribus insectatur. Haec nihilo se- cius ab Africano asserta aequior perpessus est Georgius, nec stylum propterea severiorem in eum exseruit: plus satis animis in Anianum et Panodorum invectus est 55), et eorum Chronographiam in Gentilium Haereticorumque anilia commenta sese inflecten- tem deiiciendam ratus, viros pietate commendatos, sententia for- midolosos (nam Berosi Manethonisque fabulas et innumeras anno- rum periodos ad Scripturae mentem, et temporis sparsim per eam memorati mensuram traxisse dicti sunt), oratione lacessendos et valido rationam pondere atterendos aestimavit, Eam ob rem quicquid de Babylone et Aegypto ceu diluvio ?9) prioribus sugges- serunt excipiendum ; quicquid de Saris, Neris et Sossis in annos nostros commutandis subtilius exposuerunt, quicquid inter anti- quas Historias commenti nomine dignum temperato allegoriae sensu mitius interpretandum suaserunt, id omne Georgius 36) asper- natur et reiicit, et a piorum mentibus semper arcendum admonet:

quin eliam Panodorum annis duntaxat septem aeram Christia- nam ad annum a mundi conditu quinquies millesimum et quin- gentesimum ab Africano 37) prius devinctam suo calculo prae- verlentem, quod Georgius iste posteriorem probandam decernat, Panodorum, inquam, Alexandrini computi auctorem postmodum habitum, et ob concordiam inter annos mundi, Christi aeram, et

ándictionis numerum feliciter instauratam eruditis omnibus com- - mendatum, ipse opinatorum tenacissimus non sine reprehensione praeterit. Abripit iam nos hinc losephus Scaliger, et de dissidiis inter Georgium et Panodorum motis parum sollicitus, ad gra- viora, quibus Eusebium Georgius insecutus est, mentem et ocu- los avocat 38): e£ sic ipsum, inquit, Eusebium Georgius iste Syncellus, ubi quid ille paulo alienius a vero dixit aut fecit, ita exagitat, ul, ubi usus venit, raro hominem sine acerba obiur- galione aut contumelioso dicto dimittat, Quorsum vero quo- rumque postulat? Cuius ergo cum Eusebio Georgius iudicio de- certat? Sparsim et casu Scaliger recenset in animadversionibus : ad haec fere capita discrimen omne contrahitur, luniorem Cai- nan quemadmodum prius Africanus, ita Eusebius omisit 39): Aodi iudicis annos decem non observavit: alienigenarum quoque po- testatis in Israelitas iudicum tempore exercitae non Rhumeravit annos. Dynastias Aegyptiacas foede mutilavit, debita regni aetate. privavit. Aphophim Aegyptium. Ingens eius de Assyriorum re-

33) Pag. 236. 34) Pag. 33. 35) Pag. 16 et seqq. 86) Pag. 78 etseqq. 37) Pag.326. 88) Animad. pag.241. 89) Pag. 36

68 GOARI

gibus hallucinatio, circa codicum sacrorum usum fides instabilis, et his observari promissis, eius ad alios inconstans fransitus, prooemium Canonis totum erroribus scatens, filiorum Iacob náta- lis dies apud eum sede propria motus, Mosique Cecrops tempore falso coniunctus, Phacee anni ad aéquüm nümerüm apud eum non prorogantur, Àmos regis praeter debitum augentur, Astyagis iterum minuuntur , cliptivitatis statuuntur extra limites, in eius denique scriptis nihil non confusum et perturbatum ἭΝ Levia forent haec litis in Eusebium agitandae capita nisi convitiis etiam crimina causaretur, ac modo pag. 153. ἐμβρόντητον, fulminis zclu, stupefactum it attonitum, φρόνιμον κατὰ ἀντίφραδιν, sensu locutioni opposito prudentem pag. 168. et pag. demum 364. μα- ταιόφρονος ᾿)ριγένους ὁμόφρονα cum vane sapiente Origene una sapientem vocaret. Subtilius utrum vel animosius his sese op- ponat vindex Eusebii Scaliger, incertum. —Obiectorum quaedam, ceu verissima, admittit; propriis rationibus alia se depellere pu- tat; sparsimique per animadversiones tria Georgii levissima di- cteria fert gravius, et plenis accumulatisque plaustris Georgio contumelias ab Allatio *!) collectas hasce rependit, famzarz per- tinacia, validum , non praeter solitum levem , hallucinantem ac delirum , insigniter delirum, stultissimum, indigna dictu plera- que evomentem, latratorem vecordem , plane puerilem; addam ego, Jairantem canem, Jrivolissima enunciantem , durum pro more persecutorem, μεμψίμοιρον et φιλόμομφον , appellans. At haec indigna Philosopho, animoque ingenuo sunt, Allatius meus pronunciat. Satius est sine istis contureliis de erroribus admo- nere ef graviora prosequi.

MS. ex quo editus hic codex, Regiae Bibliothecaé suppellex insignis est, et eam locupletat. Ante annos centum et quadra- ginta quinque Corinthi repertus, felicem nactus est emptorem, et venditorem probavit liberalem. Nummis aureis quatuor dun- taxat ibi comparatus Ioannem Abramum habuit possessorem: nunc - auro purpuraque tectus illius gazae pars est praestabilis, cuius rerum excellentia pretium commendat, et ex possidentis maiestate pretium supremum accedit ἡ παροῦσα βίβλος, testis est ipsius epi- graphe ἐπριάϑη παρὰ Ἰωάννου “Δβράμου ἐν Κορίνϑῳ Πελοποννήσου ἐν ἔτη αφξ. NosuBoto μηνὶ κοσμικοῦ ἔτει fi μετὰ τὴν (τοὺς) ἀπὸ Βεννέτων ἀποστάσεως χρόνους c διὸ χρυσίνων τεσσάρων. Usum illius ita desideravit Iosephus Scaliger, ut illius consequendi spe frustratus, susceptam Eusebii reparationem vellet dimittere, quam, ut sibi fingebat, imperfectam absque illius ope nollet pu- blicare. Furto ex Regia Bibliotheca periisse, ut mnunciabatur, aliquamdiu frustra credidit, ex lib. 2. Epist. 151 et 152. Lugdu-

40) Pag. 62. 67. 69. 79. 168. 116. 164. 203. 214. 216. 226. 326. 41) Diatriba de Georgiis.

PRAEFATIO. 69

num Batavorum ad se deferendum Marco Velsero significat epist. 155. accepisse indicat obscure geminis sequentibus: penes se te- nere, nec lacunosum, qualem Vaticanum, si tamen aliud quam Íragmentum est, gratulatur epist, 159. Describit ad epist. 161. - .onceplis verbis. ConZnet paginas 930. memóraneas longitu- ᾿ς dinis pedalis, latitudinis dodrantalis. | Sed resectae sunt ab Hi- storia Imp. Faleriani ad terium Imp. Probi. Character bonae notae, vetustus , qui tempus annorum circiter pc praefert, | Et rursus epist. 163. coxxx folia membranacea pedali longitudine, dodrantaéi latitudine; praeter tria, ut veritas fert, quae perze-. runt. Non puto, scribit eadem epist., vetustzorem Georg codi- cem eo, quem in manibus habemus, nunc exstare. | z£nte sexcen- 1os annos scriptum arbitror: στοχαστικῶς ommino et ex iudicii facultate singulari: MS. quippe προσγραφή ad continuatorem Georgi Theophanem, et huius Ioannem Grammaticum eiusdem librarii manu adiecta Codicem anno Constantinopolitani computi 6521 exaratum testatur. lle a Christi anno natali millesimus est et vicesimus primus, a quo ad annum, quo scribebat Sealiger sexcenti ferme intercurrerunt: ad praesentem 631 elapsi, Vetustus quantumvis codex, integer est et sanus, foliis tribus exceptis, qzzbus, teste memorato scriptore, res a 'aleriano ad Probum Imp. continentur: quondam vero ab niquario, qui descripsit , multis partibus mutilatum codicem; et, -Anti- quarium multa sibi im tollendis iis permisisse, quae abesse non aliter quam ex ipso auctore perspicimus: quum et ordinem anteverterit Georgii, et multa quorum Georgius meminit, omise- rit, commentum Scaligeri est epist. 161. 169 et 163. in prae- missis abunde refutatum. Is idem itaque cum mihi, tum Sca- ligero communis codex, nec alium integrum se nactum , et quae obtigerunt fragmenta desideriis non fecisse satis, citatis epistolis sparsim conqueritur. lnutegrum laudavi codicem, ex potissima nimirum contextus auctoris serie, quem nihilo secius paucis la- cunis deturpatum, a librario frequentibus locis vitiatum monui in praemissis, quod vero folis disiunctis vel prave conformatis resarciri et religari necesse fuerit, ora resecta, resectas quoque, et ex parte corrosas marginum annotationes plurimas, vel quod revolvendo libro manu saepius terantur, obliteratas animadverto. Georgii Syncelli MS. codicem alium integrum exstare nisi unum vel alterum non audio: ex.Kegio descripti numerum non augent, ceu nec bene multi, qui plerisque Bibliothecis a Pompeio vel Iulio Caesare incipientes trecentorum circiter annorum Historiam cou- ünent et partem operis, molis totius vice, repraesentant. . Quid operae tandem circa 8yncelli laudatum opus praestite- rim, vel praestare contenderim, lectori benevolo inquirenti, quod dicendum praemiseram, paucis aperiam sincerius, Georgii opus, haud meum, publico daturus, Syncelli textum verba apices fide-

,

70 GOARI

liter excerpta, et cum apographo Regio fidelius comparata 81 reddidero, ad auctoris mentem lectorumque editionem huius- modi praestolantium plurimum me tribuisse ratus, et suscepti oneris partem exsolvisse, non exemplar adeo quam apographum Regium iu antigrapho fideli evulgandum curavi. Lacunas eam ob rem, verba deformüter transposita, defectus nullo vel levi labore reparandos, in numeris hallucinationes, voces barbaras, orthographiae illata vulnera, graviores amanuensis errores, quos apographum, ut legi potest, obtulit , in antigraphum et editionem pariter recipiendos decrevi: ut eo gratior appareret Syncellus, quo inemendatior et incomptior prodiret: nam quandoque Incomptae collo sic placuere comae.

Et naevis nonnunquam pictae tabellae tanta laus accessit, ut abs- que illis et faciei venustas, et arlis ad prototypum veritas im- probata maneret, Mendas tamen illas stellula inter textus seriem confixas, adiacens verbum virgulis inclusum , vel pari stellula marginalis correctio adnotata in meliorem sensum restituit: quae si prolixiori sententia textum interpolet, vel clarius explananda sermone indigeat diffusiori, quae, inquam, huiusmodi est, ne marginem nimis oneret, velleviorem occupet locum, et confun- dat ordinem, ad notas commodius remittitur: ex quo factum, ut interpolationum notarumque simul admixtarum συναγογῇ ge- minus hic titulus praemissus habeatur: Jrmendatzones et ZInnota- tiones, Frequentius tamen expetitas fateor correctiones non ad- iectas, quod consilii, non oscitantiae opus, quod nimirum nu- meris succedentibus apponendae, priori vel etiam alteri annexae, eodem indicio continuentur in reliquis; et velut reliquis appositae mente omnino teneantur.. Àd correctionis textus alia me addidisse non inficias iero: titulos videlicet nonnullos ornatui, vel adhibendo discrimini inservientes. Hi ad MS. marginem reperti, in editi textum commode deportati, aut non exstantes ex necessitatis officio in- irusi: huius autem vel illius generis quicunque fuerint, ex so- ciis annotatiunculis in ipso margine dignoscuntur. Editione porro ista, cum authentico Regio accurate collata; codex postmodum uterque cum Scaligerianis exeerptis non perfunctorie compara- tus. Habet vero Scaliger Eusebii, quae iudicat, Excerpta à Graeci textus Thesauri temporum pag. 9. ad secundam supra se- ptuagesimam: qui sequitur Eusebii Chronicus Canon Graecé red- ditus Georgii imitatio, et Eusebii translatio, non Eusebii ex Geor- gio excerpta sinceriora: Africani nonnulla ibidem obvia, cum inter Eusebiana passim, tum maxime textus Graeci pag. 355. et succedentibus repraesentantur:; reliqua Georgii nomine scripta, vel Àniano et Panodoro certo adscribenda inter animadversiones sparsim reiicit Scaliger: atque ita, quod aiunt Physici, Syncel- liani operis. materiam primam scrutatur , repertamque in partes alias ex animi bene placito distribuit, Haud equidem plura dis-

E PRAEFATIO. — f

- €issi Cecropis pater, aut per frusta crudeliter divisi Itys inno— . xii membra Procne et Philomela, quam ille Georgii fragmenta dispersa recoxit, condiit, apposuit. Istam igitur Georgi edi- lionem per excerpta et Scaligeri fragmenta quaevis ita venatus sum et assequutus , ut quae foliis quibusvis ordine suo hic com- posita, eadem huc illuc et perturbatim in temporum thesaurum dissipata, nullo negotio, ex indice ad pagin. 504. oblato repe- riantur. Posthaec cum istius modi nostrorum et Scaligeri scri- ptorum comparatio Georgiani textus a librario corrupti non le- ves coniecturas , quin etiam optimae notae suggesserit observa- tiones, et ex adverso sanas Georgii sententias, accuratos et sibi succedentes aetatum numeros, verbis apud Scaligerum transpo- sitis immutatis ac mutilatis fuisse vitiatos, brevius dixero, Geor- gi et Scaligeri textus numerum omnem superantia discrimina deprehenderit; ea cuncta locis propriis referre, et ad pagg. 512 et 516. annotare a proposito nusquam alienum iudicavi. Quor- sum ita? Ut Georgii textui accommodatae a Scaligero animad- versiones nullo labore, sed quam citius oecurrant; ut Scaligeri curis et studio sua laus non denegetur; ut a respersis.posthaeo per eius scripta mendis non indiligens et curiosus lector sibi cavendum prospiciat; ac Eusebii denique nil minus, quam Eu- sebii excerpta sibi persuadeat, ceu quae plurima veterum au- ctorum dicta apud Georgium non exstantia, et an scripserit Eu- sebius ignorata, nulla conscientia, in Eusebium suum Scalige- rum intrusisse noverit. Loca sciscitanti occultanda non arbi- tror. Sunt illa thesauri pag. 4. ἐκ Τιμοϑέου τοῦ Χρονογράφου περὶ κοσμοποιΐας. pag. 7. ἔτι περὶ τῶν αὐτῶν βασιλέων Αἰγύπτου. pag. 18. ἐκ τῶν Ἰστιαίου Ιιλησίου, cum iis quae ad pag. calcem prosequitur. pap. 19. περὶ τῆς καταστροφῆς τῶν πέντε πόλεων. pag. 20. ἔτος ρ΄ ᾿ἀβραάμ, et quae succedunt. pag. 21. Pericope haec: ξξηκοστῷ ἔτει ᾿Ισαάπ. pagin. 94. quae de posteris Abraham ex Chettura. pag. 25. quae de Prometheo fabulatur. pag. 96. ad Eusebii de Cecrope mentem nonnulla fingit pag. 91. alia de litte- rarum inventione supponit, pag. 392. falsam Orphei recitat Histo- riam. pag. 33. Olympiadum institutionem ex alieno codice in Eusebium transfert: et pag. 34. quae de Iromo tractantur. pag. 41. Berosi et Abydeni nonnulla: pag. 51. Graecorum Regum Hi- storiam ex Tosepho interserit. pag. 61. aliud Cedreni fragmentum, pagin. 62. quaedam ex Eusebio Latino. pag. 66. Cedreni rursus alia vult interiecta. Uno verbo quibusvis sibi placitis Eusebio adscriptis , non adeo restaurasse quam Eusebium paene compo- suisse arguitur, Mis accessit comparatio tertia, non totius qui- dem, sed Chrorographiae partis illius, quae obsessam a Pom- peio Hierosolymam marrát, et ad Diocletianum, quo scribendi finem. Syneellus fecit, narrationem producit. Causam dedit, qui laborem interpretis suscipiendum hortatus est. primus. Emi-

I τα GOARI

nent. D. Cardinalis Burton , et ex voluminibus γέρα ca-

lamo exaratis illius beneficam largitus est potestatem , qui MS. Vaticani numer. 154. pag. 77. exquisita foret expressio: juve-

runt coinimunis emolumenti curatores Clarissimi Puteani fratres, ei liberaliter donato codice, qui olim Bibliothecae D. Perez fuerat suppellex, alios consulendi desiderium amovére. Fert enim epigra- phe ex studiosissimi D. Perez persona. Georgium Syncellum coni- paravi ad Codicem, Palatinum, qui hodie in Bibliotheca Faticana asservatur, sub num. 946. Romae anno 1637. Ex hoc lacuna foliorum trium hians spatio, a Scaligero non sine querulis voci- bus visa, omnino reparata, et Regii mutila pars per eum inte- gritati guae restituta. "Fratres illos, Musarum delicias, caelum feliciter pvesequatum: et quem rapuit, inter beatos teneat μακα- ονώτατον, quo fruimur, inter vivos servet μαπρύβιον. Quarta et postrema collatione Syncelliani totius operis fidem expendere et confirmare fuerat in votis, sed qui exsequendorum spem dede- rat, eripuit, et quod promittere yisus fuerat bonum, invidit. Versionem Syncelli aggressi fuere plerique Galli, Itali et, ut audio, Germani: hanc ex eorum iussu, quibus repugnare ne- fas, susceptam , non alio, quam sinceritatis et summae cum au- ctore Graeco concordiae nomine commendatam velim. Emenda- liones tamen ad inarginem adiectas sequuta, auctorem ipsum eL eius mentem potius assequi, quam amanuensis lapsus. imi— tari iudicabitur. Scriptorum a Syncello memoratorum loca ad marginem annotat, quae praeter auctoris verba adiungit, ceu aliena , diversis characteribus appingit: quae iisdem cum ipso lextu expressa, librarii vel eruditi cuiuspiam, "vel denique auctoris observationum interpretamenta sunt, Africani verba, ubi apparuere manifesta Italicis litteris, Eusebii virgulis appo- sitis inter textus seriem reddita. Versionem sequentur tabulae Chronologicae ad Syncelli mentem et computum digestae. Illas, quod prolixae et porrecti tractus taedium fortassis in lectoris ani- mum sint illaturae, et amplitudine sua praeter modum volumen auxerint, licet praenoscam reprehendendas: tamen quia κατὰ | πλάτος expandunt ad auctoris propositum , quae auctor ipse zo9' ὅὁμάδας tantum sibi proposuit expendendum; et quos admi- sit librarius, vel, opere nondum]reviso, Georgius non advertit numerorum errorés, ipsae longius deductae wdnifestant et ad latus emendatione apposita , quod criminationi obnoxium. oppor- iluue reparant, non nemini qui Georgii numeros acceptos volet ac probatos g gratiam facturus, huiusmodi, inquam, accommodas et expetita alii licet intempestivas , mihi nullatenus omittendas duxi. Adiectae demum ad operis totius calcem, quas non ad- mittebat textus margo contractior omandgona et in textum ipsum annotationes ᾿νε ει; fateor, superfluae; aliis, ut ar-

bitror, non inutiles futurae: pretium aequus lector definiet.

m e ag

PRAEFATIO. 78

- Georgii Syncelli vindicias, ubi ratio favet, in medium profe- - runt: ubi ipse rationi temporum adversatur, hallucinationem - admissam vel excusant, aut sallem evitandam demonstrant. Nul. lam, quoad temporis rationem universam, Chronologiam stabi- - liunt aut defendunt; sola Georgii Syncelli scripta mendis expur- gata illustrare contentae. Summatim dicam: una cum illis Georgius Syncellus prodit, nec impolitus omnino, quis enim non horreat? prout in MS. hucusque asservatus; nec plane adornatus et excultus, qualis nullus hucusque Chronologus sine vitio, sed auctoritate T'iborosa licet ac difficili) nec non antiquitate (rugosa . quantumvis ac fastidiosa) commendandus: nostro denique labore magis acceptus et gratior redditus, rugas manu feliciore tollen- das naevosque forsan omnes detergendos, praestolabitur.

v.

C AN ON | | LE X B uduIE X. E HI GENEARCHARU M,

IMPERATORUM, REGUM, ET DUCUM ORDINEM, ET SINGULORUM. TEMPORA ΚΑΤᾺ '"HAATOZ, EXPANSE CONTINENS, ;

AD GEORGII SYNCELLI CHRONOLOGIAM,

* ET EIUS RATIONEM QUA INTEGRAM, QUA CORRUPTAM, 'QUA. EMENDATAM A P. laAcoEo Goan, ORD. PRAED. DIGESTUS.

Anni a mundi !4dam creatur

eonditu Adam anni 1. 8 1. 230 230 Seth nascitur. 231 9031 Seth annus 1, 485 435 205 Enos nascitur. 436 436 206 Enos annus 1, 625 625 395 190 - 696 626 396 191 795 795 565 360 796 196 566 861 950 Adam moritur, ? 700 ^ 495 031 Cain moritur. 701 . 496 960 780 525 961 | 781 526 1000 Primus Egrego- 770 565 rorum descen- sus. 1058 Egregororum ad 828 | 623

filias hominum profectio secun-

da. 1077 Egregororum 847 642. manifesta trans- gressio. 1122 892 687 1123 893 688 1142 912 707 Seth moritur. 1973 Hoc an. Mathu- 838

sala natum su- | , &picatur Syncel. p. 20. D, ut eius 1274 . 15, 959. ad dilu- 839 vium et an. 2212, numerentur.

CHRONOGRAPH. CANON.

Cainan nascitur. Cainan annus 1.

.170 171

305 806 335 336 375

488

452

407 498 517 648

649

Maleleel nasci- tur. Maleleel anuus

1. 185 136 165

166 205

263

282

827 828 847

478

479

| Iared nascitur.

Iared annus 1.

40

98

117

162 163 182

313

314

Enoch nascitur.

Enoch annus 1.

20 151

152

75

76

GEORGII SYNCELLI

Anni a mundi conditu.

1287 1988 1340

1420

1458 1454 1455 1474

1487 1535 1642

1643 1690 | 1922

1129 2140

2149 2144 2147

2175

2177 2228

Enos anni,

852 853 905

Enos moritur. Diluvium futu- rum Enocho revelatur.

Mathusala ducit |

uxorem,

Lamech ortum in annum prae- sentem refert A- frican. p. 10. B. Enoch transfer-

turin paradi-

sum,

De Arca. con- Struenda manda- tum accipit Noé,

Sem nascitur.

Cham nascitur.

Iapheth nasci- | .

tur.

Sem uxorem ducit,

Cainan anni.

662 663 715

795

818 829 880 849

862

910

Cainan moritur.

Maleleel anni.

402 493 545

625 643 650 660 679

692

740 847

848 895

Maleleel mori-

tur.

Ἰατοῖ anni.

527 328 380

460 478 494 495. 514

"ser "|

575 682

683 730

962

lared moritur,

CHRONOGRAPH. CANON.

Enoch anni, 165 166 218 208 316 3832 338 352,

865

| 418 620

De Enoch annis non amplius lo- quitur Georgius.

Mathüisala na- |

scitur. Mathusala &i- nus 1.

53 133

151 167 168 187

200

248 355

856 403

635

842 853

855 857 860 888

|.94

|

Lamech násci- tur.

| Lamech annus

Es 20

33

81 188

189 236

468

675 686

688 690 693 721

Lamech /secuu- dum quosdam moritur.

7293

Lamech moritur.

T1

Noé naecitur.

Noé annus 1.

48 280 487

498

500 502 505

533

535 586

78 | GEORGII SYNCELLI

Anni a mundi| | Enos amni. Cainan anni. | Maleleel anni. . conditu. 2933 Cham uxorem ducit, 2057 Iapheth uxorem ducit. Arca absolvitur.

Dinuvro ex septuaginta Seniorum scriptis anno a mun- di conditu 2249. posito, Arphaxad filium. Sem anno succedente (qui 22493 numeratur) natum quamvis scripserit Georgius Syn-. cellus p. 78. et alibi non obscure et infrequenter: locis ta— men alis ad ipsum diluvii annum Arphaxad diem. natalem figit. Ex instabili epocha et limite mobili, numeri, qui se- quuntur, variant et occurrunt diversi. Sem namque nepotes et posteros Patriarchas ordine quemque suo descripturus, in- variato licet annorum numero, eorum tamen sedem, et ad mundi annos nexum adeo frequenter immutat, ut unius dun- taxat aut alterius lineae spatio inconstantiam huiusmodi quivis

PRODUCTIOR COMPUTUS,.

9949 |Sem anni| Nascitur DrLU- 100. Arpha- | VIUM. xad, 9243 | 101 1 2944 | 102 p4 i 2251 109 . 9 Noé pian- tat vi- neam. 2517 | - 285 135 Cainan nascitur, 2378 | 236 136 1 2379 | 2937 137 9 2507 | 365 | 265 [ 130 |Saam- scitur, 2508 | 366 | 266 | 181 1 2509 | 367 |. 267 | 1322 | 9 2592 | 450 | 860 | 218 | 85 Ne me 2687 | 495 | 395 | 260 | 180 | Mew 2638 | 496 | 896 | 261 | 181 | Hebe anuus 1.

CHRONOGRAPH. CANON. 79 Jared anni. | Enoch anni, ; 946 | 591 951 595

- possit deprehendere. Quocirca ne Syncellianae Chronologiae incer- | ta temporum ratio, una cum errorum occasione, mentis anxie- . tatem iugereret continuam, malo facile remedium arbitr atus, tabulis

hisce ad eius Chronicum opus digestis, duplicem, ubi nimirum variat, numerum apponendum statui: unum, qui confusos Syn-

. celli calculos et rationis vitiatae proferret originem, et alte-

rum coniunctim. ab errore et vitio purgatum, qui auctorem cum auctore ipso conciliet, atque annorum ordinem sibimet

. unum et perpetuo succedentem repraesentet. ^ Occurrentes

huiusmodi numerorum desultus et inutationes quaslibet locis propriis observabo.

BREVIOR COMPUTUS,

2049 |Sem anní

DiLv- 100. VIUM, 2243 101 Nascitur Arpha- xa d. 0944 102 Arphaxad an. 1. 2251 | 109 8 [Νοδ plan- tat vi- neam.

2377 | 235 134 2378 | 236 186 | Ceinan

nascitur. 2379 | 237 136 1 2507 | 968 264 129

2508 | 966 | 265 180 | Sala πα-

scitur. 2509 | 367 266 181 1.4 2502 | 450 949 214 | 84 ]|Noé mo-

ritur. 2637 | 495 394 259 129 2638 496 395 260 130 Heber

nascitur.

80

2639 2732

27133

2736 2742

29771 9770 9773

2774 2115

407 590

591

594 600

Sem mo- ritur.

GEORGII SYNCELLI

397 262 132 2 490 | 355 | 995 95 Arpha-

xad mo-

ritur,

356 | 226 | 96

Opiidum| 359 | 999 | 99 turris Ba- j Kk bylon.

365 | 235 | 105

394 | 984 | 134 | Phalec nascitur. 395 | 985 | 185 1

.896 | 986 | 136

397 | 987 | 187 398 | 988 | 188

4» Qo 19

2639 2192

2133

2136

27142

2111 2112

2119 2714 2119

CHRONOGRAPH. CANON.

407 590

591

594

600

Sem mo- ritur,

396 489

490 Arpha- xad mo- ritur. Opificium

turris Ba-

bylon.

261 304

355

958

964

393 894

395 396 897

131 224

225

228.

234

283 284

285 286 207

Georg. Syncellus. 1].

94

95

98

104

133 184

135 136 137

[

Phalec nascitur.

2 3

81

LINGUARUM CONFUSIO ET GENTIUM DISPERSIO.

Anni a mun-|. Chaldaeo- | Aegyptio- | Patriarcharum aetates. di conditu. | rum Reges. | rum Heges. '"Productior Brevior Chaldaeorum | Aegyptiorum | computus. computus, Rex 1. EvE-|Rex 1. Mxz- €Hovus qui | maiw qui | Phalec an- | PAalec an- Nembrod an-|Menes annis nus mus . nis 6. .. 935. 2716 1 1 δ 4 7717 2 2 6 5 2778 3 3 7 6 2719 4 τὰ 8 7 * 2180 5 5 9 8 2191 6 6 10 7 Chaldaeorum Rex 2. Cnuo- MASBOLUS annis 7. cum medio. 2782 1 7 11 10 2783 9 8 12 11 2784 8 9 13 12 2185 4 10 14 13 2786 5 11 15 14 2787 6 12 16 15 2788 7 13 17 16 2189 8 14 18 17 Chaldaeorum Chanaan - |Rex3. Ponvus fines Sem in- annis 35, vadit. 2790 1 15 19 18 2791 2 16 20 19 2192 3 17 21 20 2193 { 18 22 21 2794. 5 19 28 zn 2795 6 20 24 28 2796 7 21 25 24 2797 8 2 Ὁ 26 25 2198 9 23 27 26 2799 10 24 28 ET

GEORGII SYNCELLI CHRONOGRAPH. CANON. 83

ZA4nni a mun-( Chaldaeo- | Aegyptio- | Patriarcharam aetates, . dicanditu. | rum Heges. | rum Reges. Productior Brevior computus. computus, 2800 11 25 29 28 2801 42 26 30 29 2802 13 27 31 80 2808 14 28 82 81 2804 15 29 88 32 2805 16 80 94 . 88 2806 17 δ1 8ὅ 84 Arphaxad moritur ex n ; pag. 90. 2807 18 92 86 85 Videnda | A4rphazad pag. l9. | moritur. 2808 19 93 387 86 2809 20 84 88 87 2810 21 85 89 88 Aegyptiorum Rex2, Cv- RUDES annis 63, 2811 22 1 40 89 2812 23 2 41 40 2813 24 8 42 41 2814 25 á 43 42 2815 26 | 6 44 43 2816 27 6 45 44 2817 28 7 46 45 2818 29 8 47 46 2819 | 80 (vB 48 47 2820 81 10 49 48 2821 82 11 50 49 2822 33 12 δι 50 2823 84 18 52 51 2824 85 14 53 52 Chaldaeorum Rex 4. Ng- CHUBES annis 43. 2825 1 15 54 53 2826 2 16 55 64 2827 3 17 56 55 2828 E 18 57 56 2829 5 19 58 57 2830 6 20 59 58

84

Anni a. mun- di conditu.

2831 2832 2833 0834 2835 9886 9837

2888

2889 2840 2841 2842 2848 2844 2845 2846 2847 2848

2849 2850 2851 2852 2853 2854 2855 2856 2857 2858 2859 2860 2861 2862 2863 29864

GEORGII SYNCELLI

Chaldaeo- rum Reges.

Aegyptio- rum Heges.

Patriarcharum aetates.

Productior computus.

60 61 62 63 64 65 66

Cainan mo- ritur.

67

Homines in terras dis- persi civita- tes aedifi- cant.

Brevior computus,

59

66

ritur.

Anni a mun . di conditu.

2865 2866 2807

CHRONOGAAPH.

Chaldaeo- rum Heges.

Chaldaeorum Rex 5. An1US annis 48,

CO Qv Ain Qo iN)»

Aeguptio- rum Reges.

55 56 51

68 Aegyptiorum Rex3. Aui

STARCHUS, aunis 34,

CANON.

Patriarcharum actates.

Productior computus,

126

Brevior computus.

86

Anni a mun- di conditu.

2998

2899 2900

2901

2902 2903 2904 2905 2906 2907

2908 2909 2910 2911 2912 2913 2014 2915

2916 2917 2918 2919 2920 2921 2922 2928 2924

GEORGII SYNCELLI

Chaldaeo- .

rum, Heges.

$1

92 88

84

Chaldaeo-

rum Rex 6.

ONisALLUS an. 40.

(00-2000 Mmm

Aeg yptio- rum Heges.

25

26 21

28

Aegyptio- rum Rex 4. SPANIUS aàunis 6.

Οὐ «3 Oy Ov à» Qo Ὁ rr

| Thebaeorum

Aeguptio- rum Heges.

Thebaeorum Aegyptio-

rum Rex 1.

'TTHEEINITES. an. 62. ᾿

1

oo -? O) Ov A Q9

Patriarcharum aetates. Productior Brevior coinputus. computus. 127 126 128 127 129 128 Ragau filius | Phalec nas- citur. 130 129 Ragau filius Phalec nas-. citur, 1 130 Z 1 3 2 9 8 5 4 6 5 7 6 8 7 9 8 10 9 11 10 12 11 18 12 14 13 15 14 16 15 17 16 18 17 19 18 20 19 21 20 22 21 23 ἊΣ

*

— Auni a mun-

— di conditu.

P 92026 ΓΟ 9926 - 9097 2098 2029 2930 2931 2932 2933 2934 2935 2936 2937 2938 2939 2940 2941 20949 9943

2944 994

2946 9947 2948 2949 2950 2951 2952 2953 2954 2955

2956 2957 2958 2959

CHRONOGRAPH. CANON.

Chaildaeo- rum Heges.

40 Chaldaeo- ram Rex. ZINZIRUS annis 40.

m- Ὁ Ne

Aeguyptio- rum Heges.

96

Aegyptio- rum duo

Reges Ano-

nymi aunis 72.

I c uooo-1€ QU m otN-

"ὦ μὰ NM

13 14 15 16

Aeguptio- rum Reges.

Thebaeorum

Productior computus.

24

87

Patriarcharum aetates.

Brevior computus,

88

Anni a mun- di conditu,

2960 2961

GEORGII SYNCELLI

Chaldaeo- rum Reges.

5 6

Aegyptio- rum Heges.

17 18

Thebaeorum Aegyptio- rum Heges.

61 62

Thebaeorum Rex 2. ATHOTHES annis 59,

ὦ 0 “ἢ Οἡ σι νὰ 0 D»

Patriarcharum aetates. -

Productior computus,

59 60

Brevior computus,

58. 59

: EE RS NONSE ERUNT TRUST UE AC ET Qe CAR in

— Μππὶ a mun-

di conditu.

2999 8000

9001 8002 $9008 3004 38005 3006 3007 $8008 38009 3010 3011 38012 3013 8014 $015

8016 : 8017 8018 : 98019 3020

3021 3022 3023 8024 3025 5026 3027

CHRONOGRAPH. CANON. -

Chaldaeo- rum Reges.

44 45

Chaldaeis

succedunt Arabes. Arabum Rex 1. MaR»ocEN-

TES annis 45.

(00-00 mone

Aeguptio- rum Heges.

56 51

Aegyptiorum Rex f. SguArIS annis 23,

Qd Qo NI

"TThebaeorum Aegyptio- rum Heges.

.98 99

'Thebaeorum Rex 3. alter ATRHOTES aunis 32,

- 0) Qv dH OQ ir

Productior computus.

98 ..99

100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114

115 116 117 118 119

120 121 122 12:

124 195 126

89

Patriarcharum aetates,

Brevior computus.

97 98

99 100

{408

102 1038 104 105 Av. " 107 1(8 109 110 111 112 113

114 115 116 117 118

119 120 . . 121 122 123 124 123

90

Anni a mun- di conditu.

3028 8029 8080 8051 8002

9058

9034 8055 8036 3037 3038

$039 3040 3041 8042 38043 8044 8045

8046 8047 * 8048 3049 3050 3051 3052

33

GEORGH SYNCELLI

Aeguptio- rum IHeges.

18

Aegyptio- rum Rex 8. SESRON- CHORES annis 49.

"ἝΝ δ) CU νὮ ὦ N29 m

Thebaeorum Aeguptio- rum Reges.

18

14 15 16 17 18

Patriarcharum aetates.

Productior |

computus

127 128 189 180 151 Seruch fi-

lius Ragau nascitur

132

Qx uA Qo iN) μν

Brevior computus,

126 127 128 129 130

131

Seruch fi- lius Hagau nascitur.

132

d QoN μὸ

MC '20! 100

BA μὰ

i Anni a mun-

CHRONOGRAPH. CANON.

Arabum .. di conditu. Heges. $053 8 $054 9 8055 10 3056 11 8057 12 $058 13 $8059 14 $060 15 8061 16 $062 17 $063 18 $064 19 . 9065 20 $066 21 9067 22 $8068 23 $069 24 $070 25 3071 26 3072, 27 $073 28 3074 29 3075 80 9076 91 9077 32 9078 93 $079 94 9080 $5 $081 86 8082 57 8088 58 3084 39 3085 40 , |Arabum Rex 3. SimaAnDA- Οὐ annis Z8. $086 1

Aegyptio-

rum Heges.

Thebaeorum Aeguptio-

rum Heges. 'Thebaeorum | Rex 4. Dia- BIES annis 19.

( Οὐ 53} ὁ 0v» 0 nm»

'Thebaeorum Rex 5. PEn- PHuS an. 18.

(o coo-o00» oM

53

91

Patriarcharum aetates.

Prodnctior computus.

Brevior computus.

52

92

Znnia mun- di conditu.

8087

8088 3089

3090 3091 3092 3093 3094 3095 3096 3097 3098 3099 3100 3101 3102 3103 8104 8105. 8106 3107 3108 3109 8110 9111 8119 8118

5114 9115 3116

3117

GEORGII SYNCELLI

Arabum ἡ Reges.

z

4 Oo

Arabum Rex 4. NAnR1US annuis 37.

1

2 3

Aeguptio- rum Reges.

49

Aegyptiorum Rex 9. AuE- NEMES àn. 23. 1 rj

27

28

29 Aegyptiorum

Rex 10. Amo- S18 annis 2,

Thebaeorum ZAegiuptio- rum Reges.

16

17 18 'Thebaeorum

Rex6. Tox- GAR annis 79,

1

28

Patriarcharum aetates.

Productior computus.

54

AE 56

84

Brevior computus

53

83

CHRONOGRAPH. CANON. - 93

^

3 Anni a mun-| | Arabum Aeguptio- Thebaeorum| Patriarcharum actates. .. di conditu. Reges. rum Heges.| Aegyptio- | productior 1 Brevior ^ [ rum Hege5.| computus, | computus. . 8118 5 9 99 85 84 ! Aegyptiorum Ἶ Rex 11, Δσε- t SEPHTHRES ; 1T annis 13. 3119 6 1 90 86 85 3120 T 2 91 87 86 9121 8 9 92 88 87 9122 9 4 89 89 88 9123 10 5 84 90 89 5124 11 6 95 91 90 3125 12 7 86 92 91 8126 13 8 57 93 92 3127 14 9 88 94 93 3128 15 10 89 95 94 3129 16 11 40 96 95 38130 17 12 41 97 96 9181 18 18 42 98 97 Aegyptio- rum Rex 12. ACHOREUS , . annis 9, 8199 15:19 1 43 99 98 3133 20 "᾽ς id 100 99 8134 21 9 45 101 100 3135 29 4 406 102 101 3156 28 5 47 103 102 3137 24 6 48 104 103 3138 25 7 49 105 104 3139 26 8 50 106 105 3140 21 9 51 107 106 Aegyptio- rum Rex 13. AXMIYSES an- nis 4, | 3141 28 Lal] 852. || 108 107 3142 20 2 53 109 108 9148 90 8 54 110 109 8144 81 PM 55 111 110 Aegyptiorum Rex 14. €nv- -o1s an. 12, 8145 39 1 56 112 111

94.

Anni a mun- di conditu.

5146 3147 3148 3149 9150

8151 3152 38153 3154 3155 $156

8157 9158 3159 3160 3161 9162

3163

3164 3165 3166 93167 3168

3169 3170 3171 9172

GEORGII SYNCELLI

Arabum Aeguptio- Reges. rum Reges. 33 2 84 3 85 4 96 5 87 6 Arabum Rex 5. PARANNUS annis 40. 1 7 2 8 8 9 4 10 5 11 6 12 Aegyptiorum Rex 15, Aux- SISES an. 695. 7 c 8 2 9 8 10 4 11 5 12 6 13 7 14 8 15 9 16 10 17 11 18 12 19 13 20 14 21 18 22 16

Thebaeorum Aegyptio- rum Reges.

14

STOECHUS annis 6.

E ONE

Patriarcharum aetates,

Prodactior computus,

113 114 115 116 117

118 119 120 121 122 123

124 125 126 127 128 129 Nachor fi-

]ius Seruch nascitur.

180

Cx ἢ ὦ rw

φ Οὐ -10

Brevior computus

129

Nachor fi- lius Seruch nascitur.

130

Oo 94 C) C

|

Anni a mun- di conditu,

93173 9174

3175 3176 0177 8178 3179 38180 5181 5182 3188 8184 93185 8186 3187 3188 8189 3190

3191 |» 9192 3193 3194 9195 8196 . 9197 8198 3199 3200 3201 3202 3203 9204

3205

CHRONOGRAPH. CANON.

Arabum Reges.

23 24

Arabum Rex 6. NABONA- pus annis 25.

E à Θ ὦ οὐ “2 ὃ Θι Ὁ ὦ ὃ νὸ

11

15

Aegryptio- rum Heges.

17 18

49

Thebacorum Aeguptio- rum Heges.

5

6 Thebaeorum Rex 8. Go-

S0RMIE3 annis 30.

(Qoo -100v Q9 tr

T'hecbaeorum Rex 10. Ma- RES annis 20.

1

95

Patriarcharum aetates.

Productior computus,

10 11

Brevior computus,

9 10

41

96

Anni à mun- di conditu.

9206 93207 $208 3209 38210 3211 3212 3213 8214 8215

8216 3217 3918 3219 39920 8991

3222 32283 3224 3225 9226 3227 3228 3220 9230

3281 38232 3238 9234

GEORGII SYNCELLI

Arabas excipiunt Assyrii Assyriorum Rex 1. BE- LUs annis 55.

|^OCOcuOm-

Aegruptio- rum Heges.

Aegyptio- rum Rex 10,

annis 14,

(oo 00€» ὦ Ne

Thebacorum Aeguyptio- rum £ieges.

μ Ὁ Ὁ οὐ -10 Oui Q t

μὰ μ᾿

'Thebaeorum Rex 11. AÁNOYPHES annis 20.

M Co μὰ

Patriarcharum aetates,

Productior computus,

Brevior - computus,

T on ΟΝ e TEMERE Tet am IP cin in e LA

CHRONOGRAPH. CANON. 97 Anni a mun- Assyriorum ZAegyptio- | Thebaeorum| Patriarchnrum aetates. di conditu, Reges. rum Heges.| egyptio- | Productior Brevior rum Heges computus, computus. 3235 20 14 5 72 71 Aegyptiorum Rex 17. Usr' annis 50. 3256 οι 1 6 79 T4 93237 22 2 7 74 78 Sicyoniorum regnum in Peloponneso hinc exorditur. Anni a | 4ssyriorum| Aegyptio-| "Thebaeo- | Sicyonio- Patriarcharum mundi con-| Heges. |rum Heges.|rum Aegy-| rum Re- aetates. ditu, ptiorum ges. Produ- | Brevior Heges. ctior com. | computus. putus., Sicyonio- rum Rex 1. AEG14- LUS an- nis 32.

3238 23 3 8 75 74

3239 24 4 9: 1 76 75

3240 25 5 10 2 T 76

3241 26 6 11 3 78. .|]::47

Tharra filius Na- chor nas-

citur.

3242 27 7 12 4 19 78 Tharra filius Nachor

nascitur.

3243 28 8 13 5 1 79

5244 29 9 14 6 2 1

3245 80 10 15 7 3 2

8946 31 11 16 8 4 8

38247 a4 12 17 9 5 1

8948 88 18 “18 10 6 5

3249 84 14 19 11 7 6

3250 |. 95 15 20 12 8 7

'Thebaeo-

rum Rex 11. Svynivs

, annis 18,

32951 96 16 1 13 9 8

yj

Gcorg. Syncellus. II,

98

Anni a mundi con- ditu,

9252 3253 3254 3255 8256 3257 9258 8259 3260 $261 8202 8263 3264 9265 3266 3267 9268

8269 3210

3271 3272 3273 38274 3275 3276 32717 3278 3279 8280 3281 3282 3283 9284 3285

Assyriorum Reges.

54 55

Assyriorum

Rex 2. N1-

NUS annuis 52.

(ῷ Οὐ “3 σὺ Οι ἃ ὦ δ "Ὁ

GEORGII SYNCELLI

Aegyptio- rum Ileges.

Tebaeo- rum Aegy-

'Thebaeor, Rex 12. CuNuBUS

annis 22.

1 2

(600-30 σιμὰ 9

Sicyonio- rum Re-

Patriarcharum aetates. |... :

Produ- ctior com- putus.

Brevior computus.

νὰ θ᾽ ον VR

Znni a .

mundi con- ditu.

CHRONOGRAPH. CANON.

Assyriorum Heges.

Aeguyptio- rum Reges.

Aegypt. Rex 18. RuawEsES annis 29,

C go NER

Thebaeo- rum Aegy- ptiorum Heges.

'Thebaeor. Rex 13. RuaANwo- 818 an- nis 13,

( 0 -1O00 P0192

'Thebaeor.

, Rex M. Bivnis annis 10,

oo-10C€H» Qo ἐδ τὸ

Siceyonio- rum He- ges.

48 49 50 51 52 Sicyo niorum Rex 2.

Eunors annis 45.

(00-300 o ἢ μὸ

99 Patriarcharum aetates. Produ- | Brevior ctior com- | computus. putns, 44 43 45 44 46 45 47 46 48 41 49 48 50 49 δι 50 52 51 53 52 54 58 55 54 56 55 57 56 58 57 59 568 60 59 61 60 62 61 63 62 64 63 65 64. 66 65 67 66 ' 68 67 69 68 Abraham nascitur. 70 69

100

Anni à mundi con- ditu.

3313

8814

8915 5816 3317 3318 8319

8890.

5821 3322

3323 9824 3925 3326 3927 3328 3929

3330 3331

Assyriorum Beges.

43

44

Assyriis tertio im- perat Sg-

MIRAMIS annis 42,

-? C) Qv Hi Qo 9 E

GEORGII SYNCELLI

Aeguptio- rum Reges.

28

20 Aegypt. Rex 19. RuaMEs-

SOME-

NES an- nis 15.

oo “ δ᾽ οι Ὁ QI μὰ

Aegypt. Rex 20.

'Tuys1i- MARES annis 31,

1

2

Thebaeo- rum Aegy- ptiorum Heges.

10

'Thebaeor. Rex 13. SA0PHIS annis 29.

1

(00 210 QH Q I

17 18.

Sicyonio- rum He- gea.

29

24

40 41

Patriarcharum aetates Produ- | Brevior ctior com- | computus. putus, Abraham nascitur. 1 70 2 1 8 2 d 8